ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 486

อะไรนะ? เซิงเซิงหายตัวไป?

ซูจื่ออวี๋รีบวิ่งลงจากเตียงและเปิดประตูอย่างรีบร้อน และไม่สนใจว่าจวินมู่เหนียนจะแต่งกายเรียบร้อยแล้วหรือไม่ยัง

ซูจื่ออวี๋ถามด้วยความกระวนกระวาย “เจ้าว่ากระไรนะ? เซิงเซิงหายไปงั้นหรือ? หายไปได้อย่างไร?”

ขณะที่เทียนชิงกำลังจะตอบ เขาก็เหลือบไปเห็นจวินมู่เหนียนที่ไร้เสื้อผ้าและมีใบหน้าแดงก่ำราวกับเลือดกำลังนั่งอยู่บนขอบเตียง

หัวใจของเทียนชิงเต้นไม่เป็นจังหวะ เขาหวังเป็นอย่างยิ่งว่าเขาจะไม่เคยผ่านมา นี่ไม่ใช่ว่าเขามาขัดขวางกิจกรรมของท่านอ๋องหรอกใช่ไหม?

เทียนชิงรีบก้มหัวลง เขากลัวจนพูดไม่ออก

ซูจื่ออวี๋เมื่อเห็นแบบนี้จึงถามด้วยความกระวนกระวาย “เจ้ารีบพูดมา!”

เทียนชิงลดศีรษะลงและพูดอย่างตะกุกตะกัก “เรียนพระชายา เซิงเซิงถูกลักพาตัวที่บนถนน ตามที่สาวใช้ข้างกายนางบอกเล่า นางพบสหายเก่าผู้หนึ่งบนถนน คนผู้นั้นเป็นหญิงนามว่าหยินซวง หลังจากบอกลาหยินซวงแล้ว จู่ ๆ ก็มีกลุ่มคนออกมาลักพาตัวนางไป คุณชายหันบอกว่า กล่าวว่าเรื่องนี้น่าจะเกี่ยวข้องกับที่จวนของท่านอ๋องรอง ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าตัดสินใจผลีผลาม และให้นำเรื่องมารายงานแก่ท่านอ๋อง”

ซูจื่ออวี๋รีบหันกลับไปมองจวินมู่เหนียน นางพูดกับเขาว่า “ท่านอ๋อง เซิงเซิงต้องถูกจวินมู่หลานชิงตัวไปอย่างแน่แท้ พวกเราต้องไปช่วยนาง! เผยหยวนตายไปอย่างไม่ยุติธรรมแล้วหนึ่งคน จะให้เซิงเซิงเข้ามาพัวพันอีกไม่ได้”

จวินมู่เหนียนลุกขึ้นยืน เมื่อเทียบกับความตื่นเต้นของซูจื่ออวี๋แล้ว เขามีท่าทีสงบราวกับว่าไม่ได้ยินข่าวเรื่องนี้

จวินมู่เหนียนเอ่ยถาม “เจ้าต้องการให้ข้าไปช่วยคน?”

ซูจื่ออวี๋พยักหน้าด้วยความรีบร้อน นอกจากจวนฉินอ๋องแล้ว ใครจะกล้าเผชิญหน้ากับจวินมู่หลานอีก หรือว่าจะให้นางไปแจ้งกับเจ้าหน้าที่? มันจะมีประโยชน์อันใด?

จวินมู่เหนียนอ้าแขนให้ซูจื่ออวี๋ แต่ไม่ได้พูดอะไรและจ้องมองนางเงียบ ๆ

ซูจื่ออวี๋อึ้งไปครู่หนึ่ง จากนั้นจู่ ๆ ก็มีคำพูดที่จวินมู่เหนียนเคยเอ่ยไว้ดังขึ้นมา “ขอหนึ่งครั้ง กอดหนึ่งครั้ง”

ซูจื่ออวี๋ยกมือขึ้นก่ายหน้าผากอย่างอดไม่ได้ นี่มันเวลาอะไร จวินมู่เหนียนยังไม่ลดละความพยายามในการเอาเปรียบนาง

อะไร…อะไรคือการบอกว่ากลับมาทำต่อ?

ซูจื่ออวี๋อดไม่ได้ที่จะส่ายหัวและก่ายหน้าผาก นางรู้สึกว่าหัวใจของนางกำลังวุ่นวายมากขึ้นเรื่อย ๆ

จวินมู่เหนียนไม่ได้รีบร้อนที่จะช่วยชีวิตคน แต่กลับไปที่ห้องของเขาเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า โดยเขาสวมเสื้อผ้าของหมิงโหลว

เทียนชิงที่เห็นแบบนี้ก็อดไม่ได้ที่จะพูดออกมาด้วยความกังวลใจ “ท่านอ๋อง แม่นางเซิงเซิงผู้นี้ถูกพาตัวไป หมิงโหลวก็ปรากฎกายออกมาช่วย เกรงว่าท่านอ๋องรองจะสามารถเชื่อมโยงจวนฉินอ๋องกับหอหว่างเซิงได้”

จวินมู่เหนียนส่ายหัวและกล่าวว่า “ข้าไม่ได้ไปช่วยคน”

เทียนชิงมองจวินมู่เหนียนด้วยความสงสัย จวินมู่เหนียนพูดต่อว่า “อย่างที่เจ้าได้พูดไว้ การช่วยชีวิตคนนั้นมันไม่ได้ยาก ที่ยากคือจะแยกความเกี่ยวข้องได้อย่างไร เรื่องนี้ข้าจะตัดสินใจเอง เจ้าดูแลจวนและปกป้องพระชายาให้ดี”

เทียนชิงน้อมรับคำสั่ง “ขอรับ!”