ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 619

ฉินอวี้เอ่ยขึ้นอย่างโมโห

“ข้ายังเคยสั่งสอนให้พวกเจ้าเคารพเชื่อฟังคำสั่งสอนของครูบาอาจารย์ เจ้าจำไม่ได้หรือ? หากไม่รีบกลับไปที่สำนัก ต่อไปก็ไม่ต้องกลับไปอีก! เรื่องของเคอจิงหัวกับลู่หมิง ข้าจะจัดการเอง!”

หลิวไต้ไม่ยอมไป แต่นักเรียนที่อยู่ด้านหลังเขา กลับหวั่นไหว

ทุกคนสอบเข้าสำนักฝูอี่อย่างยากลำบาก การให้ความช่วยเหลือผู้อื่นเป็นเรื่องง่าย แต่หากเกี่ยวพันกับอนาคตของตัวเอง คงต้องตรึกตรองให้ดี

ในไม่ช้า ท่ามกลางกลุ่มคนเริ่มมีคนเดินถอยหลัง แล้วหันหลังจากไป เมื่อมีคนเริ่ม มีหลายคนที่หันไปมองหน้ากันแล้วจากไปเช่นกัน

เพียงพริบตานักเรียนร้อยกว่าคนกลับไปจนหมด ทิ้งหลิวไต้ไว้เพียงลำพัง

หลิวไต้เอ่ยปาก

“อาจารย์ใหญ่ โปรดอนุญาตให้นักเรียนมาฟังการไต่สวนด้วย รองอาจารย์เคอมีบุญคุณกับข้า หากร้องทุกข์ให้เขาไม่ได้ ข้า...ข้า...”

เมื่อพูดมาถึงช่วงเวลาสำคัญ หลิวไต้ขอบตาแดงก่ำ จนเกือบจะร้องไห้ออกมา

ฉินอวี้เห็นดังนั้นจึงถอนหายใจ

“เช่นนั้นเจ้าจงมาอยู่ข้างข้า อย่าได้ปลุกปั่นพวกนักเรียนอีก”

หลิวไต้พยักหน้า

เมื่อฉินอวี้พูดกับหลิวไต้จบ จึงหันไปหาจวินมู่เหนียน บอกว่า

“ท่านฉินอ๋อง สิ่งที่ข้าสามารถทำได้ก็ทำไปแล้ว ต่อไปก็ต้องรอดูว่าท่านจะให้คำตอบแก่ข้า แก่สำนักฝูอี่และนักเรียนทั่วแผ่นดินว่าอย่างไร!”

จวินมู่เหนียนเอ่ยราบเรียบ

“ให้ความสะดวกแก่ผู้อื่นและตนเอง” หรือพูดอีกอย่างก็คือ เขาต้องสืบเรื่องนี้จนกระจ่างแน่นอน

ฉินอวี้พยักหน้า แล้วพาหลิวไต้ขอตัวลาไปก่อน

ซูจื่ออวี๋เห็นพวกเขาทั้งสองจากไปไกลแล้ว จึงได้พาจวินมู่เย่วเดินเข้ามา

จวินมู่เหนียนเห็นซูจื่ออวี๋เดินมาหา จึงยื่นมือไปหานาง การกระทำที่ไม่ได้ตั้งใจของเขา ดูเหมือนได้กลายเป็นนิสัยของเขาไปแล้ว

ส่วนซูจื่ออวี๋เองก็ไม่ได้ปฏิเสธ วางมือตัวเองไว้ในมือของเขา พร้อมทั้งเอ่ยถาม

“ท่านอ๋องรู้แต่แรกว่าสำนักฝูอี่จะมาหาเรื่องใช่หรือไม่?”

จวินมู่เหนียนส่ายหน้า

แต่ดูจากสีหน้าของจวินมู่เหนียน เรื่องคงไม่ง่ายดาย

เมื่อได้ยินซูจื่ออวี่เอ่ยถาม จวินมู่เหนียนเอ่ยปาก

“นี่เป็นคนที่สามในรายชื่อนั่น อวี๋เอ๋อร์ มักมีคนเดินนำหน้าเราเสมอ ศัตรอยู่ที่ลับพวกเราอยู่ในที่แจ้ง”

หัวใจซูจื่ออวี๋กระตุกวาบ นางเพิ่งนึกขึ้นมาได้ เคอจิงหัวคือคนที่มีรายชื่ออยู่ในสมุดของเผยหยวน

นางยังไม่ทันได้สอบถาม จวินมู่เหนียนก็ยังไม่มีความเคลื่อนไหวใด ทว่ากลับถูกคนที่อยู่ในที่ลับฆ่าปิดปากเสียแล้ว

จะเห็นได้ว่าคนที่อยู่ในที่ลับผู้นี้ รู้ความเคลื่อนไหวของพวกเขาทั้งหมด

ทว่าคนผู้นั้นคือใคร? หรือว่าสมุดของเผยหยวนแพร่งพรายออกไปแล้ว?

ซูจื่ออวี๋เอ่ยถาม

“ท่านอ๋อง สมุดเล่มนั้นยังมีใครเคยดูอีกหรือ?”

จวินมู่เหนียนส่ายหน้า

“ก่อนที่สมุดจะมาอยู่ในมือข้า มันอยู่ที่ตระกูลเผยตลอด เคยผ่านมือใครมาบ้าง ยากจะสืบหาได้ อวี๋เอ๋อร์ หากไม่อยากให้ใครตายอีก เรื่องนี้ พวกเราควรปล่อยไปก่อน”