ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 496

จวินมู่เหนียนเห็นความสงสัยบนใบหน้าซูจื่ออวี่ จึงเอ่ยปาก

“หน้าตาของนาง ไม่เหมือนกับมารดาของเจ้าหยวนหลีใช่หรือไม่?”

ซูจื่ออวี๋เม้มปาก แล้วพยักหน้า

“คล้ายว่า...จะไม่ใช่คนเดียวกัน”

จวินมู่เหนียนเอ่ยปาก

“คดีของตระกูลหรวน เจ้าจะยังสืบต่อหรือไม่?”

ซูจื่ออวี๋ไม่ตอบ แต่กลับพินิจรูปวาดอย่างตั้งใจ บนภาพวาดไม่มีตัวอักษรใด เพียงแค่มีตราประทับเท่านั้น ตัวอักษรในตราประทับเขียนว่า ฆราวาสฝูอี ดูท่าคนผู้นี้น่าจะเป็นผู้วาดภาพนี้

ซูจื่ออวี๋ถามด้วยความสงสัย

“ท่านอ๋อง ภาพนี้ได้จากใดมา?”

จวินมู่เหนียนมองหันหรูเฟิง เพื่อให้เขาอธิบาย

หันหรูเฟิงเอ่ยปาก

“มีคนต้องการผงหอม แต่ไม่มีเงิน จึงได้นำภาพนี้มาแลกที่เวินเซียงอวี้หยวน”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ จวินมู่เยว่สำทับ

“ฆราวาสฝูอีผู้นี้คือนักเขียนพู่กันและนักวาดภาพในปัจจุบัน สันทัดการวาดสาวงาม ล้วนสามารถวาดทุกคนออกมาอย่างมีชีวิตชีวา ท่ามกลางประเทศต่างๆ ในครอบครัวผู้มั่งคั่งทั้งหลาย เมื่อบุตรสาวถึงเวลาเข้าพิธีปักปิ่น ล้วนเชิญฆราวาสฝูอีมาวาดภาพ เพื่อเก็บไว้เป็นที่ระลึก แต่ฆราวาสฝูอีผู้นี้ เดินทางไปทั่ว ไม่ได้อยู่เป็นหลักแหล่ง จะวาดภาพให้กับผู้ที่ถูกชะตาเท่านั้น ในชีวิตจึงมีผลงานอยู่ไม่มาก ดังนั้นภาพนี้จึงราคาแพงมาก”

ซูจื่ออวี๋ไม่เข้าใจ นางเอ่ยปากถาม

“แต่หากดูจากภาพวาด เห็นได้ชัดว่าฆราวาสฝูอีคือผู้ที่วาดภาพนี้ หรือพูดอีกอย่างหนึ่งแม้ทิวทัศน์ในภาพคือเจียงหนาน แล้วจะทราบได้อย่างไรว่าคนในภาพคือผู้ใด?”

หันหรูเฟิงรีบตอบ

“ผู้ที่เอาภาพมาแลกผงหอม ไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นลู่หมิงเด็กรับใช้ของอาจารย์เคอที่อยู่ในสำนักฝูอี่”

ซูจื่ออวี๋ประหลาดใจ “ลู่(แผ่นดิน)หมิงหรือ? เขามีภาพวาดของหรวนหานอินได้อย่างไร? หรือว่าลู่หมิงก็คือลู่(กวาง)หมิง?”

หันหรูเฟิงตอบ

“เพราะเขาต้องการผงหอมประเภทที่แพงที่สุด ซึ่งก็คือประเภทที่เจ้าทำขึ้นเพื่อจวินมู่หลานโดยเฉพาะ ที่มีราคาห้าพันตำลึงทอง สามารถเห็นผลได้ทันที”

ซูจื่ออวี๋เข้าใจแล้ว บอกว่า

“เขาไม่มีเงินห้าพันตำลึงทอง ดังนั้นจึงใช้ภาพสาวงามของฆราวาสฝูอีมาแลกเปลี่ยน แต่แค่ภาพวาดภาพเดียว ต่อให้วาดได้ดีขนาดไหน จะมีค่าถึงห้าพันตำลึงทองได้อย่างไร? เขาแน่ใจได้อย่างไร ว่าเจ้าต้องรับข้อเสนอนี้?ไ

หันหรูเฟิงเอ่ย

“ภาพวาดของฆราวาสฝูอี หาได้ยากมาก ภาพนี้มีมูลค่ามากกว่าห้าพันตำลึงจริง อีกอย่างคนในภาพก็งดงามมาก ภาพของหญิงที่งดงามขนาดนี้ บวกกับชื่อของฆราวาสฝูอี บางทีอาจจะขายได้ถึงหนึ่งหมื่นตำลึงทอง”

ซูจื่ออวี๋ประหลาดใจเล็กน้อย คิดไม่ถึงว่าภาพวาดนี้จะราคาสูงถึงเพียงนี้ แต่แค่นี้ไม่ได้ยืนยันว่าคนที่อยู่ในภาพก็คือหรวนหานอิน

ซูจื่ออวี๋คิดไปคิดมาจึงพูดต่อว่า

“ต่อให้เห็นเช่นนั้น ก็พูดได้เพียงว่านี่คือภาพของฆราวาสฝูอี เป็นภาพที่ได้จากเฮ่อซิ่งจือ แต่ไม่ได้ยืนยันว่า คนในภาพคือหรวนหานอิน นอกจาก...เขาจะเป็นคนยอมรับเอง”