ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 413

จวินมู่หลานได้ยินดังนั้น จึงรีบบอกว่า

“ลั่วไป๋!”

ลั่วไป๋ที่เพิ่งเดินจากไปได้ยินจวินมู่หลานเรียกเขา จึงรีบเปิดประตูเข้าไป เขานึกว่าที่จวินมู่หลานเรียกเขา อย่างน้อยทั้งสองที่อยู่ในห้องน่าจะสวมเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว

แต่คิดไม่ถึงว่า หยินซวงกลับยืนเปลือยเปล่าอยู่ข้างถังไม้ เพื่อรับใช้จวินมู่หลานอาบน้ำ

เมื่อเห็นเรือนร่างของหยินซวง ลั่วไป๋รู้สึกมึนตึบ คล้ายว่าเขาถูกฟ้าผ่าลงมากลางหัว

ส่วนหยินซวงกลับกรีดร้องเสียงดังอย่างตกใจ แล้วไปนั่งหลบอยู่ด้านหลังถังไม้

ลั่วไป๋เห็นดังนั้นจึงรีบคุกเข่าลงพื้น

“ท่านอ๋องโปรดอภัย ข้าน้อย...”

จวินมู่หลานเอ่ยขึ้นอย่างไม่ใส่ใจ

“เอาล่ะ เอาล่ะ ลุกขึ้นมาได้แล้ว ก็แค่หญิงสาวคนเดียว ดูสิทำให้เจ้าตื่นเต้นเพียงนี้”

ลั่วไป๋กลืนน้ำลาย แต่ไม่กล้าเงยหน้า รีบบอกว่า

“ท่านอ๋องมีสิ่งใดให้รับใช้?”

จวินมู่หลานพูดต่อ

“เจ้าไปที่หอพลาหก บอกว่าข้าอยากให้หญิงสาวที่ชื่อเซิงเซิงมารับใช้”

ลั่วไป๋กำลังจะรับคำสั่ง แต่หยินซวงที่อยู่ด้านหลังถังไม้บอกว่า

“ท่านอ๋อง ตอนนี้น่าจะหาตัวไม่เจอแล้ว ที่งานเลี้ยงเชียนจิน เซิงเซิงถูกคนไถ่ตัวไปแล้วเจ้าค่ะ”

จวินมู่หลานสงสัย

“ใครไถ่ตัวให้นาง?”

หยินซวงตอบว่า

“บ่าวไม่ทราบเจ้าค่ะ เพราะเหล่าคุณชายที่มาร่วมงานเลี้ยงเชียนจิน สวมหน้ากากกันทุกคน จึงแยกแยะรูปโฉมไม่ออก ทว่าบ่าวจำได้ดี คนผู้นั้นบอกว่าตัวเองแซ่หรวนเจ้าค่ะ”

แซ่หรวน?

จวินมู่หลานหรี่ตาลง รู้สึกว่าสืบเรื่องหยกเจี๋ยจื่อจากตู้เสี่ยวโหลวเป็นสิ่งที่ถูกต้อง

หากไม่ได้เป็นเช่นนั้น ทำไมจู่ๆ จึงมีคนแอบสวมรอยเพื่อแย่งกับเขาล่ะ?