ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 539

เมื่อเห็นรอยยิ้มพึงพอใจของซูจื่ออวี๋ หันหรูเฟิงเอ่ยออกมาด้วยความสงสัย “อาซ้อน้อย เจ้าหัวเราะอะไรอยู่? หรือว่าเจ้ามองสาเหตุออกแล้วหรือ?”

ซูจื่ออวี๋เลิกคิ้วและพูดว่า “ความลับสวรรค์ไม่อาจถูกเปิดเผย”

ฮวาเชียนเจียวก็เอ่ยเสียงต่ำว่า “คุณชาย ท่านอ๋องฉินส่งสายตาให้พระชายาแล้ว ลูกไม้เล็กน้อยแบบนี้ จะรอดพ้นสายตาของท่านอ๋องฉินไปได้อย่างไร?”

ซูจื่ออวี๋มองฮวาเชียนเจียวด้วยความประหลาดใจ คิดไม่ถึงเลยว่าฮวาเชียนเจียวจะรอบคอบขนาดนี้ แม้แต่ตอนที่นางกับจวินมู่เหนียนส่งสายตาให้กันนางก็สังเกตเห็น?

เมื่อเห็นท่าทางประหลาดใจของซูจื่ออวี๋ หันหรูเฟิงก็ส่งเสียงหัวเราะออกมา

หันหรูเฟิงเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “อาซ้อน้อย นางกำลังแกล้งเจ้าอยู่นะ แต่ดูเหมือนว่าศิษย์พี่รองเหมือนจะให้คำตอบเจ้าจริงๆ?”

ซูจื่ออวี๋เงียบไปพักหนึ่ง ที่แท้ฮวาเชียนเจียวก็พูดเหลวไหลไปเรื่อย

เมื่อถูกคนมองทะลุปรุโปร่งแล้ว ก็ยากที่จะเลี่ยงความกระอักกระอ่วนใจ ซูจื่ออวี๋ส่งเสียงกระแอมออกมา “คราวหน้าพวกเจ้าก็ไปถามเขาเอง”

จวินมู่เยว่เอ่ยขึ้นมาว่า “ใช่ๆ อย่าพูดอะไรเลย การแข่งขันรอบสองกำลังจะเริ่มแล้ว”

......

ความสนใจของทุกคนก็กลับไปที่กลางสวนอีกครั้ง เห็นจวินมู่ฉยงยืนขึ้นอย่างโมโห แล้วเดินกลับไปที่นั่งโดยไม่หันหลังกลับมา หยางอวิ๋นฉู่คนนั้นก็ยิ้มอย่างพอใจ โค้งคำนับให้แล้วกล่าวว่า “ข้าน้อยฝีมือต่ำต้อย”

บนตำแหน่งที่นั่งสูง อาจารย์ใหญ่ฉินก็ยิ้มอย่างอ่อนโยนแล้วเอ่ยชื่นชม “เด็กรุ่นหลังช่างยอดเยี่ยมกันจริงๆ ไม่ทราบว่าวันนี้คุณชายหยางคิดจะแข่งกี่รอบหรือ?”

หากแข่งขันสามรอบ เห็นได้ชัดว่าพวกเขาจะแพ้รอบที่สองนี้ไม่ได้ มิฉะนั้น สำนักฝูอี่ของพวกเขาอาจจะพ่ายแพ้

หยางอวิ๋นฉู่ยิ้มเย้ยหยันแล้วเอ่ยว่า “ยากนักกว่าจะได้มาที่นี่สักครั้ง ก็ต้องแข่งให้เต็มที่ ตามความคิดของข้าเจ็ดรอบเถอะ ใครชนะสี่รอบก็ถือว่าชนะ”

ดูเหมือนว่าคนที่มาดูการแข่งขันต่างก็คิดแบบนี้ จวินมู่หลานที่เตรียมพร้อมต่อสู้กลับไม่รู้สึกตื่นเต้นเลยแม้แต่น้อย

จวินมู่หลานเดินไปกลางลาน มาถึงตรงหน้าหยางอวิ๋นฉู่แล้วพูดว่า “คุณชายหยาง ไม่ทราบว่าเจ้าอยากจะแข่งแบบไหนงั้นหรือ?”

หยางอวิ๋นฉู่ยิ้มเบาๆ แล้วพูดว่า “ท่านอ๋องรองมีวิชาความรู้กว้างขวาง หลังจากข้าทำความเคารพแล้ว ท่านก็จะทราบเอง ตราบใดที่ท่านอ๋องรองเคลื่อนไหวได้เหมือนกับข้าน้อย การแข่งขันนี้นับว่าพวกข้าแพ้”

วาจาช่างใหญ่โตยิ่งนัก

จวินมู่หลานโกรธมาก เอ่ยด้วยความโกรธว่า “เอาล่ะ งั้นเจ้าก็ทำออกมาเถอะ ข้าก็อยากรู้ว่าเจ้าจะบินขึ้นฟ้าหรือจะมุดลงดิน”

หยางอวิ๋นฉู่หัวเราะเยาะ สองมือยกขึ้นแล้วเริ่มทำความเคารพ

เพียงแต่พิธีนี้เพิ่งจะเริ่ม จวินมู่เยว่ก็ส่งเสียงออกมาว่า “แย่แล้ว”