ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 415

จูบนี้เป็นจูบที่เนิ่นนาน เสียงสะอื้นที่พูดไม่ได้ก็ดังขึ้น

ทั้งสองกอดกัน ความปรารถนาระหว่างทั้งสองแทบจะควบคุมไม่ได้

จนกระทั่งตอนที่ขาของชิวขุยเริ่มอ่อนแรงแทบจะทรุดลงบนพื้น จู่ๆ ลั่วไป๋ก็ปล่อยนาง สองมือช้อนลงใต้รักแร้ของนาง ทำให้นางยืนตรง

ชิวขุยตะลึงงันจนเซ่อซ่า ตกใจจนน้ำตาไหลไม่หยุด พูดไม่ออกแม้แต่คำเดียว

ลั่วไป๋ขมวดคิ้วเบาๆ เขาเองก็ไม่รู้ว่าตนเป็นอะไร จู่ๆ กลับรู้สึกว่าเขารังแกเด็กสาวคนนี้ แถมยังเป็นแม่นางในจวนอ๋องฉิน

ลั่วไป๋เม้มปากพูดอย่างไม่สบอารมณ์ “เจ้าจะร้องไห้ทำไม? ติดตามข้ามันทำให้เจ้าน้อยเนื้อต่ำใจหรือ?”

ชิวขุยร้องไห้หนักยิ่งกว่าเดิม ผลักลั่วไป๋ออกไปอย่างแรง แล้วถือโกฏจุฬาลำพาวิ่งออกไปอย่างตื่นตระหนก

เมื่อเห็นนางรีบร้อนจากไป ลั่วไป๋ก็ไม่ได้ไล่ตามนางไป แต่ก้มหน้ามองชุดคลุมยาวที่ถูกเลิกขึ้นของตน

เขาไม่สามารถไล่ตามไปได้ เขากลัวว่าถ้าตามไปแล้ว เขาอาจจะทำเรื่องที่อันตรายยิ่งกว่านี้

ลั่วไป๋เกาหัวด้วยความหงุดหงิด ไม่รู้ว่าเด็กหญิงคนนั้นมีอะไรดีนักหนา ถึงขึ้นล่อลวงให้เขามีพฤติกรรมแปลกๆ แบบนี้ได้

ลั่วไป๋ถอนหายใจเฮือกใหญ่ หมุนตัวแล้วจากไป

......

ขณะที่ชิวขุยเดินก็เช็ดริมฝีปากที่บวมแดงจากการถูกจูบไปด้วย

ถึงนางจะไม่ใช่คนที่มีประสบการณ์ แต่นางก็รู้ว่าชายหญิงไม่ควรแตะต้องกัน และเข้าใจเรื่องที่ลั่วไป๋ทำกับนางเมื่อกี้ มีเพียงสามีภรรยาเท่านั้นที่จะทำ

ตอนนี้ถูกลั่วไป๋รังแก ในใจก็ทั้งอายและหวาดกลัว นางอดไม่ได้ที่มองท้องของตน ไม่รู้ว่าจูบแบบนี้จะทำให้ท้องหรือไม่