ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 616

เมื่อจ้าวจ่างซิ่งได้ยินคำพูดเหล่านั้นจึงรีบตอบโต้ทันที

“ท่านอ๋องแปดท่านได้ยินแล้วนี่ เขาเป็นคนยอมรับเอง ว่าได้ใช้มีดสั้นสังหารเคอจิงหัวกับลู่หมิง”

ยังไม่ทันที่จวินมู่เยว่จะได้ตอบโต้ ซูจื่ออวี่ก็เสียงดัง

“ใต้เท้าจ้าว ในยามปกติท่านสืบคดีหละหลวมเพียงนี้เชียวหรือ? ไม่ได้ยินหรือว่าคุณชายหันบอกว่าเขาไม่รู้เรื่องเลย การที่ไม่รู้เรื่องก็ถือเป็นการรับผิดหรือ?”

จ้าวจ่างซิ่งเอ่ยขึ้นอย่างไม่พอใจ

“เขาคือฆาตกร ย่อมต้องแก้ต่างให้ตัวเองอยู่แล้ว”

ซูจื่ออวี๋โต้แย้งว่า

“คดียังไม่ตัดสิน จะเป็นฆาตกรหรือไม่ยังต้องสืบหลักฐานต่อไป หากดูจากรูปการเขาเป็นแค่ผู้ต้องสงสัย”

จ้าวจ่างซิงกล่าวต่อ

“หลักฐานพยานแน่นหนา จะให้เขาพ้นโทษเพียงเพราะการปฏิเสธไม่ได้”

ซูจื่ออวี๋ยักคิ้ว

“เอ๋? พยานหลักฐานแน่นหนาหรือ? เช่นนั้นใต้เท้าจ้าวลองนำพยานหลักฐานออกมาสิ ดูว่าจะปิดคดีนี้ได้หรือไม่”

จ้าวจ่างซิงทำเสียงฮึดฮัด

“พวกบ่าว เบิกพยาน เจ้านำมีดที่ใช้ก่อคดีไปให้ท่านอ๋องแปดกับพระยาชาอ๋องฉินดูสิ”

เจ้าหน้าที่คนหนึ่งยกถาดไปตรงหน้าซูจื่ออวี๋กับจวินมู่เยว่ บนถาดมีมีดเปื้อนเลือดที่ใช้ก่อคดีวางอยู่หนึ่งเล่ม

เมื่อจวินมู่เยว่เห็นมีดเล่มนั้นเขาอดขมวดคิ้วไม่ได้ จึงพูดเสียงต่ำ

“อาซ้อน้อย มีดเล่มนี้เป็นมีดประจำตัวขององครักษ์ในจวนอ๋องฉิน บางเฉียบและสั้นเล็ก เหมาะสำหรับซ่อนไว้บริเวณรองเท้าส่วนน่อง ที่ข้าก็มีอยู่หนึ่งเล่ม มีดที่เปื้อนเลือดเล่มนี้น่าจะเป็นของหันหรูเฟิง”

พอจวินมู่เยว่พูดจบ จึงได้หยิบมีดสั้นที่อยู่ตรงรองเท้าข้อสูงออกมาให้ซูจื่ออวี๋ดู

ซูจื่ออวี๋ลองเปรียบเทียบดู พบว่ามีดสั้นทั้งสองเล่มเหมือนกันไม่ผิดเพี้ยน มีเพียงสิ่งเดียวที่ต่างกัน คือมีดของจวินมู่เยว่มีปลอกมีด แต่มีดที่เปื้อนเลือดไม่มีปลอกมีด

นักเรียน ก รีบเอ่ยปากอีกครั้ง

“ได้ ได้ได้ได้ขอรับ! เรียนท่านอ๋องแปด เรียนพระชายา ข้าน้อยพบที่เกิดเหตุเมื่อคืนนี้ หากว่ากันตามปกติ เช้านี้อาจารย์เคอไม่มีสอน ดังนั้นเมื่อคืนอาจารย์จึงเข้านอนค่อนข้างดึก ตอนยามสองอาจารย์มีนิสัยชอบทานมื้อดึก ข้าน้อยยกมื้อดึกมาให้ท่านที่เรือนกวนจวี ทว่ากลับได้ยินเสียงร้องดังขึ้นจากด้านใน ข้าน้อยจึงรีบวิ่งไปที่ห้องหนังสือของอาจารย์เคอ พอเปิดประตูก็เห็นท่าน...ท่าน...”

นักเรียน ก คนนั้นมือสั้นแล้วชี้ไปที่หันหรูเฟิง จากนั้นรีบก้มหน้าลง

“พอเปิดประตูก็เห็นเขาถืออาวุธ แล้วยืนอยู่ใกล้กับประตู ส่วนบนพื้นห้องหนังสือ อาจารย์เคอกับอาจารย์ลู่นอนจมกองเลือด ข้าน้อยจึงวิ่งไปด้วยร้องไปด้วย ในไม่ช้าจึงมีอาจารย์และนักเรียนคนอื่นมาที่นั่น จากนั้นจึงช่วยกันขวางคนร้ายไว้ในเรือนกวนจวี”

นักเรียน ข รีบสำทับ

“ถูกต้อง พวกเราหลายคนเห็นเขาถือมีดที่ใช้ก่อคดียืนอยู่ในห้องหนังสืออาจารย์เคอ ดังนั้นพวกเราจึงคุมตัวเขาไว้ จากนั้นจึงส่งตัวเขาให้ทางการคืนนั้นเลย พอประตูเมืองเปิด พวกเราจึงมาที่สำนักจิงจ้าว ท่านอ๋องแปด พระชายาโปรดพิจารณาด้วย พวกเรามีคนเห็นมากมายขนาดนี้ ไม่ผิดแน่นอน”

หันหรูเฟิงขมวดคิ้ว พร้อมเม้มปากแน่น ไม่คิดจะแก้ต่างให้ตัวเองแม้แต่น้อย เห็นได้ชัดว่านักเรียนพวกนี้พูดความจริง

ซูจื่ออวี๋ทำท่าขคิดแล้วเอ่ยถาม

“ความหมายของเจ้าคือ พวกเจ้าเห็นศพกับหันหรูเฟิงที่ยืนถืออาวุธอยู่ แต่ไม่ได้เห็นตอนที่เขากำลังฆ่าคนใช่หรือไม่?”