ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 416

ซูจื่ออวี๋หันไปมองก็เห็นจวินมู่เหนียนนั่งอยู่บนรถเข็น เขายังสวมชุดขุนนางอยู่ หมายความว่าเขาเพิ่งจะเข้ามาที่จวน และไม่ได้กลับไปที่จวนของตนก็มาที่นี่

ซูจื่ออวี๋ถามว่า “เหตุใดท่านอ๋องถึงมาที่นี่?”

จวินมู่เหนียนคิดครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า “แค่ผ่านทาง”

มุมปากของซูจื่ออวี๋กระตุก ผ่านทาง? ผ่านทางต้องผ่านมาถึงในบ้านคนอื่นเลยหรือ? ตานี่ได้ยินว่าชิวขุยร้องไห้กลับมา ดังนั้นเลยเป็นห่วงนางกลัวว่าจะเกิดเรื่อง เลยมาดูนางมากกว่า

เมื่อเห็นแววตาหรี่ลงของซูจื่ออวี๋ จวินมู่เหนียนก็หยิบกระดาษจากมือของนางขึ้นมาอย่างไม่สบายใจ แล้วเปลี่ยนเรื่อง “นี่อะไรหรือ?”

ซูจื่ออวี๋ส่ายหัวแล้วพูดว่า “ไม่รู้เหมือนกัน มันติดอยู่ในโกฏจุฬาลำพา ชิวขุยเอากลับมาด้วย

ในขณะที่ซูจื่ออวี๋กำลังพูด จวินมู่เหนียนก็เปิดกระดาษออก เพียงแวบเดียวจวินมู่เหนียนก็รู้ว่ารูปแบบเช่นนี้คืออะไร

จวินมู่เหนียนรีบพูดว่า “เป็นตราประทับของเสนาบดีซู ได้เอากลับมาด้วยหรือเปล่า?”

ซูจื่ออวี๋พยักหน้าแล้วพูดว่า “เพื่อไม่ให้เปิดเผยตัวตนของเขา เซวียนชางส่งคนไปเอากลับมาแล้ว มีอะไรหรือ?”

ตามกฎของหอพลาหก ผู้ที่ไม่มีเงินสดสามารถมอบตราประทับได้ และหอพลาหกก็จะนำตราประทับไปที่ธนาคารเพื่อถอนเงินตามจำนวนที่ระบุไว้ในวันหลัง หลังจากได้รับเงินแล้ว ก็จะสั่งให้คนส่งตราประทับกลับไปให้ขุนนาง

ซูจื่ออวี๋ไม่สะดวกที่จะเปิดเผยตัวตนและที่อยู่ ดังนั้นนางจึงให้เซวียนชางหาคนที่หน้าไม่คุ้น ไปหอพลาหกเพื่อรับตราประทับ

แต่ทำไมจู่ๆ จวินมู่เหนียนถึงได้ถามเรื่องนี้ขึ้นมา?

ซูจื่ออวี๋ยืดคอมองกระดาษขาวในมือของจวินมู่เหนียน จวินมู่เหนียนก็กล่าวว่า “ภาพนี้เป็นตราประทับของเสนาบดีซู มีคนกำลังตรวจสอบเจ้า”

เมื่อพูดเช่นนี้ จวินมู่เหนียนก็หยุดไปครู่หนึ่ง แล้วพูดต่อ “ไม่ ไม่ได้ตรวจสอบเจ้า แต่กำลังตรวจสอบว่าใครเป็นคนไถ่ตัวเซิงเซิง”

ซูจื่ออวี๋คิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า “ชิวขุยบอกว่านางเจอลั่วไป๋องครักษ์ของจวินมู่หลานระหว่างทาง”