ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 475

ซูจื่ออวี๋ถอนหายใจด้วยความโล่งอก นางรู้สึกดีใจที่สามารถรอดพ้นจากความตายได้ นางรีบพลิกตาลงจากเตียงแล้ววิ่งไปเปิดประตูอย่างเร่งรีบ จนไม่มีเวลาจัดเสื้อผ้าและทรงผมให้เรียบร้อย

ดังนั้นเมื่อประตูเปิดออก สิ่งที่โม่ซุนเห็นคือซูจื่ออวี๋ที่มีผมเผ้ากระเซิงและเสื้อผ้ายุ่งเหยิง

โม่ซุนตะลึงงันไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็เห็นจวินมู่เหนียนนั่งอยู่บนรถเข็นข้างหลังซูจื่ออวี๋ ใบหน้าของเขานิ่งเหมือนน้ำ จึงอดไม่ได้ที่จะยิ้มกระอักกระอ่วน “ข้า...ข้ามาผิดเวลาหรือ?”

จวินมู่เหนียนกลอกตาใส่โม่ซุนแล้วเอ่ยเสียงเย็นชา “หมอโม่ซุนมาส่งอะไรดึกดื่นแบบนี้?”

โม่ซุนยิ้มอย่างอ่อนโยน แล้วยกถุงสมุนไพรให้จวินมู่เหนียนดู ก่อนจะพูดว่า “แม่นางซูบอกยาที่แช่เท้าของท่านอ๋องมีหลายอย่างที่หายาก จึงให้ข้าช่วยหา และหาอยู่หลายวันถึงได้เจอ ข้าก็เลยแทบรอไม่ไหวอยากมาส่งทันที”

จวินมู่เหนียนตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง แล้วมองไปที่ซูจื่ออวี๋ด้วยความประหลาดใจ ไม่คิดว่านางจะปากไม่ตรงกับใจ นางยังห่วงใยเขาอยู่เสมอ

จวินมู่เหนียนถูจมูกอย่างรู้สึกผิดและลำบากใจ “ทำให้...ทำให้หมอโม่ลำบากแล้ว”

โม่ซุนยิ้ม แล้วส่งสมุนไพรให้ซูจื่ออวี๋ ก่อนจะพูดว่า “สมุนไพรตี้หวยนี้ต้องต้มน้ำอุ่นสามน้ำร้อนสาม น้ำอุ่นสายหมายความว่า ต้องใช้น้ำร้อนที่ไม่ลวกปาก ล้างสามครั้ง แล้วเอาไปตากให้แห้ง จากนั้นก็ใช้น้ำร้อนจัดๆ ต้มสามครั้ง แล้วเอาไปตากให้แห้ง พิษในสมุนไพรตี้หวยนี้จะออกมา จากนั้นก็สามารถนำมาทำเป็นยาได้ แล้วก็สมุนไพรหลงขุยนี้ ต้องบีบเจ็ดตากแปด...”

หลังจากได้ฟังคำพูดฉะฉานของโม่ซุนเกี่ยวกับวิธีการปรุงยา จวินมู่เหนียนก็พูดอย่างจนใจ “พวกเจ้าคุยกันไปก่อนนะ ข้ายังมีเรื่องที่ต้องจัดการ”

จวินมู่เหนียนมองซูจื่ออวี๋ ซูจื่ออวี๋ก็เบี่ยงหน้าหนีไม่สนใจเขา เห็นได้ชัดว่ายังโกรธ

จวินมู่เหนียนถอนหายใจอย่างหมดหนทาง แล้วเรียกเทียนชิงมาเข็นเขาออกจากเรือนของซูจื่ออวี๋

จนกระทั่งร่างของจวินมู่เหนียนหายไปในลานบ้าน โม่ซุนก็เอาสมุนไพรทั้งหมดให้ซูจื่ออวี๋แล้วพูดว่า “ที่เหลือนี้ ต้องทำอย่างไร แม่นางซูก็น่าจะเข้าใจดี ข้าจะไม่พูดอะไรให้มากเกินไป”

คำพูดที่คลุมเครือนี้ ทั้งหมายความว่าจะจัดการกับวัสดุยาอย่างไร แต่ยังรวมถึงวิธีที่นางจะจัดการกับความสัมพันธ์ระหว่างคนอย่างไรด้วย

ซูจื่ออวี๋โค้งคำนับให้โม่ซุนอย่างช้าๆ ด้วยความลำบากใจแล้วพูดว่า “ขอบคุณหมอโม่ที่ช่วยเหลือ”

โมซุนยิ้มแล้วโบกมือไม่ได้สนใจนัก “ข้าแค่มาที่นี่เพื่อส่งยาให้เจ้า เจ้าก็ไม่ต้องพูดสุภาพอะไรกับข้าหรอก” ความหมายอีกความหมายหนึ่ง เขาไม่อยากเข้าไปข้องเกี่ยวกับความสัมพันธ์ทางอารมณ์ระหว่างซูจื่ออวี๋และจวินมู่เหนียน