ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 483

มุมปากของซูจื่ออวี๋กระตุก นางพูดอย่างเคอะเขิน “ไม่…ไม่ใช่”

นอกจากพวกเขาสองคนกับโม่ซุนแล้ว ไม่มีใครรู้เกี่ยวกับข้อตกลงของนางกับจวินมู่เหนียน มันจึงเป็นการยากสำหรับนางที่จะอธิบาย

ซูจื่ออวี๋ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแลกเปลี่ยนเรื่อง “พวกเจ้ารู้หรือไม่ว่าข้าได้สิ่งนี้มาจากที่ใด?”

ทุกคนมองซูจื่ออวี๋ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม

ซูจื่ออวี๋ยิ้มและพูดว่า “จากจวินมู่หลาน”

หันหรูเฟิงพูดด้วยความตกใจ “อะไรนะ? อ๋องรองก็ไม่นกเขาไม่ขันหรือ?”

ก็?

ฮวาเชียนเจียวอุทานโดยไม่รู้ตัว “นี่ทำไมถึงไม่ขันกันหมด เป็นไปได้ไหมว่าพวกองค์ชายได้รับการฝึกฝนเร็วเรื่องอุ่นเตียงเร็วเกินไป?”

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา ทุกคนต่างมองไปที่จวินมู่เยว่โดยไม่รู้ตัว

จวินมู่เยว่และรีบพูดว่า “อย่าพูดเรื่องไร้สาระ คนอื่นข้าไม่รู้ พี่เจ็ดและข้าเติบโตในกองทัพตั้งแต่เรายังเยาว์ และเรารักษาความบริสุทธิ์มาตลอด!”

ฮวาเชียนเจียวปิดปากและหัวเราะออกมา “เช่นนั้นท่านอ๋องแปดก็ยังบริสุทธิ์?”

หันหรูเฟิงและซูจื่ออวี๋อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ จวินมู่เยว่ที่ถูกพูดใส่แบบนี้ก็ได้หน้าแดงก่ำขึ้นมา เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ชักจะไร้กฎระเบียบ เชื่อหรือไม่ข้าจะให้เจ้ากลับไปที่หอหว่างเซิงและฝึกฝนทุกวัน แล้วมาดูว่าเจ้ายังมีแรงที่จะนินทาหรือไม่”

ฮวาเชียนเจียวสะดุ้งโหยงและรีบพูดว่า “ข้าน้อยผิดไปแล้ว คุณชาย ท่านรีบช่วยข้าสิ!” ฮวาเชียนเจียวดึงแขนเสื้อของหันหรูเฟิงเพื่อร้องขอความเมตตา

หันหรูเฟิงกลอกตาให้ฮวาเชียนเจียวและพูดว่า “โรคภัยเข้าทางปาก ภัยพิบัติออกทางปาก มาดูกันว่าในอนาคตเจ้าจะยังกล้าพูดเรื่องไร้สาระหรือไม่”

ฮวาเชียนเจียวหันไปขออภัยโทษจากจวินมู่เยว่ด้วยใบหน้าขมขื่น จวินมู่เยว่โบกมือราวกับว่าเขาไว้ชีวิตนาง

ซูจื่ออวี๋กล่าวว่า “ข้าต้องการให้เจ้าช่วยข้ารวบรวมสมุนไพร”

หลังจากสิ้นเสียงของซูจื่ออวี๋ หันหรูเฟิงก็สั่งให้ฮวาเชียนเจียวนำพู่กันและกระดาษมาทันที ซูจื่ออวี๋พูดอย่างหนึ่งและเขาก็จดอย่างหนึ่ง

เมื่อมองดูเทียบยาที่เขาเขียน หันหรูเฟิงก็อดขมวดคิ้วไม่ได้

เขาเปิดปากพูดด้วยความสงสัย “พี่สะใภ้ เห็นฝูหลิง ชางผู่ ไป๋จู๋…อื่น ๆ พวกนี้ล้วนแต่เป็นสมุนไพรทั่วไป ส่วนเครื่องหอมและกระดังงาที่อยู่ตรงกลางก็เป็นเครื่องหอมทั่วไปเช่นกัน แต่กลิ่นสุดท้ายนี่คืออะไร? ข้าไม่เคยรู้ไม่เคยเห็นและไม่เคยได้ยิน”

จวินมู่เยว่เอียงคอด้วยความอยากรู้อยากเห็น บนนั้นมีคำว่า “หยาดน้ำสาวงาม” เขียนอยู่ นี่คือยาสมุนไพรชนิดใด?

ซูจื่ออวี๋กล่าวว่า “ข้ามาหาเจ้า ก็เพราะสิ่งสุดท้ายนี้ นี่คือส่วนผสมทั้งหมดของมัน จะขาดไปไม่ได้”

หันหรูเฟิงถามขึ้นมาว่า “นี่คืออะไร?”