ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 414

ชิวขุยกะพริบตามองลั่วไป๋อย่างสงสัย นางมาทำอะไร นางได้รับคำสั่งออกมา

คุณหนูให้นางออกมาซื้อโกฏจุฬาพาหนึ่งมัด แล้วเดินผ่านที่นี่พอดี เห็นว่ามีคนขายผลไม้ชุบน้ำตาล นางเลยอยากซื้อไปฝากคุณหนู

แต่ทำไมนางถึงต้องอธิบายเรื่องนี้กับลั่วไป๋?

เฮอะ นางไม่อยากพูด

ชิวขุยกลอกตาใส่ลั่วไป๋ แล้วเดินผ่านเขาไป ก่อนจะตรงไปที่จวนอ๋อง

ลั่วไป๋ตะลึงงัน สาวน้อยคนนี้ไม่สนใจเขาสองครั้งติดต่อกันแล้ว เขาเป็นองครักษ์ขั้นสี่พกมีดนะ

ลั่วไป๋ไม่พอใจอย่างยิ่ง ขณะที่ชิวขุยเดินผ่านเขาไป เขาก็คว้าเอวของ ชิวขุย แล้วแบกไว้บนไหล่

ชิวขุยตกใจจนหน้าซีด โกฏจุฬาลำพาแห้งในมือของนางถูกกำแน่นจนแหลกละเอียด

ชิวขุยร้องตะโกน “อ๊ะ เจ้าทำอะไรน่ะ ปล่อยข้านะ ปล่อยข้า ช่วยด้วย!”

ลั่วไป๋ตบตูดของชิวขุย การโจมตีนี้เด้งดึ๋งมาก ทำเอาลั่วไป๋ตะลึงงัน

ชิวขุยก็ตะลึงงันเช่นกัน ไม่คิดเลยว่าลั่วไป๋จะหยาบคายขนาดนี้ น้ำตาของชิวขุยก็ไหลพรากลงมาทันที ขณะที่นางกำลังจะตะโกนขอความช่วยเหลือ ก็ได้ยินลั่วไป๋พูดด้วยความโกรธว่า “ถ้ายังตะโกนอีก ข้าจะถอดกางเกงเจ้าแล้วตบก้นเจ้าซะ!”

คราวนี้ชิวขุยตกใจมากจริงๆ ตัวของนางแข็งทื่ออยู่ตรงนั้นไม่รู้จะรับมืออย่างไร

เมื่อลั่วไป๋เห็นนางเชื่อฟังแล้ว จึงแบกนางเดินไปที่ตรอกลับด้านหลัง จริงๆ แล้วเขาไม่คิดจะทำอะไร แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เห็นท่าทางของนางที่ไม่เห็นใครอยู่ในสายตา จึงรู้สึกโกรธมาก

ลั่วไป๋เห็นว่ารอบๆ ไม่มีใคร จึงวางชิวขุยลงให้นางพิงกำแพง

สองมือของชิวขุยกำโกฏจุฬาเอาไว้แน่น น้ำตาไหลพรากลงมาไม่หยุด ท่าทางเหมือนกระต่ายตื่นตกใจ น่าสงสารยิ่งนัก

ลั่วไป๋เม้มปากถาม “สาวน้อย ข้าน่ะเป็นขุนนางขั้นสี่เชียวนะ เจ้าไม่เห็นข้าอยู่ในสายตาเช่นนี้ เจ้ารู้ไหมว่าข้าสามารถลงโทษเจ้าได้?”