ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 56

พ่อบ้านหลี่ตะลึงงัน ไปเถอะงั้นหรือ? เหตุใดซูจื่ออวี๋ถึงไม่ขัดขืนเลยเล่า?

ซูจื่ออวี๋มองบ่าวรับใช้ที่ขวางถนนตรงหน้า เอ่ยด้วยความสงสัย “ทำไม? ไม่ไป?”

อำนาจที่พ่อบ้านหลี่เพิ่งจะเพิ่มขึ้นมาเมื่อครู่ ทันใดนั้นก็ไม่มีที่ให้ระบาย เหตุใดถึงได้ราบรื่นขนาดนี้ คุณหนูสามที่เคยวิ่งหนีจะไม่วิ่งหนีแล้วหรือ?

พ่อบ้านหลี่เม้มปากแล้วพูดว่า “หลีกทาง”

บ่าวรับใช้รีบแยกย้ายออกไป ล้อมซูจื่ออวี๋ไว้ตรงกลาง ซูจื่ออวี๋เดินเข้าไปในเมือง ลักษณะเช่นนี้ไม่เหมือนถูกจับ แต่กลับเหมือนซูจื่ออวี๋เป็นผู้นำ

...

ณ จวนเสนาบดี

ซูจื่ออวี๋เพิ่งก้าวเข้าไปในประตูใหญ่ของเสนาบดี ฮูหยินซูก็วิ่งปี่เข้ามาอย่างบ้าคลั่ง ยกมือขึ้นคิดจะตบหน้าซูจื่ออวี๋

“นังเด็กแพศยา ดูเถิดวันนี้ข้าจะตีเจ้าอย่างไร” เสียงยังไม่ลดลง มือก็มาถึงหน้าของซูจื่ออวี๋แล้ว

ซูจื่ออวี๋ได้แต่กุมข้อมือของฮูหยินซู และผลักนางไปข้างหน้าอย่างแรง ทำให้ฮูหยินซูล้มไปกองกับพื้น

เสียงดังตุบ เสียงที่เหมือนของหล่นลงพื้นอย่างแรงทำให้คนทั้งเรือนตกใจจนตะลึงงัน

คุณหนูสามลงมือกับฮูหยินงั้นหรือ?

“เจ้า...เจ้า...เจ้า...” ฮูหยินซูโกรธจนพูดไม่ออก

กลับเป็นซูจื่ออวี๋ที่เอ่ยด้วยสีหน้าเย็นชา “ฮูหยินโมโหเช่นนี้ หรือว่าพี่รองตายแล้วหรือ? อยากจะเผาหรือไม่ จะได้ทำให้อากาศสะอาด”

ซูจื่ออวี๋ส่ายหัวแล้วพูดว่า “ไม่ได้ ดอกราตรีนั่น ต้องใช้ข้างนอกเท่านั้น ถ้าใช้ในห้อง กลัวว่าจะเกิดปัญหาใหญ่แน่นอน”

พอพูดถึงดอกราตรี ฮูหยินซูที่โกรธจนหน้าแดงคอแห้ง ก็เกลียดจนกัดฟัน พูดอย่างโกรธเคืองว่า “เจ้ายังมีหน้ามาพูดถึงดอกราตรีอีกหรือ? เจ้าดูสิคนที่ใช้ดอกราตรีนั่นมีสภาพอย่างไร? พวกเจ้า ไปเอาเซี่ยจู๋มา”

หลังจากนั้นไม่นานเซี่ยจู๋ที่เต็มไปด้วยหนองบนใบหน้าก็ถูกคนหิ้วมา

เซี่ยจู๋ในเวลานี้นับว่าทรมานมาก ทั้งเจ็บและคันไปทั้งตัว สัมผัสก็ไม่ได้ ได้แต่อดทน

เซี่ยจู๋เห็นซูจื่ออวี๋ก็คุกเข่าลงและร้องไห้ทันที ก่อนจะขอความเมตตา “คุณหนูสามได้โปรดช่วยบ่าวด้วย ได้โปรดช่วยบ่าวด้วยคุณหนูสาม”

หลังจากเห็นรูปลักษณ์ที่น่ากลัวของเซี่ยจู๋ ซูจื่ออวี๋ก็แกล้งทำเป็นประหลาดใจและพูดว่า “พวกเจ้าเอาสิ่งใดทาให้นาง?”