ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 571

เมื่อฉู่อวิ๋นหยางเห็นใครบางคนตำหนิจวินมู่เยว่ เขาไม่ควรเปิดปากสร้างปัญหาได้ เขาจึงส่งเสียงหึอย่างเย็นชาโดยไม่สนใจการยั่วยุของจวินมู่เยว่และกล่าวว่า “ทูลฝ่าพระบาท การมาเยือนของข้าในวันนี้ เป็นคำสั่งของเสด็จพ่อให้ข้ามาตงโจวเพื่อทำสามสิ่ง”

ฮ่องเต้เจาเหวินถามว่า “หือ? สามสิ่งใด?”

ฉู่อวิ๋นหยางยิ้มและพูดว่า “ข้าชื่นชมในปัญญาชนมาโดยตลอด ดังนั้นประการแรกที่ต้องทำคือไปที่สำนักฝูอี่เพื่อเปิดสำนักถกปรัชญา”

จักรพรรดิเจาเหวินถามด้วยความสงสัย “ผลเป็นอย่างไร?”

ฉู่อวิ๋นหยางเปิดปากแล้วพูดว่า “กราบทูลฝ่าบาทมีการแข่งขันทั้งหมดเจ็ดรายการและยังมีหนึ่งรายการที่ยังไม่เสร็จสิ้น”

ฮ่องเต้เจาเหวินมองไปที่ จวินมู่เหนียนซึ่งพยักหน้าเล็กน้อยและส่งสายตาบอกให้ฮ่องเต้เจาเหวิน “วางพระทัย”

ฮ่องเต้เจาเหวินยิ้มและตรัสว่า “เช่นนั้นแล้วอีกสองเรื่องเล่า?”

ฉู่อวิ๋นหยางกล่าวต่อ “ทูลฝ่าบาท เรื่องที่สองคือการมอบของขวัญ เสด็จพ่อรับสั่งให้ข้านำสมบัติสามชิ้นมาถวายแด่ฝ่าบาท และสิ่งที่สามคือหวังว่าจะได้มีการอภิเษกสานสัมพันธ์กับแคว้นของท่าน”

การอภิเษก?

ทุกคนดูประหลาดใจเล็กน้อย ความสัมพันธ์ระหว่างเป๋ยฉู่และตงโจวนั้นนั้นใช้คำว่าน้ำลึกไฟร้อนยังไม่เพียงพอที่จะอธิบายได้

เมื่อเห็นความประหลาดใจของทุกผู้คน ฉู่อวิ๋นหยางก็ได้จึงยิ้มและกล่าวว่า “ตงโจวและเป๋ยฉู่ได้ต่อสู้กันมานับแรมปี และคนที่ลำบากที่สุดคือประชาชน เมื่อเร็ว ๆ นี้ข้าได้ยินมาว่าหนานเจียงและตงโจวได้มีการอภิเษกเชื่อมสัมพันธไมตรี ดังนั้นเสด็จพ่อจึงใคร่อยากให้ข้าอภิเษกเพื่อเชื่อมความสัมพันธ์อันดีกับตงโจว และรักษาความสงบสุขของชายแดน หวังว่าฝ่าบาทจะทำให้มันเกิดขึ้น”

เมื่อได้ฟังความหมายของฉู่อวิ๋นหยาง กล่าวคือเขามาเพื่ออภิเษก เขาเป็นถึงรัชทายาทของแคว้นคนหนึ่ง มันจึงเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะแต่งงานเข้ามาในตงโจว เช่นนั้นเขาต้องนำองค์หญิงองค์ใดกลับไปอภิเษกด้วย?

ขุนนางทุกคนอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว เพราะตั้งแต่สมัยโบราณ มีเพียงประเทศที่พ่ายแพ้เท่านั้นที่จะส่งเจ้าหญิงของพวกเขาไปอภิเษกเพื่อดับไฟสงคราม

มีเพียงแคว้นที่อ่อนแอเท่านั้นที่จะเสียสละสตรีเพื่อแลกกับสันติภาพ

กล่าวอีกนัยหนึ่ง ใครก็ตามที่แต่งงานกับจวินเยว่หรานในอนาคต ไม่ใช่แค่มีความตั้งใจที่จะเป็นมังกรและมีใจคิดทรยศ? หลังจากนั้นใครจะกล้าเคารพองค์หญิง?

ฉู่อวิ๋นหยางเมินเฉยต่อการกระทืบเท้าของจวินมู่หลานและจวินมู่ฉง เขาทำแค่เพียงโค้งคำนับฮ่องเต้เจาเหวินและกล่าวว่า “ทูลฝ่าบาท ข้าขอแต่งงานอย่างจริงใจ และหวังว่าฝ่าบาทจะทำให้มันเกิดขึ้น”

ฮ่องเต้เจาเหวินไม่ตกลงด้วยง่าย ๆ เขาเองก็ทนไม่ได้ที่จะแยกทางจากกับบุตรสาวของตน ไม่ต้องพูดถึงการส่งองค์หญิงไปแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์

แต่เพื่อประโยชน์ของประชาชน ฮ่องเต้เจาเหวินไม่ต้องการทำให้ฉู่อวิ๋นหยางโกรธเคือง ซึ่งทันอาจทำให้เกิดสงครามขึ้นอีกครั้ง

กล่าวคือเขาตัดใจจากองค์หญิงไม่ลงแต่ต้องการดักหมาป่าเป๋ยฉู่ตัวนี้ไว้

ในตอนที่ตกอยู่ในสถานการณ์ที่ต่างฝ่ายต่างไม่อ่อนข้อ อาจารย์ใหญ่ฉินผู้มีสถานะพิเศษ แต่ก็มีบารมีสูงส่งก็ยืนขึ้นและกล่าวว่า “องค์หญิงของตงโจวเรานี้ หากต้องอภิเษก นางจะต้องแต่งงานกับชายที่เก่งทั้งบู๊และบุ๋น หากองค์รัชทายาทอวิ๋นหยางต้องการอภิเษก เหตุใดไม่ประลองเสร็จแล้วค่อยพูดคุย? หากชนะ ทุกอย่างก็คุยกันได้ง่าย ๆ แต่ถ้าหากท่านแพ้ หึหึหึ…”

ฉินอวี้ยังพูดไม่จบประโยค แต่ทุกคนต่างเข้าใจดีว่า หากเขาแพ้ เขาจะไม่มีสิทธิ์แต่งงานกับองค์หญิง