ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 483

สรุปบท ตอนที่ 483 หยาดน้ำสาวงาม: ยอดชายานักปรุงพิษ

สรุปเนื้อหา ตอนที่ 483 หยาดน้ำสาวงาม – ยอดชายานักปรุงพิษ โดย Phayut

บท ตอนที่ 483 หยาดน้ำสาวงาม ของ ยอดชายานักปรุงพิษ ในหมวดนิยายนิยาย ประวัติศาสตร์ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย Phayut อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที

มุมปากของซูจื่ออวี๋กระตุก นางพูดอย่างเคอะเขิน “ไม่…ไม่ใช่”

นอกจากพวกเขาสองคนกับโม่ซุนแล้ว ไม่มีใครรู้เกี่ยวกับข้อตกลงของนางกับจวินมู่เหนียน มันจึงเป็นการยากสำหรับนางที่จะอธิบาย

ซูจื่ออวี๋ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแลกเปลี่ยนเรื่อง “พวกเจ้ารู้หรือไม่ว่าข้าได้สิ่งนี้มาจากที่ใด?”

ทุกคนมองซูจื่ออวี๋ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม

ซูจื่ออวี๋ยิ้มและพูดว่า “จากจวินมู่หลาน”

หันหรูเฟิงพูดด้วยความตกใจ “อะไรนะ? อ๋องรองก็ไม่นกเขาไม่ขันหรือ?”

ก็?

ฮวาเชียนเจียวอุทานโดยไม่รู้ตัว “นี่ทำไมถึงไม่ขันกันหมด เป็นไปได้ไหมว่าพวกองค์ชายได้รับการฝึกฝนเร็วเรื่องอุ่นเตียงเร็วเกินไป?”

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา ทุกคนต่างมองไปที่จวินมู่เยว่โดยไม่รู้ตัว

จวินมู่เยว่และรีบพูดว่า “อย่าพูดเรื่องไร้สาระ คนอื่นข้าไม่รู้ พี่เจ็ดและข้าเติบโตในกองทัพตั้งแต่เรายังเยาว์ และเรารักษาความบริสุทธิ์มาตลอด!”

ฮวาเชียนเจียวปิดปากและหัวเราะออกมา “เช่นนั้นท่านอ๋องแปดก็ยังบริสุทธิ์?”

หันหรูเฟิงและซูจื่ออวี๋อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ จวินมู่เยว่ที่ถูกพูดใส่แบบนี้ก็ได้หน้าแดงก่ำขึ้นมา เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ชักจะไร้กฎระเบียบ เชื่อหรือไม่ข้าจะให้เจ้ากลับไปที่หอหว่างเซิงและฝึกฝนทุกวัน แล้วมาดูว่าเจ้ายังมีแรงที่จะนินทาหรือไม่”

ฮวาเชียนเจียวสะดุ้งโหยงและรีบพูดว่า “ข้าน้อยผิดไปแล้ว คุณชาย ท่านรีบช่วยข้าสิ!” ฮวาเชียนเจียวดึงแขนเสื้อของหันหรูเฟิงเพื่อร้องขอความเมตตา

หันหรูเฟิงกลอกตาให้ฮวาเชียนเจียวและพูดว่า “โรคภัยเข้าทางปาก ภัยพิบัติออกทางปาก มาดูกันว่าในอนาคตเจ้าจะยังกล้าพูดเรื่องไร้สาระหรือไม่”

ฮวาเชียนเจียวหันไปขออภัยโทษจากจวินมู่เยว่ด้วยใบหน้าขมขื่น จวินมู่เยว่โบกมือราวกับว่าเขาไว้ชีวิตนาง

ซูจื่ออวี๋กล่าวว่า “ข้าต้องการให้เจ้าช่วยข้ารวบรวมสมุนไพร”

หลังจากสิ้นเสียงของซูจื่ออวี๋ หันหรูเฟิงก็สั่งให้ฮวาเชียนเจียวนำพู่กันและกระดาษมาทันที ซูจื่ออวี๋พูดอย่างหนึ่งและเขาก็จดอย่างหนึ่ง

เมื่อมองดูเทียบยาที่เขาเขียน หันหรูเฟิงก็อดขมวดคิ้วไม่ได้

เขาเปิดปากพูดด้วยความสงสัย “พี่สะใภ้ เห็นฝูหลิง ชางผู่ ไป๋จู๋…อื่น ๆ พวกนี้ล้วนแต่เป็นสมุนไพรทั่วไป ส่วนเครื่องหอมและกระดังงาที่อยู่ตรงกลางก็เป็นเครื่องหอมทั่วไปเช่นกัน แต่กลิ่นสุดท้ายนี่คืออะไร? ข้าไม่เคยรู้ไม่เคยเห็นและไม่เคยได้ยิน”

จวินมู่เยว่เอียงคอด้วยความอยากรู้อยากเห็น บนนั้นมีคำว่า “หยาดน้ำสาวงาม” เขียนอยู่ นี่คือยาสมุนไพรชนิดใด?

ซูจื่ออวี๋กล่าวว่า “ข้ามาหาเจ้า ก็เพราะสิ่งสุดท้ายนี้ นี่คือส่วนผสมทั้งหมดของมัน จะขาดไปไม่ได้”

หันหรูเฟิงถามขึ้นมาว่า “นี่คืออะไร?”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดชายานักปรุงพิษ