ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 346

พระนางฮองเฮาพยักหน้าและกล่าวขึ้นมา “เอาล่ะ เริ่มงานเลี้ยงกันเถิด”

เริ่มงานเลี้ยงทั้งอย่างนี้เลยหรือ?

หนานหยวนชิงและหนานหยวนหรัวมองหน้ากัน พวกเขายังคงรอให้ฮ่องเต้เจาเหวินถามเอาเรื่องซูจื่ออวี๋ เหตุใดจึงเริ่มงานเลี้ยงเช่นนี้? ฮ่องเต้เจาเหวินไม่ได้สนใจของกำนัลชิ้นที่สามเลยหรือ?

หนานหยวนหรัวต้องการที่จะพูดอะไรสักหน่อยแต่เหล่านางกำนัลก็ทยอยนำอาหารเข้ามา หนานหยวนชิงเมื่อเห็นเช่นนั้นจึงทำได้แค่ดึงหนานหยวนหรัวกลับเข้าที่นั่ง

หลังจากที่กลับเข้ามายังที่นั่งแล้ว หนานหยวนชิงก็ได้กระซิบเสียงเบา “ได้ยินมาว่าฮ่องเต้เจาเหวินรักและเอ็นดูฉินอ๋องเป็นอย่างมาก เห็นจากวันนี้แล้วคงไม่ใช่เรื่องโกหก ฮ่องเต้เจาเหวินไม่เพียงรักและเอ็นดูฉินอ๋องเท่านั้น พระองค์ยังรักไปถึงคนในจวนด้วย ”

หนานหยวนหรัวกลอกตาก่อนจะพูดว่า “แล้วมันเป็นอย่างไร หรือว่าข้าต้องแต่งงานกับคนพิการผู้นั้น? มาถึงตงโจวก็หลายวัน ท่านพี่ควรไต่ถาม และต้องถามอย่างชัดเจน ฉินอ๋องผู้นั้นโดดเด่นก็จริง แต่เรื่องที่เดินเหินไม่ได้นั้นก็จริง ตงโจวไม่มีทางที่จะแต่งตั้งรัชทายาทพิการ”

หนานหยวนชิงพยักหน้า “ถูกต้อง เมื่อลองดูอย่างถี่ถ้วน อ๋องรองอย่างจวินมู่หลานมีแววที่จะได้สืบทอดราชสมบัติมากที่สุด หรัวเอ๋อร์เลือกเขาก็ได้”

หนานหยวนหรัวจดจ้องไปที่ใบหน้าของจวินมู่หลาน นางคิดว่าหน้าตาของจวินมู่หลานนับว่าไม่เลว แต่จวินมู่หลานกำลังมองสิ่งใด? เหตุใดมึงมีสายตามุ่งมั่นเช่นนั้น

หนานหยวนหรัวมองตาสายตาของจวินมู่หลานและเห็นว่าซูจื่ออวี๋กำลังกระซิบกระซาบอยู่กับจวินมู่เหนียน

จวินมู่หลานก็ชอบซูจื่ออวี๋งั้นหรือ?

เมื่อนึกถึงความเป็นไปได้นี้ หนานหยวนหรัวก็บีบจอกเหล้าในมือของตัวเอง

คำพูดที่ประจบประแจงของทุกคนทำให้พระนางฮองเฮายิ้มออกมา ฮ่องเต้เจาเหวินพยักหน้าซ้ำๆเมื่อเห็นว่าทั้งแขกและเหล่าเจ้าภาพในท้องพระโรงนั้นคึกคักอย่างยิ่ง

ในตอนที่ซูจื่ออวี๋กำลังคิดว่างานเลี้ยงวันนี้คงจะผ่านไปอย่างสงบ จู่ๆอานเป่ยเยว่าก็พูดขึ้นมาว่า “ท่านแม่ พวกเรากินเช่นจะไปสนุกอันใด พวกเราควรมีการแข่งขันอะไรสักนิดดีหรือไม่?”

คำพูดของอานเป่ยเยว่กระตุ้นความสนใจของทุกคน และยังกระตุ้นความระมัดระวังของซูจื่ออวี๋ด้วย

ไม่ใช่เพราะว่าซูจื่ออวี๋รู้สึกกังวลมาเกินไป แต่เป็นเพราะในตอนที่อานเป่ยเยว่พูด นางได้หันมาส่งยิ้มชั่วร้ายให้กับนาง สายตาของนางแสดงความเป็นศัตรูที่มีเพียงซูจื่ออวี๋เท่านั้นที่มองเห็นได้

ซูจื่ออวี๋วางตะเกียบที่ใช้รับประทานบะจ่างลง ในใจของนางรู้สึกหวาดระแวงขึ้นมาเล็กน้อย นางไม่รู้ว่าอานเป่ยเยว่คิดจะทำอะไรแผลงๆอีก