ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 540

ในใจของซูจื่ออวี๋เต้นรัว รีบถามว่า “อะไรหรือ?”

จวินมู่เยว่เอ่ยด้วยความประหลาดใจ “หยางอวิ๋นฉู่ผู้นี้มาจากไหนกันแน่ เหตุใดถึงได้กล้าหาญขนาดนี้ เขากล้าดีอย่างไรทำพิธีการนี้”

ซูจื่ออวี๋ไม่ค่อยเข้าใจจึงเอ่ยถามว่า “พิธีการนี้มันอะไรหรือ? พิธีการนี้มันคืออะไร?”

จวินมู่เยว่รีบเอ่ยอธิบายว่า “อาซ้อน้อยยังไม่รู้อะไร ในพิธีการ แบ่งเป็นพิธีเซ่นไหว้ พิธีแสดงความอาลัย พิธีกองทัพ พิธีทหาร พิธีมงคล และในพิการแสดงความอาลัยก็ยังต้องแบ่งเป็นพิธีการงานศพ พิธีการปัดเป่า พิธีการไว้ทุกข์มอบทรัพย์และพิธีการเห็นอกเห็นใจ และพิธีการที่หยางอวิ๋นฉู่ทำในตอนนี้ก็คือพิธีการเห็นอกเห็นใจ”

หันหรูเฟิงก็รีบพูดว่า “พิธีการเห็นอกเห็นใจหรือ? ตามที่ข้ารู้ว่าพิธีการเห็นอกเห็นใจนี้ เป็นพิธีการที่แสดงความเสียใจ และปลอบโยนแคว้นที่ประสบเหตุร้าย มีเพียงฮ่องเต้และเชื้อพระวงศ์ยอมรับพิธีการนี้ได้ หากเป็นคนอื่นทำแบบนี้ถือว่าอวดดี”

จวินมู่เยว่ขมวดคิ้วกล่าวว่า “ไม่ใช่แค่อวดดี แต่มันยังเป็นการดูหมิ่นอย่างยิ่งด้วย! เสด็จพ่อไม่ได้แต่งตั้งรัชทายาท แม้ว่าท่านอ๋องรองในเวลานี้จะมีอายุมากกว่าในบรรดาองค์ชาย แต่ก็ไม่มีคุณสมบัติที่จะทำพิธีการแสดงความเห็นอกเห็นใจนี้ ถ้าเขาทำ นั่นเท่ากับล่วงเกินฮ่องเต้ ถ้าเขาไม่ทำ การแข่งขันนี้ก็จะแพ้อีก”

ซูจื่ออวี๋เม้มปากแล้วพูดว่า “หยางอวิ๋นฉู่เตรียมการมาพร้อมแล้ว ดูเหมือนว่าการแข่งขันครั้งต่อไปจะชะล่าใจไม่ได้แล้ว”

……

ตามที่คาดไว้ เมื่อหยางอวิ๋นฉู่ทำตามพิธีการเสร็จแล้ว จวินมู่หลานก็เอ่ยด้วยความโมโห “พิธีการแสดงความเห็นอกเห็นใจเช่นนี้ จะทำตามใจชอบได้อย่างไร หยางอวิ๋นฉู่ เจ้ามีฐานะอะไร กล้าดียังไงมาลบหลู่เบื้องสูง เจ้ารู้หรือไม่ว่านี่เป็นการไม่ให้ความเคารพต่อฮ่องเต้เป๋ยฉู่?”

หยางอวิ๋นฉู่หัวเราะเยาะแล้วพูดว่า “ท่านอ๋องรอง ข้าน้อยจะดูหมิ่นฮ่องเต้หรือไม่ ก็ไม่รบกวนท่านให้มากังวลใจหรอก ท่านเพียงแค่ทำตามขั้นตอนที่ข้าเพิ่งจะทำเมื่อครู่นี้ ข้าน้อยก็จะแพ้ในตานี้”

จวินมู่หลานกัดฟันกรอด เขาอยากจะทำ แต่ก็ไม่กล้า

เขากังวลว่าฮ่องเต้จาวเหรินจะแสดงความไม่พอใจเกี่ยวกับการดูหมิ่นนี้

จวินมู่ฉยงเห็นอย่างนั้นก็ลุกขึ้นปลอบใจ “พี่รองไม่ต้องไปฟังเขา เขาไม่เห็นฮ่องเต้อยู่ในสายตา พวกเราไม่สามารถทำตัวเหมือนบ้านเมืองไม่มีขื่อมีแปได้”

จวินมู่หลานแค่นเสียงเย็นชา สะบัดแขนเสื้อแล้วจากไป การแข่งขันรอบที่สองก็แพ้อีกแล้ว

......

ซูจื่ออวี๋มองไปที่จวินมู่เยว่แล้วเอ่ยว่า “สำนักฝูอี่ถนัดเรื่องอะไรหรือ?”

จวินมู่เยว่พูดว่า “การเขียนอักษรและวาดภาพ โดยเฉพาะหลักการเขียนอักษร ฝีมือของอาจารย์หลิวไต้ถือว่าโด่งดังไปทั่วสี่แคว้น อักษรที่เขียนออกมามีมูลค่าทองหลายพัน ครั้งนี้เขาต้องชนะแน่”

หันหรูเฟิงเอ่ยด้วยความกังวลว่า “อย่าเพิ่งดีใจดีกว่า หยางอวิ๋นฉู่คนนี้มากแผนการ ในเมื่อเขาเป็นฝ่ายเอ่ยแข่งการเขียนอักษร งั้นเขาก็ต้องมีเล่นแง่คว้าชัยชนะไปได้แน่”

จวินมู่เยว่ขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “พูดแบบนี้ก็ไม่ผิด แต่เขาจะเล่นแง่ยังไง? การแข่งขันที่สำนักฝูอี่ สมบัติทั้งสี่ในห้องหนังสือก็มาที่สำนักเรา เขาไม่มีโอกาสเล่นแง่หรอก ภายใต้สายตาการมองของทุกคน ระหว่างการเขียนอักษรของทั้งสองคน เขาไม่สามารถทำลายจังหวะของอาจารย์หลิวไต้ได้หรอก”

จวินมู่เยว่คิดไม่ออกว่าหยางอวิ๋นฉู่ผู้นั้นจะเล่นลูกไม้อะไรได้