ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 550

“ว้าย”

“สวรรค์”

“ตายแล้ว”

ทั้งสวนจื่อจินเหมือนกับหม้อที่ระเบิดออกพร้อมกับมีเสียงอุทานตามมา

จวินมู่เยว่และหันหรูเฟิงอดไม่ได้ที่จะยื่นมือไปแคะหู เสียงกรีดร้องของนักเรียนหญิงเหล่านั้นทำให้หูของพวกเขาทรมานจริงๆ

หันหรูเฟิงกล่าวว่า “บนโลกใบนี้ ไม่มีสตรีนางใดที่สามารถปฏิเสธศิษย์พี่รองได้!”

จวินมู่เยว่ก็พูดอย่างทอดถอนใจ “ความสามารถของพี่เจ็ดในการเอาใจสตรีนั้นดีกว่าศิลปะการต่อสู้ของเขา!”

ฮวาเชียนเจียวกำมือสองข้างของนาง สายตาของนางจ้องมองที่จวินมู่เหนียนและซูจื่ออวี๋ นางพูดด้วยความซาบซึ้ง “มันซาบซึ้งใจมาก หากมีชายสารภาพรักกับข้า ข้าจะยอมมีลูกกับเขาทันที!”

หันหรูเฟิงขมวดคิ้วทันทีเมื่อได้ยินอย่างนั้น เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจ “เจ้าพูดอะไร ลองพูดอีกครั้งได้หรือไม่? ข้ายังไม่ตาย เจ้าก็ต้องการที่จะหาผู้ชายคนอื่นแล้ว?”

ฮวาเชียนเจียวพูดทันทีด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของนาง “อุ้ย จะเป็นไปได้อย่างไร คุณชายเป็นผู้ชายของข้าน้อย!”

หันหรูเฟิงคุ้นเคยกับความตรงไปตรงมาของฮวาเชียนเจียว ดังนั้นเขาจึงอดไม่ได้ที่จะเบ้ปากและไม่พูดต่อ

……

ทุกคนหันความสนใจไปที่จวินมู่เหนียนและซูจื่ออวี๋อีกครั้ง แต่ตัวต้นเรื่องทั้งสองยังคนนิ่งอยู่

จวินมู่เหนียนกำลังรอดูการตอบสนองของซูจื่ออวี๋ แต่ซูจื่ออวี๋ไม่รู้ว่าจะตอบสนองอย่างไร นางได้ยินเพียงเสียงที่โครมครามจากการเต้นของหัวใจที่วุ่นวายของนาง

จวินมู่เหนียนโอบกอดซูจื่ออวี๋ด้วยแขนทั้งสองข้าง เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง “ใจมนุษย์ปะทะสาวงาม เลือกใช้ได้ดี แต่กลอนของเจ้ายังไม่ดี”

ริมฝีปากของซูจื่ออวี๋กระตุก นางไม่รู้ว่าจะตอบรับอย่างไร แต่โชคดีที่ดูเหมือนจวินมู่เหนียนจะไม่ต้องการให้นางตอบ

ต่อให้เผชิญกับคำถามของหยางอวิ๋นฉู่ จวินมู่เหนียนก็ไม่ได้ตื่นตระหนกแต่อย่างใด เขาพูดอย่างใจเย็น “นางเป็นชายาของข้าและเป็นนักเรียนของสำนักฝูอี่”

ทันทีที่สิ้นเสียงของจวินมู่เหนียน อานเป่ยเยว่ก็ออกมาอย่างร้อนรนและชี้หน้าของซูจื่ออวี๋ก่อนที่จะพูดว่า “นางไม่ได้เป็นนักเรียนของสำนักฝูอี่มาตั้งแต่ต้น ในตอนที่สตรีสองข้าเคยเห็นหน้ามาทุกนางและไม่เคยเจอนางมาก่อน พี่หลานซี เหตุใดท่านจึงปล่อยนางก่อความวุ่นวายและยังสวมใสชุดของบุรษสร้างความเสื่อมเสียให้กับจวนฉินอ๋อง?”

จวินมู่เหนียนมองไปที่อานเป่ยเยว่และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาแฝงด้วยความไม่พอใจ “ชายาของข้า หากนางต้องการไปสวรรค์และโลก ข้าก็จะปล่อยนางไป นับประสาอะไรกับสำนักฝูอี่”

หยางอวิ๋นฉู่พูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจ “นางเป็นชายาฉินอ๋อง? ในเมื่อนางเป็นพระชายาของฉินอ๋องและเป็นนักเรียนที่นี่ เหตุใดนางถึงใส่ชุดของบุรุษ? เมื่อครู่ตอนที่นางปรากฏตัว เหตุใดฉินอ๋องถึงถามชื่อนางอีก? ฉินอ๋องต้องการทำให้ทุกคนเป็นคนเขลาหรือ!”

จวินมู่เหนียนพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ: “เรื่องของข้ายังต้องอธิบายกับเจ้าหรือ?”

เทียนชิงพูดว่า “องค์ชายและนางสนมอยู่ร่วมกันอย่างไร มันเกี่ยวข้องอันใดกับเจ้า? เจ้าสงสัยในสถานะการเป็นนักเรียนของพระชายางั้นหรือ? งั้นต้องถามอาจารย์ใหญ่ฉินชานก็จะรู้แล้วมิใช่หรือ?”

ทุกคนมองไปที่ฉินอวี้ที่นั่งอยู่บนที่นั่งชั้นสูงทันที…