ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 476

เซวียนชางตอบว่า “กระหม่อมโรยผงเรืองแสงไว้ทั่วจวนของพระชายา แล้วติดตามผงเรืองแสงนั้นไป เห็นรอยเท้าเรืองแสงจริงๆ”

เทียนชิงพูดอย่างกระวนกระวายใจเล็กน้อย “วิธีนี้ไม่มีทางผิดพลาด แล้วเจ้าพลาดได้อย่างไร?”

เซวียนชางพูดด้วยใบหน้าขมขื่นว่า “รอยเท้าเรืองแสงนั่นเดินไปข้างทะเลสาบเสี่ยวชิงในจวนอ๋องของพวกเราแล้วก็หายไป กระหม่อมยืนอยู่บนโคลนที่ชายฝั่งของทะเลสาบเสี่ยวชิง เห็นรอยเท้าไม่ค่อยชัดนัก คนผู้นั้นน่าจะกระโดดลงทะเลสาบหนีไปแล้ว”

เทียนชิงพูดด้วยความประหลาดใจว่า “เป็นแบบนี้ได้ยังไง? แม้ว่าทะเลสาบเสี่ยวชิงจะเชื่อมต่อกับแม่น้ำฮ่วนหลิง เชื่อมต่อกับนอกจวนอ๋องฉิน แต่ทะเลสาบเสี่ยวชิงคลอบคลุมใหญ่ขนาดนั้น ถ้าลอยอยู่บนนั้นมีหรือว่าจะไม่ถูกค้นพบ? นอกจากว่าเขาจะเป็นปลา ถึงจะสามารถอยู่ในน้ำได้ตลอดโดยไม่ถูกเจอตัว ไม่งั้นมันก็ไม่สมเหตุสมผลเลย”

เซวียนชางถอนหายใจ ไม่รู้ว่าควรจะพูดอย่างไรดี เพราะมันเป็นเรื่องจริงที่รอยเท้านั้นหายไปเมื่อถึงทะเลสาบเสี่ยวชิง

เซวียนชางก็เอ่ยปากขอโทษ “บ่าวทำงานไม่ได้เรื่อง ท่านอ๋องโปรดลงโทษข้าด้วย”

จวินมู่เหนียนโบกมือส่งสัญญาณให้เซวียนชางลุกขึ้น อีกฝ่ายเข้ามาในที่ที่ไม่มีใครในจวนอ๋องของเขาได้ ก็ต้องมีความสามารถเหนือคน เรื่องนี้ไม่โทษว่าเซวียนชางทำงานไม่ได้เรื่อง

จวินมู่เหนียนคิดอยู่ครู่หนึ่งก็พูดว่า “เรื่องนี้ปล่อยไปก่อนเถอะ ข้าจะตรวจสอบเอง”

เทียนชิงและเซวียนชางเข้าใจคำพูดของจวินมู่เหนียนดี มันหมายความว่าต้องการใช้ตัวตนของเจ้าหอหมิงโหลวไปตรวจสอบ

เมื่อเห็นว่าสีหน้าของจวินมู่เหนียนไม่ดี เทียนชิงก็ครุ่นคิดครู่หนึ่งก่อนจะพูด “จริงสิ ท่านอ๋อง มีข่าวจากจวนของอานชินอ๋อง บอกว่าอานเป่ยเยว่ไม่เป็นอะไรแล้ว ข่าวบอกว่ามีพระที่เดินทางมาจากหนานเจียงรูปหนึ่ง มาตามประกาศของราชสำนัก ช่วยอานเป่ยเยว่ได้ทัน หลังจากช่วยชีวิตแล้ว พระรูปนั้นก็จากไปอย่างเงียบๆ ไม่มีใครรู้จักตัวตนและชื่อของเขา ลึกลับมาก”

จวินมู่เหนียนพยักหน้าเบาๆ แล้วขมวดคิ้วอย่างเหนื่อยล้า ก่อนจะพูดว่า “พวกเจ้าออกไปก่อนเถอะ”

หลังจากเซวียนชางทำความเคารพ เขาก็หันหลังเดินจากไป แต่เทียนชิงลังเลเล็กน้อยยังไม่จากไปไหน

จวินมู่เหนียนก็ถามอย่างสงสัยว่า “มีเรื่องอะไรหรือ?”

เทียนชิงพูดด้วยรอยยิ้ม “ท่านอ๋อง อยากไปคุยกับพระชายาหรือไม่ขอรับ เรื่องนี้เป็นความดีความชอบของพระชายา ควรจะไปตอบแทนหน่อยดีหรือไม่?”