ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 25

ซูจื่ออวี๋รู้สึกว่าสายตาที่จู้หลิงมองนาง ไม่เหมือนเขากำลังมองคนแปลกหน้า โดยเฉพาะในตอนแรกที่เขาเอ่ยปากถามถึงคนคนหนึ่ง หรวนถิงจวิน

ร่างกายของจู้หลิงชะงักไปสักครู่ แต่เขายังไม่สนใจซูจื่ออวี๋เหมือนเดิม เอาแต่คลานไปหากองหญ้า

ซูจื่ออวี๋เม้มปาก พูดว่า

“ท่านรู้สึกว่าข้าเหมือนใครหรือ? เหมือนหรวนถิงจวิน? หรือว่า...เหมือนหรวนหานอิน?”

“เจ้าหุบปากเดี๋ยวนี้!” จู้หลิงตะคอกด้วยความโมโห!

เสียงคำรามที่ดังขึ้นกะทันหัน บวกกับสีหน้าน่ากลัวของเขา ทำให้ซูจื่ออวี๋กลัวขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว

เมื่อเห็นมือที่กำแน่น สีหน้าที่ขาวซีด กับท่าทางที่กัดริมฝีปากจนขาวซีดของซูจื่ออวี๋ ทำให้จู้หลิงเสียใจกับการกระทำของตัวเองเมื่อสักครู่ นางเป็นเพียงเด็กสาวคนหนึ่งเท่านั้น เขาจะทำให้นางตกใจทำไม

จู้หลิงถอนหายใจบอกว่า

“อย่าพูดจาเหลวไหล หากเกี่ยวข้องกับตระกูลหรวน จะทำให้เจ้าตายได้”

เมื่อเห็นจู้หลิงท่าทีผ่อนคลายลง ซูจื่ออวี๋รีบเข้าไปใกล้ระแนงไม้ เอ่ยปากถามว่า

“ข้าเหมือนคนตระกูลหรวนจริงหรือ?”

เมื่อพูดจบ ซูจื่ออวี๋นึกได้ว่าบนใบหน้าของนางยังมีเครื่องสำอางอยู่ จึงรีบจับแขนเสื้อแล้วเช็ดจนสะอาดทันที จากนั้นถามต่อว่า

“เหมือนมากหรือ?”

จู้หลิงได้ยินเช่นนั้น จึงคลานเข้าไปหาซูจื่ออวี๋ ซูจื่ออวี๋เห็นดังนั้นจึงยื่นมือสอดผ่านช่องของระแนงไม้จะไปประคองเขา แต่จู้หลิงกลับถอยหลังแล้วตัวสั่น เขาก้มหน้าแล้วบอกว่า

“อย่า...อย่าจับข้า สกปรก...สกปรก!”

ซูจื่ออวี๋ถือสาเรื่องพวกนี้เสียเมื่อไหร่ นางจึงถอนหายใจเสียงเบา จากนั้นยื่นมือไปประคองจู้หลิงให้ลุกขึ้นอย่างยากเย็น เพื่อให้เขาได้นั่งพิงระแนงไม้

ซูจื่ออวี๋เห็นจู้หลิงกระอักกระอ่วน จึงเอ่ยปากบอกว่า

“ท่านเป็นคนเก่า ข้าคือคนใหม่ พวกเราล้วนถูกขังอยู่ที่นี่ ท่านดูสารรูปข้าตอนนี้สิ ไม่ได้ดีไปกว่าท่านหรอกไม่ใช่หรือ?”

เมื่อได้ยินสิ่งที่ซูจื่ออวี๋พูด จู้หลิงจึงเงยหน้าขึ้นช้าๆ เขามองนางอีกครั้ง แต่แสงสว่างในห้องขังมีอยู่น้อยนิด ทำให้เขามองไม่ชัด แต่ความไม่ชัดเจนนี้ กลับทำให้เขารู้สึกว่าซูจื่ออวี๋ที่อยู่ตรงหน้า ก็คือคุณหนูใหญ่ตระกูลหรวนที่เขาคิดถึงอยู่ทุกขณะจิต

จู้หลิงเม้มปาก จากนั้นพูดว่า