ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 348

พวกเขาจึงฟังอานเป่ยเยว่พูดต่อ “ทุกคนเริ่มทอด้ายพร้อมกัน ภายในครึ่งชั่วยามผู้ที่ทอด้ายได้มากที่สุดเป็นผู้ชนะและผู้ที่ถักด้ายได้มากที่สุดจะได้รับรางวัลจากพระนางฮองเฮา ผู้ที่ถักเส้นด้ายได้น้อยที่สุดก็จะต้องมีบทลงโทษเล็กน้อย”

ฮองเฮาตอบรับในทันที “ความคิดนี้ไม่เลว ผู้ชนะได้รับรางวัลจากข้า แต่ผู้แพ้ต้องได้รับการลงโทษอย่างไร?”

อานเป่ยเยว่หยิบจอกสุราด้านตนขึ้นมา นางพูดออกมาต่อท่ามกลางสายตาใคร่รู้ของทุกคน “กราบทูลฮองเฮา พวกเราแค่เล่นสนุกเล็กๆน้อยๆ การลงโทษไม่จำเป็นต้องจริงจัง ผู้ชนะถักได้มากเท่าใดก็ให้ผู้ที่แพ้ดื่มสุราดอกท้อตามจำนวนด้ายที่ผู้ชนะถักไว้ สุรานี้รสดีนักและไม่รุนแรง เช่นนี้สนุกสนานดีใช่หรือไม่? ”

หลังจากที่คิดไตร่ตรองกันแล้วก็เห็นด้วยออกมา กาสุราในวังนั้นไม่เหมือนกับของชาวบ้าน ปริมาณมีไม่มากนัก หนึ่งกาสามารถรินสุราดอกท้อได้สามจอกเท่านั้น และในครึ่งชั่วยามจะสามารถทอผ้าอายุยืนยาวได้ยาวเท่าใด? ทุกคนต่างเคยผ่านมือมาแล้ว เร็วสุดก็คงทอได้ห้าถึงหกเส้น

สุราดอกท้อนี้เป็นสุราหอมหวาน เมื่อนึกถึงจำนวนหกกาแล้ว มันก็มากพอที่จะทำให้มึนเมา แต่ไม่ได้ทำให้เมาจนขาดสติ นับว่าเป็นการลงโทษที่น่าสนใจ

เมื่อฮองเฮาเห็นว่าฮ่องเต้เจาเหวินไม่ได้คัดค้าน นางจึงพยักหน้ารับและเอ่ยว่า “เช่นนั้นก็ให้พวกเด็กๆเล่นสนุกกันเถิด”

อานเป่ยเยว่รีบขอบพระทัย “ขอบพระทัยในพระมหากรุณาของพระนางฮองเฮา”

ในขณะที่อานเป่ยเยว่กำลังจะสั่งให้คนเตรียมสิ่งของ จวินมู่เหนียนซึ่งเงียบมาตลอดก็ได้พูดว่า “ท่านพ่อ ลูกได้คิดไว้แล้วว่าต้องการรางวัลใด”

อานเป่ยเยว่รู้สึกอยู่ไม่สุข จวินมู่เหนียนชิงลงมือก่อน เพียงแค่จวินมู่เหนียนเอ่ยขอให้ซูจื่ออวี๋เลื่อนขึ้นเป็นชายาเอก เช่นนั้นสิ่งที่อานเป่ยเยว่เตรียมการไว้ก็เปล่าประโยชน์

และสิ่งที่ทำให้จวินมู่เหนียนประหลาดใจก็คือรอยยิ้มที่มีเลศนัยของฮ่องเต้เจาเหวิน “ยังไม่ใช่ตอนนี้ รอการแข่งขันสิ้นสุด ข้าจะให้รางวัลพร้อมกับฮองเฮา”

จวินมู่เหนียนใจเต้นไม่เป็นจังหวะ เขาเข้าใจความหมายของฮ่องเต้เจาเหวิน

ถึงแม้ว่าฮ่องเต้เจาเหวินได้รับของกำนัลจากหนานเจียงเพียงสองชิ้น เขาก็ไม่ได้สนใจ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าฮ่องเต้เจาเหวินจะเห็นด้วยกับพฤติกรรมของซูจื่ออวี๋

ควมละโมบในของบรรณาการเป็นเรื่องผิดพลาดอันใหญ่หลวง