ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 467

หลังจากได้ยินสิ่งที่จวินมู่เหนียนพูด เทียนชิงรู้สึกเสียวคอ แล้วกลืนน้ำลายอย่างไม่รู้ตัว

อาจเพราะจวินมู่เหนียนไม่ได้นำทัพมาหลายปี อาจเพราะจวินมู่เหนียนใจกว้างกับซูจื่ออวี๋มากไป ดังนั้นทุกคนจึงลืมไปว่าเดิมทีเขาคือแม่ทัพที่เข้มงวดเด็ดขาด

เทียนชิงรับรู้ถึงรังสีพิฆาตที่จวินมู่เหนียนมีต่อคนลึกลับผู้นั้น

เรื่องเล็กอย่างการฆ่าคน เทียนชิงย่อมไม่กลัว สามารถทำให้ได้ แต่สิ่งที่เขากลัวคือหาฆ่าคนคนนี้แล้วจะส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์ของจวินมู่เหนียนกับซูจื่ออวี๋

เพราะถึงอย่างไรคนที่สามารถทำให้อ๋องฉินเปลี่ยนจากเย็นชาเป็นอ่อนโยนได้ มีเพียงซูจื่ออวี๋เท่านั้น

“เฮ้อ!” เทียนชิงถอนหายใจ แล้วเดินออกจากห้องหนังสือ

——

รุ่งขึ้น

รุ่งเช้า ซูจื่ออวี๋ได้เรียกชิวขุยมาหา แล้วสั่งให้นางไปซื้อขนมที่ถนนเสวียนอู่

ชิวขุยไปอยู่ครึ่งชั่วยาม เพิ่งกลับมาพักได้ไม่นาน ซูจื่ออวี๋ให้นางไปซื้อเครื่องสำอางที่ถนนเสวียนอู่อีกครั้ง ชิวขุยไปอยู่อีกครึ่งชั่วยาม

ต่อมาก็ไปซื้อของกินเล่น ผ้าเช็ดหน้า พัดใบลาน...และของจุกจิกที่เป็นของใช้สำหรับหญิงสาว

ที่น่าแปลกคือ ทุกครั้งที่ไปจะซื้อเพียงอย่างเดียว

แม้ชิวขุยจะไม่เข้าใจว่าเหตุใดซูจื่ออวี๋ถึงได้ให้นางเทียวไปเทียวมา แต่เมื่อคุณหนูสั่ง นางก็ยินดีเทียวไปเทียวมาทั้งวัน ถึงอย่างไรก็สนุกกว่าอยู่ในจวนอ๋อง

ตอนพลบค่ำ จวินมู่เหนียนที่กลับจากกระทรวงกลาโหม ก็ได้ยินเทียนชิงรายงานทันที

เทียนชิงทำหน้าเศร้า

“พระชายาไม่ได้ออกไปไหนเลยขอรับ แต่ยัยเด็กชิวขุยกลับไปๆมาๆสิบกว่าครั้ง ข้าน้อยตามนางไปตั้งแต่ร้านใหญ่จนถึงร้านข้างถนน นางไปมาหมดทุกที่ ของที่ซื้อล้วนแต่เป็นของใช้สตรี ร้านรวงพวกนั้นข้าน้อยไปตรวจสอบดูแล้ว ล้วนเป็นร้านที่ตั้งอยู่บนถนนเสวียนอู่มานานแล้ว ไม่มีสิ่งใดผิดปกติ ท่านอ๋องต้องการให้เรียกตัวมาสอบถามหรือไม่?”

จวินมู่เหนียนหัวเราะ น้ำเสียงราบเรียบ

“ยัยเด็กคนนี้ กำลังชิงไหวชิงพริบกับข้า”

มุมปากเทียนชิงกระตุก รู้สึกว่ารอยยิ้มของจวินมู่เหนียนช่างน่ากลัว ไม่ว่าอย่างไรไม่ใช่รอยยิ้มที่ดีแน่นอน

จวินมู่เหนียนพูดต่อ

“ไม่ต้องไปสนใจร้านพวกนั้น ไปสั่งให้คนมาจับตาดูเรือนของพระชายาไว้ ไม่ต้องใช้องครักษ์ในจวนอ๋อง แต่ไปเรียกตัวองครักษ์เงาที่หอหว่างเซิงมา”

เทียนชิงเข้าใจแล้ว จวินมู่เหนียนต้องการองครักษ์เงาที่ซ่อนตัวได้ดี มาคอยจับตาดู