ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 603

ในที่สุดซูจื่ออวี๋ก็เข้าใจสิ่งที่จวินมู่เหนียนรู้สึกอึดอัดใจอะไรอยู่ ที่แท้มันเป็นเพราะชุดของเสวี่ยเฉิงอัน!

แต่ถึงจะเป็นแบบนั้น ความโกรธของจวินมู่เหนียนก็ทำให้นางไม่เข้าใจ

ซูจื่ออวี๋ถามกลับทันที “ดังนั้นท่านอ๋องเลยไม่เห็นข้าช่วยองค์หญิงสิบเอ็ดอย่างสุดใจเพื่อท่าน และไม่เห็นข้าขโมยอำพันสนให้ท่าน แต่เห็นว่าข้าสวมเสื้อผ้าของผู้ชายคนอื่นเท่านั้นหรือ? นี่ท่านอ๋องกำลังสงสัยข้า?”

จวินมู่เหนียนเห็นความเจ็บปวดและความผิดหวังในแววตาของซูจื่ออวี๋ และทันใดนั้นก็รู้สึกเจ็บปวดในหัวใจของเขาราวกับว่ามีคนแทงทะลุเข้ามาเตะหัวใจของเขา

จวินมู่เหนียนใช้แขนของเขาโอบรอบเอวของซูจื่ออวี๋อย่างดื้อรั้นไม่ปล่อยให้นางลุกไปไหน เขาพูดด้วยความโกรธว่า “ไม่ใช่ว่าข้ามองไม่เห็น แต่ข้าไม่ต้องการมัน”

ไม่ต้องการ?

ตอนที่ซูจื่ออวี๋กำลังจะกระอักเลือดจากความโกรธที่มีต่อจวินมู่เหนียน นางกลับได้ยินจวินมู่เหนียนกัดฟันพูดว่า “ข้าไม่ต้องการให้เจ้าเอาตัวเข้าไปเสี่ยง ไม่ต้องการให้เจ้าใช้ชีวิตของเจ้าปกป้องข้า หากข้าปกป้องเจ้าได้ไม่ดี เช่นนั้นข้าจะเป็นชายแบบใด เหมาะจะมาเป็นสามีของเจ้าได้อย่างไร!”

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดอออกมาจากปาก บรรยากาศที่ตึงเครียดในรถม้าเมื่อครู่ก็กลายเป็นกระอักกระอ่วนในทันที

ซูจื่ออวี๋มองจวินมู่เหนียน นางไม่รู้ว่านางควรจะโกรธดีหรือไม่

และจวินมู่เหนียนมองซูจื่ออวี๋ โดยไม่รู้ว่าจะแสดงความรู้สึกที่ซับซ้อนของเขาอย่างไรดี เขาเป็นฉินอ๋องผู้สูงส่งและผู้คนรอบกายเขาต่างเชื่อฟังคำสั่งของเขาเสมอ

ไม่อย่างนั้นเหตุใดยามพูดสั่งสอนนางถึงพูดจาน่าฟังเช่นนี้ มันทำให้นางหน้าแดงเล็กน้อย

จวินมู่เหนียนเห็นว่าแม้ซูจื่ออวี๋จะไม่พูด แต่ร่างกายของนางผ่อนคลายลงอย่างเห็นได้ชัด เขาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจด้วยความโล่งอก “อวี๋เอ๋อร์ เจ้าควรลองและเชื่อใจข้ามากกว่านี้ สิ่งที่เจ้าต้องการ สิ่งที่เจ้าอยากสืบหา อยากขโมยอะไร อยากทำอะไร ข้าจะทำให้และมีเพียงสิ่งเดียวที่เจ้าต้องทำ นั่นก็คือการเป็นชายาอ๋องที่ดี และอย่าทำให้ตัวเองตกอยู่ในอันตราย”

ซูจื่ออวี๋เม้มริมฝีปากแล้วพูดว่า "ไม่ว่าจะน่าฟังหรือไม่น่าฟัง ให้ท่านอ๋องพูดคนเดียว"

จวินมู่เหนียนหัวเราะออกมาเบา ๆ "ถ้าอย่างนั้นต่อไปนี้ เจ้าพูดมา ไหนบอกข้าสิว่าเหตุใดเจ้าจงใจปกปิดเรื่องซ่อนตัวในสระกับเสวี่ยเฉิงอัน? เจ้ากลัวอะไร? กลัวว่าข้าจะเข้าใจผิด? เจ้ายังใส่ใจความรู้สึกของข้างั้นหรือ?”