ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 572

หลังจากฟังคำพูดของฉินอวี้แล้ว จวินมู่เยว่อดไม่ได้ที่จะกระตุกมุมปากของเขาและพูดกระซิบว่า “พี่เจ็ด จิ้งจอกเฒ่าได้วางกับดักให้ท่านแล้ว"

จวินมู่เหนียนพยักหน้าเล็กน้อย และใบหน้าของเขายังคงไม่เปลี่ยนแปลง

ฉู่อวิ๋นหยางคาดไว้อยู่แล้วว่าต้องมีการเดิมพันมาเกี่ยวข้องด้วย เขากล่าวว่า “อาจารย์ใหญ่ฉินกังวลว่าท่านอ๋องจะไม่ช่วยเขา จึงได้นำองค์หญิงสิบเอ็ดเข้ามาเดิมพัน?”

จวินมู่เหนียนพยักหน้าและกล่าวว่า “เขาเกรงว่าข้าจะไม่พยายาม”

ซูจื่ออวี๋อดไม่ได้ที่จะกระตุกมุมปากและพูดว่า “อย่างน้อยเขาก็เป็นอาจารย์ใหญ่ ทำไมเขาถึงไม่มั่นใจในตัวเองขนาดนี้ อะไรก็ผลักไสให้ท่านอ๋อง”

จวินมู่เหนียนหันหน้าไปมองซูจื่ออวี๋ เขาเลิกคิ้วแล้วพูดว่า “นี่เจ้าเรียกร้องความยุติธรรมให้ข้าหรือเปล่า?”

“เออ...” ซูจื่ออวี๋พูดอะไรไม่ออก นางไม่ได้หมายความอย่างนั้น นางแค่รู้สึกว่าฉินอวี้เป็นคนขี้งกนิดหน่อย

ขณะที่นางกำลังจะปฏิเสธ จวินมู่เหนียนก็หันหน้ากลับไปและพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “ไม่ต้องตอบแล้ว เจ้ามันปากอย่างใจอย่าง”

ซูจื่ออวี๋ก่ายหน้าผากอย่างจนใจโดยนางคิดว่าจวินมู่เหนียนเข้าใจนางผิดไปนิดหน่อย

……

ณ ท้องพระโรงในขณะนี้ ฉู่อวิ๋นหยางไม่ได้ถอยกลับเพราะคำพูดของฉินอวี้ แต่เขากลับรู้สึกตื่นเต้นมากยิ่งขึ้น

ฉู่อวิ๋นหยางตอบเสียงดังฟังชัด “ได้ วันนี้ข้าจะชิงสำนักฝูอี่ มาเป็นของหมั้นชิ้นแรกให้กับองค์หญิงสิบเอ็ด!”

ฝูงชนต่างส่งเสียงเยาะเย้ยถากถาง

“เหอะ! ช่างคุยโวเสียจริง!”

“ยโสโอหังนัก!”

“มั่นใจเหลือเกิน!”

“ระวังหน้าแตก!”

ฉู่อวิ๋นหยางกวาดตามองเหล่าองค์ชายที่อยู่ฝั่งตรงข้ามทีละคน และมาหยุดที่จวินมู่เหนียนในที่สุด เขาพูดออกมาอย่างเชื่องช้า “ข้ามีสหายอยู่หนึ่งคนที่มีมรดกอยู่มากมาย และมีลูกชายเจ็ดคนที่มีความสามารถที่แตกต่างกันออกไป ฟังดูแล้วช่างเป็นคนที่น่าอิจฉา แต่ช่วงนี้เขากลับประสบปัญหามากมาย เหตุผลก็เพราะมรดกของเขา”

ฉู่อวิ๋นหยางหยิบจอกเหล้าของเขาขึ้นมาแล้วจิบโดยลอบสังเกตสีหน้าของทุกคนไปด้วย เมื่อเห็นว่าสีหน้าของทุกคนไม่เปลี่ยนแปลงเขาจึงยิ้มเล็กน้อยและพูดต่อ “ด้วยมรดกของสหายผู้นั้น มันมากพอที่จะทำให้ลูกชายทั้งเจ็ดคนอยู่อย่างสบาย แต่ครอบครัวของเขามีคำสอนประจำตระกูลที่แปลกมาก กล่าวคือทรัพย์สินทั้งหมดจะมีคนได้ไปเพียงคนเดียวเท่านั้น และไม่สามารถที่จะแบ่งทรัพย์สินไปให้ผู้อื่น ชีวิตที่เหลืออยู่จะอยู่ในมือของเจ้าของใหม่”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ฉู่อวิ๋นหยางดื่มอีกครั้งพร้อมกับสังเกตสีหน้า และแน่นอนว่าเขาเห็นว่าสีหน้าของทุกคนเริ่มเปลี่ยนไป

เหตุใดมรดกถึงได้ส่งต่อให้กับคนเพียงคนเดียวเท่านั้น? ทำไมผู้ที่ไม่ได้รับมรดกถึงชีวิตตกอยู่ในอันตราย? ฉู่อวิ๋นหยางกำลังพร่ำพรรณาอะไร?

นี่มันเป็นการพาดพิงถึงฮ่องเต้แห่งตงโจวอย่างชัดเจนว่าจะเลือกรัชทายาทอย่างไร!

ใบหน้าของอ๋องรองจวินมู่หลานดูไม่มีความสุข และเขาอยากตวาดอย่างอาจหาญจริง ๆ แต่เมื่อเห็นรอยยิ้มที่ไม่จางหายบนใบหน้าของฮ่องเต้เจาเหวิน เขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องระงับความโกรธไว้ในใจ

อ๋องสี่จวินมู่ฉงอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเข้าหากัน สำหรับภายนอก มีฉินอ๋องจวินมู่เหนียนและอ๋องสิบจวินมู่เหยียนที่สามารถแข่งขันกับเขาได้

สำหรับภายใน พี่ชายแท้ ๆ ของตน จวินมู่หลานอยู่เหนือหัว ไม่ว่าจะมองอย่างไรเขาก็ดูไม่ใช่ผู้เข้าชิงตำแหน่งรัชทายาท แต่องค์ชายคนไหนที่จะไม่มีความทะเยอทะยาน? ดังนั้นเขาก็ต้องการทราบคำตอบสำหรับคำถามนี้เช่นกัน