ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 480

โมซุนถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วพูดว่า “ท่านอ๋อง ข้ายังไม่ได้แต่งงานมีภรรยา ข้าจะเข้าใจความคิดของสตรีได้อย่างไร ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ควรทำอย่างเท่าเทียม อีกฝ่ายจะได้ไม่รู้สึกขุ่นเคืองใจ”

จวินมู่เหนียนเม้มปาก พยักหน้าด้วยความเข้าใจ จากนั้นก็หันหลังเดินไปที่เรือนไป๋ลู่

เขาอาจต้องการเข้าใจว่า “เท่าเทียม” หมายความว่าอย่างไร เขาเลยอยากจะสื่อสารกับซูจื่ออวี๋

แต่สิ่งที่เขาไม่คิดก็คือ เมื่อเขามาถึงห้องของซูจื่ออวี๋ ในห้องนั้นว่างเปล่าแล้ว นางไปแล้วหรือ?!

ความโกรธที่เพิ่งลดลงก็พลุ่งพล่านขึ้นมาอีก จวินมู่เหนียนก็พูดอย่างเย็นชาว่า “เซวียนชาง”

เซวียนชางก็ปรากฏตัวขึ้นมาทันทีแล้วพูดว่า “กระหม่อมอยู่นี่แล้วขอรับ”

จวินมู่เหนียนก็ถามว่า “นางล่ะ? ซูจื่ออวี๋ล่ะ?”

เซวียนชางได้ยินว่าจวินมู่เหนียนเรียกชื่อของซูจื่ออวี๋ ในใจก็รู้ว่าจวินมู่เหนียนต้องเข้าใจผิดแน่ๆ ดังนั้นเขาจึงรีบพูดว่า “ท่านอ๋องวางใจเถอะ พระชายายังไม่ไป นางแค่ออกไปข้างนอก”

จวินมู่เหนียนมองไปที่เซวียนชาง ไม่เข้าใจว่าหมายถึงอะไร

เซวียนชางก็รีบพูดว่า “ท่านอ๋องดูสิ พระชายายังไม่ได้เอาสัมภาระไป นางแค่ออกไปข้างนอกเท่านั้น นางบอกว่าจะไปหาคุณชายหานขอรับ”

จวินมู่เหนียนมองไปที่สัมภาระ เป็นเรื่องจริงที่นางไม่ได้เอาไปด้วย ดังนั้นความโกรธก็ลดลง

แต่หลังจากความโกรธหายไป เขาก็อดสงสัยไม่ได้ว่าซูจื่ออวี๋จะไปหาหันหรูเฟิงทำไม?

หลังจากจวินมู่เหนียนพูดจบ ขณะที่เขากำลังจะไปเวินเซียงอวี้หยวนเพื่อดูว่าซูจื่ออวี๋คิดจะทำอะไร แต่เดินไปได้ไม่กี่ก้าวก็ได้ยินเซวียนชางพูดว่า “ท่านอ๋อง รถเข็น”

จวินมู่เหนียนหยุดชะงักไปครู่หนึ่ง ถึงได้นึกถึงรถเข็นที่เป็นส่วนสำคัญ ในจวนอ๋อง เขาสามารถไปไหนได้อย่างอิสระ แต่เมื่อออกจากประตูห้ามให้ใครเห็นเด็ดขาด

จวินมู่เหนียนขมวดคิ้ว รู้สึกเหนื่อยล้าเล็กน้อยและพูดว่า “ช่างเถอะ ข้าไม่ไปแล้ว เจ้าไปที่เวินเซียงอวี้หยวน ไปคุ้มครองนาง”

เซวียนชางรับคำสั่งและจากไป