ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 593

ฮวาเชียนเจียวก็ไม่ได้ปฏิเสธ แต่เอ่ยปากไปว่า “พระชายา พวกเราแจ้งหน่วยทหารองครักษ์ดีกว่า แล้วพาคนบุกเข้าไปเถอะ คนมากกำลังก็ยิ่งมากนะเจ้าคะ”

ซูจื่ออวี๋รีบปฏิเสธว่า “ไม่ได้เด็ดขาด ถ้าเกิดว่าพวกเราพากองกำลังองครักษ์บุกเข้าไป เช่นนั้นก็เข้าทางฉู่อวิ๋นหยางแล้ว”

ฮวาเชียนเจียวไม่เข้าใจ ซูจื่ออวี๋ดึงฮวาเชียนเจียวเดินไป และเอ่ยว่า “ฉู่อวิ๋นหยางพาตัวองค์หญิงสิบเอ็ดไปก็เพื่อจะชิงสุกก่อนห่าม ต้องการบังคับฮ่องเต้ให้ยกองค์หญิงสิบเอ็ดให้กับเขา หากพวกเราพาคนไปเจอเหตุการณ์ทั้งหมดนี้ เช่นนั้นก็ไม่เท่ากับว่าช่วยฉู่อวิ๋นหยางหรือ”

ฮวาเชียนเจียวขมวดคิ้ว “แต่ถ้าพวกเราสองคนไป เวลานี้เกรงว่าฉู่อวิ๋นหยางก็คงทำสำเร็จแล้ว”

ซูจื่ออวี๋กัดฟันแล้วเอ่ยเสียงเย็นชา “ตราบใดที่ไม่มีคนนอกอยู่ ต่อให้เขาทำสำเร็จแล้ว พวกเราก็สามารถปฏิเสธหัวชนฝาได้ ส่วนเรื่องหลังจากนั้นจะจัดการองค์หญิงสิบเอ็ดอย่างไร ก็ยังต้องฟังความคิดเห็นจากท่านอ๋อง ถึงอย่างไรก็ไม่สามารถให้ฉู่อวิ๋นหยางได้เป็นฝ่ายลงมือกระทำฝ่ายเดียว”

ฮวาเชียนเจียวพยักหน้ารีบเดินตามซูจื่ออวี๋ไปที่สวนผิงหูในทันที

......

ระยะทางจากสวนเซียงหลิงไปที่ทะเลสาบผิงหูนั้นไม่ได้ไกลมาก แต่ระหว่างทางก็ไม่เจอองครักษ์ลาดตระเวนเลยสักคน ซูจื่ออวี๋เริ่มรู้สึกไม่สบายใจ จึงรีบเร่งเดินไป

นายบ่าวสองคนมาถึงที่สวนผิงหูแล้วถึงได้พบว่าจริงๆ แล้วสวนผิงหูนั้นใหญ่มากเหมือนจะครอบคลุมพื้นที่ทั้งเกาะ ห้องพักแขกหากไม่ร้อยห้องก็ต้องแปดสิบห้อง

ฮวาเชียนเจียวเห็นดังนั้นแล้วก็เอ่ยว่า “พระชายา ท่านซ่อนตัวอยู่ที่นี่ให้ดี ข้าน้อยจะเข้าไปดูก่อน”

ซูจื่ออวี๋ก็ไม่ได้ปฏิเสธ แต่เอ่ยขึ้นมาว่า “เจ้าแค่ดูเฉยๆ เท่านั้น หากเรือนไหนเทียนไม่ดับที่นั่นก็ใช่” ฉู่อวิ๋นหยางผู้นั้นอยากให้มีคนมาเจอเหตุการณ์นี้แล้วทำลายเรื่องดีๆ ของเขากับองค์หญิงสิบเอ็ด จากนั้นก็บังคับแต่งงาน เช่นนั้นเขาต้องไม่มีทางดับเทียนแน่

ฮวาเชียนเจียวพยักหน้าจากนั้นก็ลอยออกไป

หลังจากนั้นไม่นาน ฮวาเชียนเจียวก็ไปแล้วกลับมาอีกครั้ง นางหาเรือนของฉู่อวิ๋นหยางเจอแล้ว

ฮวาเชียนเจียวเอ่ยว่า “พระชายา องค์รัชทายาทเป๋ยฉู่ก็น่าจะอยู่เรือนปีกทางเหนือ ก่อนจะถึงเรือนบ่อน้ำพุร้อน ข้าน้อยก็เพิ่งจะผ่านไปทางนั้นพอดี มีเพียงเรือนนั้นที่ยังไม่ดับไฟ อีกทั้งยังได้ยินเสียงน้ำพุไหล พระชายา เขาคงไม่ได้พาองค์หญิงสิบเอ็ดไปที่นั่นกระมัง?”

ซูจื่ออวี๋คิดแล้วก็ส่ายหัว ฉู่อวิ๋นหยางผู้นี้แค่อยากจะทำให้ข่าวลือเรื่องโลกีย์ของเขากับองค์หญิงสิบเอ็ดเป็นเรื่องจริง ไม่จำเป็นต้องพาองค์หญิงสิบเอ็ดที่หมดสติไปเพลิดเพลินที่บ่อน้ำพุร้อน ทำอะไรคนที่หมดสติอยู่ในน้ำมันอันตรายเกินไป ถ้าองค์หญิงสิบเอ็ดตาย งั้นเขาก็อาจจะลำบากแล้ว

ซูจื่ออวี๋ส่งสายตาปรามฮวาเชียนเจียวที่อยากจะลงมือ พวกนางไม่สามารถประจันหน้ากับฉู่อวิ๋นหยางตรงๆ ได้ ถ้าเกิดว่าไม่ชนะขึ้นมา พวกนางสามคนก็อาจจะหมดสติไปพร้อมกันได้

ซูจื่ออวี๋ล้างขวดยาเล็กออกมาจากหยกเจี๋ยจื่อ แล้วส่งสัญญาณให้ฮวาเชียนเจียวปิดปากปิดจมูกเอาจากนั้นก็รอให้ฉู่อวิ๋นหยางเดินเข้ามา

ฉู่อวิ๋นหยางที่มีไอน้ำทั่วทั้งตัวก็เดินเข้ามาในห้อง ซูจื่ออวี๋โยนขวดเล็กๆ ลงบนพื้น เสียงเพล้งดังขึ้น ขวดนั้นก็แตกทันที ยาภายในนั้นก็ออกฤทธิ์อย่างรวดเร็วกลายเป็นหมอกหนาสีขาว

ฉู่อวิ๋นหยางประหม่าขึ้นมาทันที ขณะที่อยากจะมองสถานการณ์ให้ชัดเจนก็มีกลิ่นหอมหวานหนึ่งโชยเข้าจมูก จากนั้นเขาก็หมดสติไป ล้มลงกับพื้นเสียงดังตึงตัง

ซูจื่ออวี๋รีบพูดว่า “พวกเราไปกันเถอะ”

ฮวาเชียนเจียวแบกองค์หญิงสิบเอ็ดตามซูจื่ออวี๋ออกไปจากห้อง จากนั้นขณะที่เดินไปได้สองก้าว ซูจื่ออวี๋ก็นึกเรื่องสำคัญขึ้นมาได้อย่างฉับพลัน

ซูจื่ออวี๋เอ่ยว่า “รอข้าเดี๋ยว” เมื่อพูดจบแล้วซูจื่ออวี๋ก็กลับเข้าไปในห้องนอน รีบค้นตัวของฉู่อวิ๋นหยางอย่างรวดเร็ว