ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 26

ซูจื่ออวี่กำมือแน่น นางเดินถอยหลังไปเล็กน้อย หลังจากแน่ใจว่าอยู่ในระยะปลอดภัย จึงพูดอีกครั้ง

“หยวนหลี แม่ข้าชื่อหยวนหลี”

หลังจากพูดเช่นนี้ออกไป ซูจื่ออวี๋เห็นขอบตาของจู้หลิงแดงก่ำ จากนั้นสิ่งที่ตามคือน้ำตาที่น่าตกใจ

เมื่อกี้เขาถูกทรมานอย่างโหดเหี้ยมขนาดนั้น ยังไม่เสียน้ำตา แต่เหตุใดเมื่อได้ยินชื่อของมารดา เขาถึงได้เสียใจเพียงนี้?

ซูจื่ออวี๋ถาม

“ท่านรู้จักท่านแม่ของข้าหรือ?”

จู้หลิงมองซูจื่ออวี๋อย่างตกตะลึง ผ่านไปสักครู่น้ำตาของเขาไหลอาบแก้ม ถึงกับดีใจจนพูดไม่ออก

ซูจื่ออวี๋ไม่ได้เร่งเขา เพียงแต่รอให้เขาสงบสติอารมณ์เงียบๆ

แต่จู้หลิงกลับเหมือนคนคุ้มคลั่ง เขาเงยหน้ามองหลังคา จากนั้นพูดอย่างอิดโรยว่า

“ก่อนที่ข้าจะดับมอดลง ยังมีโอกาสได้เห็นคุณหนู ไม่เสียทีที่จู้หลิงอดทนมาสิบกว่าปี คุณหนู...”

ซูจื่ออวี๋อยากจะบอกว่านางไม่ใช่คุณหนูใหญ่ที่เขาพูดถึง แต่ขณะนี้ดูเหมือนจู้หลิงจะไม่มีสติสัมปะชัญญะ

ดับมอดลง หรือว่าเขาใกล้จะตายแล้วจริงหรือ?

“จู้หลิง หยุดพูดเถอะ ข้าเป็นหมอ ให้ข้าช่วยท่านดีหรือไม่?” ซูจื่ออวี๋ไม่อยากให้จู้หลิงตาย นางยื่นมืออยากจะไปเอื้อมจับข้อมือของจู้หลิง แต่เขาไม่ยอมให้ความร่วมมือ นางถูกไม้ระแนงขวางอยู่ จึงเข้าไม่ถึงตัวเขา

ส่วนจู้หลิงทำเหมือนไม่ได้ยินสิ่งที่ซูจื่ออวี๋พูด เขาเพียงแต่ยิ้มแล้วมองซูจื่ออวี๋ พึมพำบอกว่า

“ใต้ซี่โครงสามนิ้ว หยกเจี๋ยจื่อ...ของเจ้า พี่หลิงไม่ทำให้ผิดหวัง ไม่ให้ท่านผิดหวัง”

ซูจื่ออวี๋ขมวดคิ้ว พร้อมเอ่ยถาม

“อะไรนะ? อะไรคือหยกเจี๋ยจื่อ?”

เดิมทีนางอยากจะถามมากกว่านี้ ทว่าซูจื่ออวี๋สังเกตเห็น จู้หลิงจ้องนางเขม็ง แต่แววตาเขากลับล่องลอย