ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 283

ซูจื่ออวี๋มองคนข้างหน้าด้วยความสงสัย เขาดูหดหู่ แต่เฉยชามากกว่า ทั่วร่างกายมีกลิ่นอายที่ทำให้คนไม่อยากเข้าใกล้แพร่กระจายอยู่

แทนที่จะบอกว่าเป็นขอทาน บอกว่าเขาเป้นเหมือน...นักฆ่ามากกว่า

ไม่ว่าจะเป็นขอทานหรือนักฆ่า ก็ไม่ควรจะสนใจกับไข่มุกตงจู เพราะมีเพียงคนจากตระกูลร่ำรวยเท่านั้นที่จะเข้าร่วมการแข่งเรือมังกรนี้

เขาอยู่คนเดียว จะเอาไข่มุกตงจูนั่นไปทำอะไร?

ไม่รอให้ซูจื่ออวี๋คิดอย่างกระจ่าง เสี่ยวเอ้อร์ก็พูดด้วยความตื่นเต้น “เป็นไม้อูจินจริงๆ ด้วย! แถมยังเป็นปิ่นไม้อูจินที่ทางร้านของพวกเราขายเมื่อหลายปีก่อนอีก คุณชายช่างเป็นคนที่ร่ำรวยจริงๆ”

ซูจื่ออวี๋มองไปมองไปตามเสียง ก็เห็นเสี่ยวเอ้อร์คนนั้นนำปิ่นไม้ไปวางไว้ในอ่างน้ำ สิ่งที่ทำให้ทุกคนประหลาดใจก็คือ ปิ่นไม้อันนั้นจมลงไปที่ก้นอ่างและไม่ลอยขึ้นมาเลย

“พระเจ้า นี่เป็นไม้อูจินที่มีไม้หนึ่งตำลึงและทองสิบตำลึงเลยหรือนี่?”

“ข้าไม่เคยเห็นไม้อูจินมาก่อน ข้าได้ยินมาแค่ว่ามันทำลายไม่ได้ น้ำไฟก็เข้าไปไม่ได้ ดาบหรือหอกก็แทงไม่เข้า!”

“ใช่ไหมล่ะ ข้าได้ยินมาว่าดาบที่ทำจากไม้อูจินสามารถตัดเหล็กได้ราวกับตัดโคนเชียวนะ!”

“ที่มาของคนคนนี้ข้าว่าต้องไม่ธรรมดา และครอบครัวของเขาก็เพิ่งจะตกอับเป็นแน่?”

......

มีเสียงวิพากษ์วิจารณ์ดังอยู่ข้างหูอย่างต่อเนื่อง ส่วนใหญ่แล้วจะเป็นการกล่าวยกย่องไม้อูจิน และคาดเดาตัวตนของชายที่อยู่ตรงหน้า

ชายคนนั้นเย็นชามาก ไม่สนใจคำพูดจองคนอื่น เอาแต่มองเสี่ยวเอ้อร์แล้วพูดซ้ำ “เปลี่ยนเป็นไข่มุกตงจู”

เสี่ยวเอ้อร์รีบลงมือทันที นำไข่มุกตงจูสีดำคู่นั้นมาห่อแล้วส่งให้ชายคนนั้น

ชายคนนั้นหมุนตัวเดินจากไปพร้อมกับไข่มุกตงจู ซูจื่ออวี๋ก็รีบตามออกไป เขามีปิ่นปักผมอันนั้น เขาอาจจะมีความสัมพันธ์เกี่ยวกับหยวนหลี ไม่แน่อาจจะมีความเกี่ยวข้องกับตระกูลหร่วน