ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 356

เมื่อองค์ฮองเฮาได้ยินเช่นนี้สีพระพักตร์ของพระนางเปลี่ยนในทันใด รีบตรัสว่า

“พวกบ่าว เรียกหมอหลวงเร็ว”

หากนอนไปหนึ่งร้อยวันจริง จะทำอย่างไรดี?

จวินมู่เหนียนขมวดคิ้วบอกว่า

“เสด็จพ่อ ลูกขอพาอวี๋เอ๋อร์กลับไปก่อน”

ฮ่องเต้เจาเหวินรู้ว่าหมอเทวดาโม่ยังอยู่ที่จวนอ๋องฉิน จวินมู่เหนียนอยากจะรีบพานางกลับไปหาหมอ

จากการดื่มเหล้าดอกท้อ ดันกลายเป็นดอกท้อเมาไปเสียได้ เห็นได้ชัดว่ามีคนประสงค์ร้ายต่อซูจื่ออวี๋ ปล่อยให้นางอยู่ที่นี่ต่อแล้วทำให้เรื่องวุ่นวาย ปล่อยให้นางกลับไปก่อนดีกว่า

ฮ่องเต้เจาเหวินพยักหน้า เพื่อเป็นเชิงให้จวินมู่เหนียนไปได้

เมื่อจวินมู่เหนียนได้รับอนุญาตจากฮ่องเต้เจาเหิน เขาจึงรีบอุ้มซูจื่ออวี๋เตรียมจากไป เทียนชิงเองก็รีบเข็นรถเข็นมาด้านหน้า ทว่ายังไม่ทันที่พวกเขาจะได้ออกไปจากตำหนัก ก็เกิดเรื่องขึ้นเสียแล้ว

อานเป่ยเยว่ผลักนางกำนัลที่คอยประคองนางไว้ให้พ้นทาง แล้วหันไปเรียกท่านอ๋องสี่จวินมู่ฉงที่อยู่ไม่ไกลบอกว่า

“หลานซี...พี่หลานซี ท่านอย่าไป อย่าไปนะ!”

นางกำนัลจับแขนของอานเป่ยเยว่เอาไว้ พร้อมเอ่ยปากปลอบ

“จวิ้นจู่ จวิ้นจู่คนนั้นเป็นท่านอ๋องสี่ ไม่ใช่ท่านอ๋องฉินเพคะ”

เดิมอานเป่ยเยว่เป็นคนฝึกยุทธ์อยู่แล้ว บวกกับดื่มเหล้าเข้าไป จึงทำให้มีแรงเยอะจนน่าตกใจ นางกำนัลสองคนไม่มีทางจับนางอยู่

อานเป่ยเยว่สะบัดจนหลุดจากนางกำนัล จากนั้นโผเข้าอ้อมกอดของจวินมู่ฉง นางยิ้มจนตาหยีบอกว่า

“พี่หลานซี พี่จะหนีทำไม? ยาปลุกกำหนัดตอนเทศกาลส้างซื่อ ยังไม่อาจทำให้ท่านนอนอยู่บนเตียงของเยว่เอ๋อร์ได้ พี่หลานซีช่างเป็นคนดีนัก เย่วเอ๋อร์ชอบท่าทางเย่อหยิ่งของท่านมากนะ ฮ่า ฮ่าฮ่าฮ่า...”

เด็ดดอกไม้สะเทือนถึงดวงดาว เมื่ออันเป่ยเยว่พูดจบ ภายในตำหนักเงียบสงัด

พระชายาอานชินอ๋องดีดตัวลุกขึ้นยืนจากที่นั่ง แล้วรีบปรี่เข้าไปหาอานเป่ยเยว่ แล้วกระชากนางออกมาจากอ้อมกอดของจวินมู่ฉง แล้วรีบเอ่ยปากขอโทษ

“ทูลฝ่าบาท ทูลฮองเฮา เยว่เอ๋อร์ดื่มเหล้าไม่ค่อยได้ หม่อมฉันขอพานางกลับไปก่อน”

ฮ่องเต้เจาเหวินขมดวคิ้ว พร้อมถามอย่างสงสัย

“น่าจะเป็นพวกบ่าวไพร่ทำงานไม่รอบคอบ สลับสุราผิด ฝ่าบาทวางใจได้ หม่อมฉันจะลงโทษอย่างหนักเพคะ”

ใครเห็นก็รู้ว่านี่เป็นเพียงหลุมพรางเท่านั้น แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าคนนอก ฮองเฮาจำเป็นต้องบอกว่านี่เป็นเพียงอุบัติเหตุเรื่องหนึ่ง

หญิงสาวที่เมามายทั้งสองจากไปแล้ว ทุกคนจึงยกจอกเหล้าขึ้นดื่มอีกครั้ง

อานเป่ยเยว่ถูกพระชายาอานชินอ๋องและอานเป่ยซานแบกขึ้นรถม้า และพากลับจวนอ๋องอาน

ส่วนซูจื่ออวี๋ก็หลับตา แล้วปล่อยให้จวินมู่เหนียนอุ้มนางขึ้นรถม้าและพากลับจวนอ๋องฉิน

ทว่าสิ่งที่ต่างจากอานเป่ยเยว่ก็คือ พอขึ้นรถม้าปุ๊บ ซูจื่ออวี๋ก็ลืมตาขึ้นช้าๆ

จวินมู่เหนียนเห็นดวงตาของนางใสแจ๋ว จึงพูดอย่างจนใจ

“เหตุใดข้าจึงไม่รู้ว่าเจ้าแสดงละครได้แนบเนียนเพียงนี้”

ซูจื่ออวี๋พูดอย่างประหลาดใจ

“ท่านอ๋องรู้ว่าข้าไม่ได้เมาหรือ?”