ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 317

จวินมู่เหนียนสามารถที่ตัดผลลัพธ์ได้อย่างง่ายดาย นั่นคือ…เด็กคนนี้ชอบกลิ่นกายเขา

จวินมู่เหนียนกอดอกและกล่าวขึ้นมาว่า “พวกเรากลับไปพักผ่อน ข้าจัดการที่นี่แล้ว ไม่มีทางปล่อยให้ชู่ซีออกไปแน่นอน” 　

ซูจื่ออวี๋ส่ายหน้าเล็กน้อย “ไม่ได้ จะใช้กำลังไม่ได้ เขายังบาดเจ็บอยู่”

เมื่อได้ยินซูจื่ออวี๋เป็นห่วงเป็นใยชู่ซีเช่นนี้ จวินมู่เหนียนก็เริ่มอารมณ์ขุ่นเคือง

จวินมู่เหนียนครุ่นคิดก่อนจะพูด “เช่นนั้นก็พักผ่อนที่หอแปดสมบัติ หากเขามีความเคลื่อนไหวใด เจ้าจะได้รู้ตัวทันเวลา”

ซูจื่ออวี๋คิดเล็กน้อย วิธีนี้ใช้ได้ นางพยักหน้าตกลง “ได้”

ในตอนที่ซูจื่ออวี๋ตกลงก็คิดไปว่าตัวเองจะได้นอนเพียงลำพัง เมื่อตรงเข้าไปในห้องจึงได้รู้ว่า นางต้องนอนร่วมเตียงกับจวินมู่เหนียน

สวรรค์! นี่มันไม่ได้มิใช่หรือ?

ซูจื่ออวี๋มองจวินมู่เหนียนอย่างร้อนรนทั้งถามออกมา “ท่านอ๋องไม่กลับจวนหรือ?”

จวินมู่เหนียนพูดออกมาอย่างเฉยชา “ดึกดื่นขนาดนี้แล้ว กลับไปก็ลำบาก ข้ายังจะได้นอนหรือไม่?”

มุมปากของซูจื่ออวี๋กระตุก นางแอบตำหนิเขาอยู่ในใจ “รู้ว่าดึกแล้วท่านยังจะมาอีก”

ซูจื่ออวี๋ยืนอยู่ในห้องและพบว่ามีเตียงเพียงหลังเดียว นางขมวดคิ้วเข้าหากัน “แต่มันไม่เหมาะสม ท่านอ๋อง แต่ว่าพวกเรามีข้อตกลงกันอยู่”

จวินมู่เหนียนเลิกคิ้ว “ถูกต้อง เช่นนั้นเจ้ายังจำข้อตกลงที่ข้าพูดก่อนออกมาได้หรือไม่?”