ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 40

เด็กเจ้าเล่ห์ คิดไม่ถึงเลยว่าจะย้อนถามเขา

หมิงโหลวครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งจึงถามต่อ “เจ้าเรียนวิชาพิษมาจากใคร?”

ซูจื่ออวี๋ตอบโดยไม่ต้องคิด “ท่านแม่”

หมิงโหลวเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา “โกหก!”

ซูจื่ออวี๋หัวเราะแล้วพูดว่า “ถูกต้อง ข้าโกหก แต่ทำไมข้าต้องบอกความจริงกับเจ้า?”

หมิงโหลว “...” เขาพูดไม่ออก

ซูจื่ออวี๋ควักยาออกมาจากตลับและทาลงบนแขนอีกข้าง นางทาไปพูดไปว่า “หอหว่างเซิงของพวกเจ้า ก็ทำกิจการของเจ้า ข้าอยู่ที่นี่กิจการอยู่อย่างหนึ่ง ไม่ทราบว่าท่านเจ้าหอหมิงสนใจหรือไม่?”

หมิงโหลไม่ได้ตอบกลับแต่เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อยในใจเพราะบทสนทนาดูเหมือนเริ่มจะตกอยู่กับซูจื่ออวี๋อีกครั้ง

ซูจื่ออวี๋ไม่ได้รับคำตอบจากหมิงโหลว เหมือนว่าเขาจะไม่ได้สนใจนัก นางจึงเสนอข้อแลกเปลี่ยน “เจ้าบอกข้าว่าใครจ่ายเงินเพื่อซื้อชีวิตข้า ส่วนข้าก็จะช่วยเจ้า”

น่าขัน!

หมิงโหลวหัวเราะขึ้นจมูกและพูดอย่างเย็นชา “อย่างเจ้าช่วยอะไรข้าได้?”

ซูจื่ออวี๋ลูบแขนที่เรียวงามของตัวเอง นางเลิกคิ้มองไปยังหมิงโหลว ก่อนที่จะพูดออกมาสั้นๆ “ช่วยเแก้ปัญหาความสุขของช่วงล่างของเจ้า”

!!!

หมิงโหลวผงะไปครู่หนึ่ง แล้วจึงพูดอย่างเกรี้ยวกราด “เจ้ามันไร้ยางอายจริงๆ!”

ซูจื่ออวี๋มีสีหน้าไม่พอใจและตบโต๊ะพูดด้วยความโมโห “เจ้าด่าพอหรือยัง ข้าเองก็มีอารมณ์โกรธเป็นเช่นกัน...”

ทันทีที่พูดจบ ดวงตาของซูจื่ออวี๋ก็มืดลงไปและเอนล้มลงไปด้านหลัง