ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 595

ฉู่อวิ๋นหยางไล่ตามมาตลอดทางจนถึงบ่อน้ำพุร้อน เดิมทีคิดว่าซูจื่ออวี๋อาจจะมาเจอทางตันอยู่ในบ่อน้ำพุร้อนแห่งนี้แล้ว แต่คิดไม่ถึงเลยว่าจะเห็นเสวี่ยเฉิงอันแช่น้ำพุอยู่

เสวี่ยเฉิงอันหลับตาพักผ่อน แขนทั้งสองข้างเหยียดออกไปทั้งสองฝั่ง น้ำพุร้อนไม่ได้ผ่านมาที่ไร่ของเขา เขาดูมีความสุขและสบาย

เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าของฉู่อวิ๋นหยาง เสวี่ยเฉิงอันจึงค่อยๆ ลืมตาขึ้นแล้วถามด้วยความสงสัย “รัชทายาท? ท่านกลับมาทำไมหรือ? ทำของหล่นไว้หรือ?”

ฉู่อวิ๋นหยางมองไปรอบๆ จากมุมนี้ก็สามารถเห็นว่าในบ่อน้ำพุร้อนไม่มีคนซ่อนอยู่

ฉู่อวิ๋นหยางเอ่ยถามว่า “เจ้าไม่เห็นพระชายาอ๋องฉินวิ่งมาแถวนี้บ้างเลยหรือ?”

เสวี่ยเฉิงอันเบิกตากว้างมองด้วยความประหลาดใจ แล้วเอ่ยถามว่า “ใคร? พระชายาอ๋องฉิน? นางจะมาที่สวนผิงหูได้อย่างไร?”

ฉู่อวิ๋นหยางขมวดคิ้วกล่าวว่า “ไม่มีใครวิ่งมาที่นี่เลย”

เสวี่ยเฉิงอันส่ายหัว แล้วถามว่า แล้วถามว่า “เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือ? องค์หญิงสิบเอ็ด...ไม่ราบรื่นหรือ?”

ฉู่อวิ๋นหยางก็ตอบอย่างโมโห “นางถูกคนพาหนีไปแล้ว”

เสวี่ยเฉิงอันประหลาดใจมาก แล้วถามด้วยความตกใจ “หรือว่าฮ่องเต้ตงโจวจะรู้แผนขององค์รัชทายาทหรือ?”

ฉู่อวิ๋นหยางไม่ได้ตอบ แต่เหลือบมองน้ำแร่ที่มีหมอกสีขาวพุ่งออกมา หรือว่าในน้ำนี่จะมีใครซ่อนอยู่ แต่ถ้าซ่อนก็ไม่น่าจะซ่อนได้นานขนาดนี้ อีกอย่างเสวี่ยเฉิงอันก็ไม่มีทางจะช่วยซูจื่ออวี๋แน่

ฉู่อวิ๋นหยางขมวดคิ้วเบาๆ ไม่ได้ตอบคำถามของเสวี่ยเฉิงอัน และเอ่ยว่า “ข้าจะไปดูที่ทะเลสาบก่อน ถ้าเจ้าเจอใครต้องจับนางเอาไว้ให้ได้”

เสวี่ยเฉิงอันพยักหน้า

เมื่อได้ยินอย่างนั้น ฉู่อวิ๋นหยางก็ค่อยๆ เดินจากไป ซูจื่ออวี๋ที่หลับอยู่ด้านหลังเสวี่ยเฉิงอันในบ่อน้ำพุร้อน โผล่ให้เห็นแค่จมูกก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก

ซูจื่ออวี๋ก็เม้มปากแล้วมองสำรวจเสวี่ยเฉิงอัน เขาพูดด้วยสีหน้าจริงจังและจนปัญญา ไม่เหมือนกำลังพูดโกหก

ซูจื่ออวี๋ก็เอ่ยปากขึ้นมาว่า “งั้นตอนนี้เจ้าช่วยข้าแล้ว ไม่เท่ากับหักหลังเขาหรือ? อีกอย่าง...เขามีจุดมุ่งหมายอะไรกันแน่?”

เสวี่ยเฉิงอันตะลึงงัน จากนั้นก็ถอนกายใจอย่างหนักหน่วง “พระชายาอ๋องฉิน ข้าช่วยเจ้า เพราะไม่อยากให้ปัญหามันซับซ้อน เจ้าไม่จำเป็นต้องระแวดระวังตัวขนาดนั้น และไม่ต้องสงสัยในความตั้งใจของข้า ข้าและรัชทายาทอวิ๋นหยาง ไม่เคยคิดจะทำร้ายใครในตงโจว รวมถึงองค์หญิงสิบเอ็ดด้วย รัชทายาทแค่อยากจะแต่งงานเท่านั้น”

ซูจื่ออวี๋ก็ขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “เท่านั้นหรือ? เจ้าช่วยรัชทายาทอวิ๋นฉู่ เลยวางยาสลบพวกข้าทุกคน? แล้วยังจะมาพูดว่าเท่านั้นอีกหรือ?”

เสวี่ยเฉิงอันไม่ได้ตอบตรงๆ แต่เอ่ยว่า “พระชายา ที่นี่ไม่ใช่ที่จะมาพูดคุยกัน ข้าไปส่งเจ้ากลับไปดีหรือไม่?”

ซูจื่ออวี๋เม้มปากแล้วส่ายหัว “ไม่จำเป็น ข้ากลับเองได้ ไม่ว่าอย่างไรข้าก็ขอบคุณเจ้ามากที่ช่วยข้าในคืนนี้”

ซูจื่ออวี๋กำลังจะหมุนตัวกลับ ก็เห็นฉู่อวิ๋นหยางยิ้มอย่างเย็นชาเดินกลับมา...