ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 64

ซูจื่อหยวนเห็นเช่นนั้นจึงยิ้มบอกว่า

“น้องข้าเจ้าดีใจจนอึ้งไปเลยหรือ? ท่านแม่กำลังจะหาคู่ที่ดีให้เจ้า คนผู้นี้คือแม่สื่อ ที่มาวันนี้เพราะมาส่งเทียบตกฟาก”

ซูจื่ออวี๋เอ่ยขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์

“ใครว่าข้าจะออกเรือน?” ฮูหยินซูชักจะจุ้นจ้านมากเกินไปแล้ว

ฮูหยินซูไม่ได้โมโห กลับยิ้มอย่างอ่อนโยน พูดเสียงอ่อนหวาน

“อวี๋เอ๋อร์ ตั้งแต่โบราณกาล การแต่งงานของลูก ล้วนขึ้นอยู่กับบิดามารดาและคำเจรจาของแม่สื่อ เจ้าวางใจเถอะ คู่ที่แม่เลือกให้เจ้า ไม่ทำให้เจ้าต้องลำบากหรอก”

ไม่ทำให้ลำบากหรือ?

ซูจื่ออวี๋ไม่มีทางเชื่อคำพูดของฮูหยินซูเด็ดขาด เกรงว่าคงไม่ใช่ไม่ลำบาก แต่ต้องลำบากจนตายนางถึงจะดีใจ

ซูจื่ออวี๋กำหมัด จากนั้นรวบรวมสมาธิ ตอนนี้หากปะทะกันซึ่งหน้า นางไม่อาจชนะได้ ถ้าอย่างไรรอดูก่อนว่าอีกฝ่ายคือตระกูลใด

ถึงอย่างไรตอนที่อยู่ที่ตระกูลซู นางต้องระวังตัวตลอดเวลา หากได้บ้านสามีที่ดี ก็คงดีกว่าถูกขังอยู่ที่นี่

ซูจื่ออวี๋เอ่ยปากถาม

“ไม่ทราบว่าเป็นคุณชายตระกูลใดหรือ?”

ฮูหยินซูเห็นว่าซูจื่ออวี๋ไม่ได้แข็งข้อ จึงแค่นหัวเราะอยู่ในใจ นางนึกถึงคำพูดของแม่นมหลิว นกกระจอกต่อให้ร้ายกาจเพียงใด จะสามารถเอาชนะนกอินทรีอย่างนางได้หรือ?

ขอเพียงกำเรื่องแต่งงานของซูจื่ออวี๋ให้อยู่หมัด ก็เท่ากับกำชีวิตนางเอาไว้ในมือแล้ว!

ฮูหยินซูหันมองซูจื่อหยวนแวบหนึ่ง ซูจื่อหยวนจึงเอ่ยปาก

“เป็นบุตรชายคนรองของรองเจ้ากรมกลาโหมใต้เท้าหัน หันเจิ้น”

แกร้ง!

เกิดเสียงดังหันเหความสนใจของทุกคน

ซูจื่ออวี๋หันมอง เห็นเพียงน้องสี่ ทำช้อนในมือหล่นลงพื้นอย่างไม่ตั้งใจ

คุณหนูสี่ซูจื่อเยว่รีบยิ้มอย่างสำนึกผิด แล้วเอ่ยปากอย่างละอายใจ

สังคมที่อยู่ในระบอบแบบนี้ นางไม่สามารถเรียกร้องความอิสระในการมีคู่ได้ อย่าว่าแต่เรียกร้อง แม้แต่ขัดขืนยังทำไม่ได้ เพราะนั่นจะถือว่าเป็นโทษอกตัญญูที่ร้ายแรง

ซูจื่ออวี๋ได้แต่อดทนกับความอึดอัดไปก่อน หลังจากกินอาหารพร้อมหน้าครอบครัวเสร็จ นางคงต้องไปสืบประวัติของคุณชายรองรองเจ้ากรมกลาโหมคนนี้สักหน่อย

เพียงแต่ซูจื่ออวี๋คิดไม่ถึงว่า ในคืนนั้น นางจะได้รู้ประวัติของคุณชายรองรองเจ้ากรมกลาโหมหันเจิ้น

……

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

เสียงเคาะประตูดังขึ้น

ชิวขุยเอ่ยปาก

“คุณหนูสาม คุณหนูสี่ขอพบเจ้าค่ะ”

ซูจื่ออวี๋สงสัย น้องสี่ของนางเป็นพวกเห็นแก่ผลประโยชน์กับอำนาจมาตลอด ไม่เคยไปมาหาสู่กับนาง ทำไมวันนี้ถึงมาหานางที่นี่ได้? อีกอย่างนี่ก็ดึกมากแล้ว นางมาทำอะไร?