ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 425

จวินมู่หลานหัวเราะเอ่ยว่า “ข้าทราบมาว่า หญิงหนานเจียงนั้นชำนาญด้านเต้นรำ อย่างไรก็ตาม การเต้นรำของตงโจวของพวกเราก็มีเอกลักษณ์ วันนี้ข้าจึงตั้งใจเชิญนักเต้นที่มีชื่อเสียงที่สุดในเมืองหลวงมาเพื่อเต้นรำสักบทเพลงให้องค์รัชทายาทได้ชม”

หนานหยวนหรัวเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ขอบคุณท่านอ๋องรองที่ใส่ใจ ข้าตั้งตารอแล้ว”

จวินมู่หลานมองไปที่ลั่วไป๋ ลั่วไป๋ก็ตบมือทันที จากนั้นทุกคนก็เห็นนักเต้นเจ็ดคนสวมกระโปรงผ้าโปร่งเดินเข้ามา

สิ่งที่ทำให้ซูจื่ออวี๋ประหลาดใจนั่นก็คือ นักเต้นทั้งเจ็ดคนนี้สวมชุดน้อยชิ้นมาก เสื้อท่อนบนปกปิดถึงเพียงส่วนหน้าอกเท่านั้น ส่วนกางเกงขอทรงโคมไฟก็ถึงแค่เป้ากางเกงเท่านั้น

เอวบาง แขนเรียวราวรากบัว กระดูกไหปลาร้าโผล่ให้เห็นเด่นชัด

การแต่งตัวเช่นนี้...ต้องการจะเต้นระบำหน้าท้องหรือ?

ไม่ใช่แค่ซูจื่ออวี๋เท่านั้นที่ตกใจ แขกคนอื่นๆ ก็อดตกใจไม่ได้ ตงโจวคือหนึ่งในอาณาจักรทั้งสี่ ให้ความสำคัญกับมารยาทการสั่งสอนที่สุด นางรำสวมใส่เช่นนี้ ยิ่งกว่านางโลมในซ่อง

แต่คนที่มาในงานเลี้ยงวันนี้ล้วนแค่เป็นพวกวัยหนุ่มสาว ความสนใจย่อมมีมากกว่าความเกรงกลัวต่อกฎระเบียบอะไรเหล่านั้น ดังนั้นแม้ว่าทุกคนจะตกใจ แต่ก็ไม่มีใครเอ่ยตำหนิหรือตั้งคำถาม

จวินมู่หลานเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ข้าได้ยินมาว่าการเต้นรำต่างแดนนี้ ท่วงทำนองของบทเพลงงดงามและยอดเยี่ยมมาก ท่วงท่าการเต้นก็มีเสน่ห์ดึงดูดคน ทุกคนอย่าได้หลงใหลในความงามกันล่ะ”

ทุกคนต่างก็พากันหัวเราะ แล้วเริ่มชมการแสดงของนางรำ

เสียงกลองและดนตรีดังขึ้น ช่างชื่นมื่นกันจริง ๆ ได้เห็นการเต้นรำที่อ่อนช้อย มันช่างตื่นตาตื่นใจยิ่งนัก

นักเต้นรำมีรูปร่างอ้อนแอ้นอรชร ท่วงท่าการเคลื่อนไหวก็กล้าหาญ ทำให้แขกบุรุษทุกคนตื่นตาใจยิ่งนัก

ซูจื่ออวี๋ก็หันไปมองจวินมู่เหนียน อยากจะดูว่าท่านอ๋องฉินในเวลาปกติที่สำรวมกิริยาผู้นี้ เวลามองท่วงท่าการเต้นรำที่กล้าหาญเช่นนี้จะมีปฏิกิริยาอย่างไร

อย่างไรก็ตาม ดวงตาของจวินมู่เหนียนกลับเหมือนบ่อน้ำโบราณที่ไร้คลื่น ไร้ซึ่งปฏิกิริยาใดๆ สายตาของเขาดูเรียบเฉย สีหน้าก็ไร้ซึ่งคลื่นอารมณ์ สายตาของเขาก็ไม่มีความผันผวนใดๆ

ซูจื่ออวี๋ยิ้มอย่างจนใจ “ท่านอ๋องเหตุใดถึงดูไม่มีปฏิกิริยาใดๆ เลย การเต้นรำไม่สนุกหรือเพคะ?”