ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 33

ฮูหยินซูว่าออกมาด้วยดวงตาแดงก่ำอย่างไม่ยอมแพ้ “ท่านพี่ ข้าปฏิบัติต่ออวี๋เอ๋อร์ไม่ดีงั้นเหรอ? ทั้งเสื้อผ้าการกินอยู่ ตกหล่นตรงไหน? แต่นางกลับวางยาพิษเยียนเอ๋อร์ด้วยจิตใจโหดเหี้ยมเยี่ยงหมาป่า ”

สนาบดีซูจ้องมองฮูหยินซูด้วยความโมโหและง้างมือขึ้นตบนางอีกครา

เสนาบดีซูเอ่ยขึ้น “แต่เจ้าฆ่าแม่ของนาง! เจ้าลงมือฆ่าแม่ของนางก่อน เยียนเอ๋อร์ยังวางยาในอาหารตามอีก เป็นเช่นนี้แล้วเจ้ายังหวังว่านางจะเรียกเจ้าว่าท่านแม่กลับมาหรือ?!”

หัวใจของฮูหยินซูเต้นระรัว ดวงตาของนางล่อกแล่กหลบหลีกจากสายตาของเสนาบดีซูที่มองมาอย่างพิจารณา ริมฝีปากของนางซีดเผือดลง “ข้า...ข้าไม่ได้ทำ นางเมียน้อยนั่น...ป่วยตาย”

เสนาบดีซูส่งเสียงขึ้นจมูกออกอย่างเย็นชา เขาคร้านจะโต้แย้งกับสตรีที่มีความคิดตื้นๆนางนี้อีกต่อไป

เขาไม่ได้สนใจว่าซูจื่ออวี๋จะเป็นหรือตาย แม้จะหวังให้ซูจื่ออวี้นั้นตายในเรือนจำจิงจ้าวเพื่อขจัดความโกรธของจวนอานชินอ๋อง

แต่ที่เขาเป็นห่วงนั้นคือชื่อเสียงของจวนเสนาบดี

ต่อหน้าคนนอก จวนเสนาบดีของพวกเขาจะต้องมีความเมตตา ความกตัญญู และเป็นหนึ่งเดียวกัน เพียงเท่านี้จึงจะทำให้สตรีตระกูลสามารถแต่งงานเข้าวังได้อย่างราบรื่น

แต่กลับมาพูดถึงซูจื่ออวี๋แล้วนางไปเรียนรู้ทักษะมากมายตั้งแต่เมื่อไหร่? ทั้งช่วยชีวิต ทั้งชันสูตรศพ และตอนนี้ยังใช้พิษเป็นอีก! หรือว่าน้องหลีแอบสอนให้นางรู้จักป้องกันตัว?

น้องหลี...

น้องหลีเตรียมปกป้องเขาไว้เช่นนี้เลยหรือ?

เมื่อนึกถึงสตรีที่เป็นราวกับเมฆจางๆและสายธารเย็นๆ สีหน้าของเสนาบดีซูก็มีสีหน้าเศร้าหมองที่เห็นได้ยากออกมา

เขาได้ตัวนางมาแต่กลับไม่ได้ใจของนาง...