ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 473

ซูจื่ออวี๋ตกใจมาก อย่างแรกจวินมู่เหนียนที่มีนิสัยก้าวร้าวแบบนี้ ทำให้นางไม่คุ้นเคย

อย่างที่สอง ป๋ายหลี่เชียนซางอยู่ใต้เตียง ถ้าจวินมู่เหนียนต้องการทำสิ่งนั้นกับนางจริงๆ จะให้นางจัดการตัวเองอย่างไรในอนาคต?

ซูจื่ออวี๋อยากจะใช้เข็มพิษเพื่อทำให้จวินมู่เหนียนล้มลง แต่มือของนางถูกมัดไว้เหนือศีรษะ ไม่สามารถดิ้นรนได้เลย

เมื่อเห็นว่ามือของจวินมู่เหนียนได้ปิดจุดอ่อนของนางแล้ว น้ำตาของซูจื่ออวี๋ก็ร่วงลงมา

ซูจื่ออวี๋กัดฟันแล้วพูดว่า “จวินมู่เหนียน เจ้าจะทำอย่างนี้ไม่ได้ เจ้าจะทำกับข้าแบบนี้ไม่ได้ ข้าไม่ได้ติดค้างเจ้า”

มือของจวินมู่เหนียนแข็งค้างอยู่กับที่ และความรู้สึกที่นุ่มนวลนั้นทำให้เขาอยากจะบีบมัน แต่น้ำตาของซูจื่ออวี๋ก็ทำให้เขาไม่สามารถทำเช่นนั้นได้ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม

จวินมู่เหนียนกัดฟันแล้วพูดว่า “เจ้าอยากจะพูดอะไร? จะบอกว่าพวกเรามีความสัมพันธ์ด้วยข้อตกลงงั้นหรือ? เจ้าไม่ต้องเตือนข้าหรอก ข้าจำได้อย่างชัดเจน”

ซูจื่ออวี๋น้ำตาไหลอาบหน้าถาม “แล้วเหตุใดเจ้าถึงยังมารังแกข้าอีก?”

จวินมู่เหนียนโต้กลับว่า “ก่อนจะร่วมมือกันก็ต้องไว้ใจกันก่อน”

ซูจื่ออวี๋พยายามใช้เหตุผลเข้าสู้ “เชื่อใจ? เจ้าเคยเชื่อใจข้าด้วยหรือ? ข้าเคยให้โอกาสเจ้าถาม แต่เจ้ากลับไม่ถามข้าสักคำ”

จวินมู่เหนียนหัวเราะกลับด้วยความโกรธ “ดูเหมือนว่าเจ้าจะรู้ว่าเหตุใดข้าถึงโกรธ เพราะข้าไม่ได้บอกเจ้า ดังนั้นเจ้าเลยไปหาความอบอุ่นจากชายอื่นงั้นหรือ?”

ซูจื่ออวี๋ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็มองไปทางอื่นด้วยความลำบากใจ นางเผลอหลุดปากออกไปในขณะที่กำลังตื่นตระหนก

จวินมู่เหนียนนวดสัมผัสที่อ่อนนุ่มใต้มือเบาๆ ทำให้ซูจื่ออวี๋ครวญคราง หันไปมองจวินมู่เหนียนด้วยสายตาตำหนิ แล้วพูดด้วยความเย็นชา “เจ้าอย่าขยับไปเรื่อยสิ”

จวินมู่เหนียนนอนตะแคงข้างซูจื่ออวี๋เอามือข้างหนึ่งหนุนศีรษะ แล้วมองนางด้วยสายตาสนใจ แล้วมือข้างหนึ่งก็ล้วงเข้าไปในคอเสื้อของนางอย่างไร้มารยาท ทำให้ใบหน้าของซูจื่ออวี๋แดงตั้งแต่หลังหูไปจนถึงลำคอ

จวินมู่เหนียนไม่โกรธ แต่พูดด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ “เอาออกไป? เอาอะไรออกไป? ให้เอาออกไปไหน? เจ้าพูดให้ชัดเจน ข้าจะได้ทำตามที่เจ้าต้องการ ใช่หรือไม่?”

ป๋ายหลี่เชียนซางอยู่ใต้เตียง ซูจื่ออวี๋จะกล้าพูดรายละเอียดออกไปได้อย่างไร นางแทบอยากจะไล่จวินมู่เหนียนออกเดี๋ยวนี้

เมื่อเห็นดวงตาของซูจื่ออวี๋ที่เต็มไปด้วยน้ำตา จวินมู่เหนียนก็ปวดใจอย่างมาก เขาไม่อยากรังแกนาง แต่เขาก็ไม่อาจให้นางถูกคนอื่นใช้ประโยชน์ตลอดไปได้

จวินมู่เหนียนไม่มองหน้าซูจื่ออวี๋อีก แต่เอื้อมมือเข้าไปใกล้อีกนิด เมื่อครู่ยังมีตู้โต้ว (เสื้อชั้นใน) ขวางกั้น ตอนนี้กลับได้สัมผัสกับผิวเนื้อจริงๆ

เมื่อซูจื่ออวี๋เห็นดังนั้นก็พยายามดิ้นรนอย่างรุนแรง แต่จวินมู่เหนียนกลับกดฝังเข็มของนาง ทำให้นางไม่อาจดิ้นได้

จวินมู่เหนียนพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “บอกข้ามา เขาเป็นใคร? ใครเป็นคนบอกข่าวเจ้า? ใครบังอาจให้เจ้าสืบคดีของตระกูลหร่วน? ใครให้เจ้าปกปิดเพื่อเขาทุกทาง และไม่เสียดายที่ต้องเป็นศัตรูกับข้า? เขาเป็นใคร?”