ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 266

จวินมู่เหนียนยื่นมือไปหมายจะใช้นิ้วสะกิดปลุกนางให้ตื่น แต่เมื่อนิ้วของเขากำลังจะแตะลงบนไหล่ของนาง จู่ๆเขาก็เปลี่ยนไปแตะลงที่หลังคอของนางและสะกิดเบาๆ

ซูจื่ออวี๋ถูกเขากดเข้าที่จุดหลับไหลก็ทำให้ทั้งร่างกายของนางอ่อนระทวยลงไป

จวินมู่เหนียนรับนางไว้ทันและอุ้มนางเอาไว้ในอ้อมแขนของเขา

จวินมู่เหนียนไม่รู้ว่าทำไมถึงต้องทำเช่นนี้ เพียงแค่อยากทำก็ทำ

เขาวางซูจื่ออวี๋ไว้บนเตียง ก่อนจะถอดเสื้อผ้าออกและทิ้งตัวลงนอนด้วยกัน

เช้าวันต่อมา

เมื่อซูจื่ออวี๋ตื่นขึ้น ท้องฟ้าก็สว่างแล้วแสงแดดอุ่นๆส่องลอดผ่านช่องหน้าต่างเข้ามากระทบบนใบหน้าของนาง แสงอาทิตย์ทำให้ร่างกายของนางอบอุ่นและเกียจคร้าน

นางค่อยๆเปิดเปลือกตาขึ้นมา นางกวาดสายตามองไปรอบๆด้วยความสับสน

เมื่อตอนที่นางเห็นใบหน้าอันหล่อเหลาของจวินมู่เหนียนที่อยู่ห่างจากนางไม่ถึงหนึ่งนิ้ว สมองของนางก็ว่างเปล่าและตื่นขึ้นมาเต็มตาด้วยความตกใจ

ซูจื่ออวี๋อยากจะกรีดร้องออกมาแต่ก็ต้องรีบงับปากเอาไว้ เพราะเธอพบว่าตัวเองนอนอยู่ในอ้อมกอดของจวินมู่เหนียนด้วยท่าทางล่อแหลม

หัวของนางวางอยู่บนแขนของเขา ขาข้างหนึ่งของนางพาดอยู่บนขาของจวินมู่เหนียน และแขนของนางโอบอยู่รอบตัวของเขา

ที่แย่ไปกว่านั้น คือ มือของนางล้วงเข้าไปในชุดของจวินมู่เหนียน ซึ่งในขณะนี้มันวางกดทับลงบนกล้ามเนื้อหน้าอกเปลือยเปล่าของเขา

นี่มัน…

นี่มันเป็นสตรีอันธพาล!