ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 63

เว่ยคงชิง “...” นังเด็กนี่ทำไมต้องมีน้ำโหขนาดนี้

เมื่อเห็นเว่ยคงชิงเงียบ ซูจื่ออวี๋พูดต่อว่า

“เจ้าเก่งเจ้าก็ทำเองสิ!”

เว่ยคงชิง “...” เขาเก็บความโกรธไว้ไม่อยู่แล้ว

ซูจื่ออวี๋เห็นเว่ยคงชิงหน้าดำคร่ำเครียด จึงพูดต่อ

“ถ้าทำไม่ได้ก็ไม่ต้องพูดมาก! หลีกไป!”

ซูจื่ออวี๋จงใจเดินฝ่ากลางระหว่างเว่ยคงชิงกับฮูหยินซู ยังไม่ทันที่ฮูหยินซูกับเว่ยคงชิงจะรู้สึกตัว ซูจื่ออวี๋ก็ออกมาซะแล้ว

ซูจื่ออวี๋ก้าวออกไปอย่างรวดเร็วในสองสามก้าว นางแอบสาบานกับตัวเอง ต่อไปจะไม่เล่นอะไรที่น่าขยะแขยงแบบนี้อีกแล้ว จนตอนนี้ตัวเองต้องมาเดือดร้อนไปด้วย

ห้องนอนของซูจื่อเยียน มันบ่ออาจมชัดๆ!

ซูจื่ออวี๋คลื่นไส้อยู่สองสามที จากนั้นรีบเดินออกไปด้านนอก ฮูหยินซูเห็นดังนั้นจึงตะโกนว่า

“เจ้าห้ามไปนะ พวกบ่าว มาจับนางเอาไว้”

ซูจื่ออวี๋หันมองฮูหยินซูพร้อมขมวดคิ้ว บอกว่า

“นางหายดีแล้ว ยังไม่เข้าไปดูอีก มาขวางข้าไว้ทำไม?”

เมื่อสิ้นเสียงซูจื่ออวี๋ ซูจื่อเยียนก็เริ่มตะโกนว่า

“ท่านแม่ ท่านแม่ข้าไม่คันแล้ว ไม่คันแล้ว!”

ฮูหยินซูกับเว่ยคงชิงรีบเดินเข้าไปในห้องนอน ไม่มีใครสนใจซูจื่ออวี๋อีก

……

ตอนที่ซูจื่ออวี๋กลับไปที่เรือนของตัวเอง เห็นชิวขุยกำลังหาบน้ำอยู่ หลังจากสอบถามอย่างละเอียด ถึงได้รู้ว่าที่แท้ฮูหยินซูสั่งให้นางไปซื้อเกาลัดคั่วตรงประตูเมือง

ซูจื่ออวี๋เห็นชิวขุยท่าทางมึนงง จึงอดส่ายหัวไม่ได้ นังเด็กคนนี้ไม่รู้เลยว่าตัวเองได้รอดกลับมาจากนรกอย่างหวุดหวิด

หากวันนี้ซูจื่ออวี๋ไม่รับปากแก้พิษให้ซูจื่อเยียน เกรงว่าชิวขุยคงได้ไปซื้อเกาลัดคั่วแบบไปแล้วไปลับ

ชิวขุยได้ยินว่าพิษของซูจื่อเยียนถูกแก้แล้ว จึงอดเป็นห่วงไม่ได้