ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 624

ฉู่อวิ๋นหยางจับจุดหนานหยวนหรัวได้ทันที ตอนนั้นมีความสุขมาก แสดงว่าตอนนี้ไม่มีความสุขหรือ?

ฉู่อวิ๋นหยางถอนหายใจ

“ตอนนั้นพวกเราไม่มีภาระหน้าที่ใดเลย จึงมีความสุขได้ง่าย ทว่าตอนนี้กลับไม่มีทางเลือก หรัวเอ๋อร์ เจ้าสบายดีหรือ? มีปัญหาอะไรหรือไม่?”

ไม่ว่าอย่างไรหนานหยวนหรัวก็เป็นเพียงหญิงสาวคนหนึ่ง เมื่อได้ยินอีกฝ่ายเรียกตัวเองอย่างสนิทชิดเชื้อ และถามอย่างห่วงใย จึงอยากจะร้องไห้

หนานหยวนหรัวส่ายหน้า พูดด้วยน้ำเสียงรันทด

“ข้าเลือกเดินในเส้นทางที่ผิด หญิงในตระกูลซูไม่มีคนดีสักคน หากรู้ว่พวกนางจะมีแผนการมากขนาดนี้ ข้าเข้าวังไปเป็นสนมยังดีกว่า”

ฉู่อวิ๋นหยางทำหน้ากังวลพร้อมเอ่ยถาม

“พวกนางรังแกเจ้าหรือ?”

หนานหยวนหรัวไม่คิดปิดบัง จึงเล่าเรื่องที่ซูจื่อเยียนหกล้มเองแล้วแท้ง แต่กลับโยนความผิดให้นางให้เขาฟังอย่างละเอียด

หนานหยวนหรัวเอ่ยปาก

“ข้าไม่ได้แตะต้องนางด้วยซ้ำไป นางตกลงไปจากบันไดเอง พอท่านอ๋องรู้ข่าวกลับเชื่อนางไม่เชื่อข้า แล้วยังมีซูจื่อเยว่อีกคน นางดูเหมือนไม่แก่งแย่ง ทว่าความจริงนางชั่วช้าที่สุด ท่านอ๋องเขา...”

เมื่อพูดมาถึงตรงนี้ จู่ๆหนานหยวนหรัวพูดไม่ออก ดูท่าแล้วคงลำบากใจที่จะเอ่ยปาก

ฉู่อวิ๋นหยางยักคิ้ว คิดในใจว่าสิ่งที่หนานหยวนหรัวอยากบอกคงเป็นความลับของจวินมู่หลาน เรื่องนี้เขาต้องรู้ให้ได้

ฉู่อวิ๋นหยางจึงเอ่ยปาก

“น้องหรัวเอ๋อร์ เจ้ากับข้าล้วนเป็นแขกอยู่ต่างถิ่น ควรช่วยเหลือซึ่งกันและกัน เจ้ามีสิ่งใดก็ว่ามาเถอะ พี่อวิ๋นหยางจะช่วยเจ้าเอง”

ในดวงตาของฉู่อวิ๋นหยางเป็นไปด้วยความรักความเอ็นดูที่ไม่อาจปกปิด เขามองจนนางหน้าแดงระเรื่อ หนานหยวนหรัวจึงลุกขึ้นยืน

“ความหมายของหรัวเอ๋อร์คือ...”

หนานหยวนหรัวเม้มปาก ขมวดคิ้วกัดฟันบอกว่า

“กำลังวังชาของจวินมู่หลานไม่ได้ดั่งใจ อาจเพราะหมกมุ่นในเรื่องนี้มากเกินไป ทำให้เขาเสร็จกิจไวมาก บางครั้งกระทั่ง...กระทั่งยังไม่ทันได้เข้าไปด้วยซ้ำ แต่ซูจื่อเยว่ใช้สารพัดวิธีปรนนิบัติจนเขาพอใจ พูดตามตรง หลังจากกลับมาที่จวนอ๋องรอง จวินมู่หลานเคยมาหาข้าเพียงครั้งเดียว หากปล่อยให้เป็นเช่นนี้ต่อไป ลูกที่เกิดจากชายารองคงเต็มเรือนไปหมด อีกอย่างเขาไม่จัดงานแต่งตั้งพระชายาเอกเสียที เอาแต่อ้างว่ายังไม่มีฤกษ์งามยามดีมาตลอด ข้ากลัวเหลือเกินว่าพี่น้องตระกูลซูจะได้ลูกชาย เช่นนั้นชีวิตในภายหน้าของข้า...”

เมื่อพูดมาถึงตรงนี้ หนานหยวนหรัวเริ่มสะอึกสะอื้น ในใจนางรู้ดีว่าตัวเองเป็นเพียงสิ่งที่หนานเจียงนำมาแลกเสบียง ที่ผ่านมานางนึกว่าตัวเองจะมีชีวิตที่ดี แต่ดูจากตอนนี้ นางเป็นถึงองค์หญิง ทนลำบากไม่ได้จริงๆ ยิ่งไม่อยากลดตัวไปออเซาะฉอเลาะเพื่อให้ได้รับความรักความเอ็นดูเหมือนซูจื่อเยียนกับซูจื่อเยว่

ฉู่อวิ๋นหยางนึกขันอยู่ในใจ คิดไม่ถึงว่าจวินมู่หลานจะเป็นนกเขาที่ไม่ขัน

ฉู่อวิ๋นหยางกลอกตาไปมา ทันใดนั้นเขากอดหนานหยวนหรัวจากด้านหลัง พร้อมพ่นลมหายใจอุ่นร้อนใส่หูนางและบอกว่า

“หรัวเอ๋อร์ เหตุใดเขาถึงกล้าทำกับเจ้าเช่นนี้?”