ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 318

หือ?

ซูจื่ออวี๋สงสัย นี่เสร็จแล้วหรือ? นอนทันที? ยังไม่ได้ทำอะไรสักนิด?

ซูจื่ออวี๋กระพริบตาปริบๆ นางพบว่าตัวเองมีความคิดสับสน

จวินมู่เหนียนพูดอย่างหมดหนทาง “หากไม่อยากนอน ข้าก็จะทำอย่างอื่น”

ซูจื่ออวี๋รีบตอบพัลวัน “ไม่ๆ นอนนอน”

ซูจื่ออวี๋หลับตาปี๋ ตอนแรกนางคิดว่าการถูกจวินมู่เหนียนกอดไว้ทำให้นอนไม่หลับ คิดไม่ถึงเลยว่าเพียงครู่เดียวนางจะเดินทางเข้าสู่ห้วงความฝัน แต่จวินมู่เหนียนกลับนอนไม่หลับ

เมื่อได้ยินเสียงลมหายใจสม่ำเสมอของนางจวินมู่เหนียนก็ได้ถอนหายใจออกมาและดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมให้ซูจื่ออวี๋อย่างเบามือ

จากนั้นเขาจึงหยัดกายขึ้นมานั่งและหยิบป้ายหยกขึ้นมา

ป้ายหยกถูกบีบเบาๆ มันถูกแบ่งออกเป็นสองซีก แต่เมื่อนำมันมาประสานกัน มันเข้ากันได้อย่างพอดิบ ใครก็มองไม่ออกว่าจริงๆแล้วป้ายหยกนี้เป็นกล่องหยกเล็กๆ

หลังจากที่ป้ายหยกถูกเปิดออก ด้านในของมันมีจี้หยกสีขาวอยู่ ซึ่งเห็นได้ชัดเจนว่าเป็นหยกเจี๋ยจื่อสีขาว

หยกเจี๋ยจื่อสีขาวเมื่ออยู่ในกล่องหยกจะไร้ซึ่งความผิดปกติ แต่เมื่อถูกจวินมู่เหนียนหยิบออกมา จู่ๆมันกลับเปล่งประกายออกมา

นี่เป็นเหตุผลที่จวงเสียนเฟยมอบหยกเจี๋ยจื่อสีขาวให้กับจวินมู่เหนียน

เพราะไม่มีใครสามารถเปิดเผยความลับของหยกเจี๋ยจื่อได้ มันจึงดูเหมือนจะธรรมดา

แต่เมื่อมันอยู่ในมือของจวินมู่เหนียน มันกลับสว่างเรืองรองในยามค่ำคืน

จวินมู่เหนียนเม้มปากและดึงมือของซูจื่ออวี๋ขึ้นมาเพื่อวางหยกเจี๋ยจื่อลงบนฝ่ามือของนาง

หลังจากที่หยกเจี๋ยจื่อออกจากมือของจวินมู่เหนียนมันก็กลับเป็นเหมือนปกติอย่างรวดเร็ว ซูจื่ออวี๋ก็ไม่สามารถทำให้มันเปล่งแสงได้