ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 65

“พี่สาม เหอะเหอะ!” ซูจื่อเยว่ยิ้มอย่างไร้เดียงสา เหมือนความสัมพันธ์ของนางกับซูจื่ออวี๋ดีมาก พอเข้ามาในห้องก็รีบเข้าไปใกล้ซูจื่ออวี๋ทันที

ซูจื่ออวี๋ไม่ชอบให้คนใกล้ชิดนางมากเกินไป ทันใดนั้นจึงแสร้งทำเป็นลุกขึ้นรินน้ำชา ความจริงเพื่อหลบซูจื่อเยว่ต่างหาก

ซูจื่ออวี๋หัวเราะบอกว่า

“ดึกขนาดนี้แล้ว น้องสี่มาทำอะไรหรือ?”

ซูจื่อเยว่เอียงหัวบอกว่า

“ข้ามายินดีกับพี่สามอย่างไรเล่า! เรื่องการแต่งงานของพี่ใหญ่กับพี่รองยังไม่ได้ตกลง แต่ของพี่สามกลับตกลงเรียบร้อยแล้ว ช่างน่าอิจฉาเหลือเกิน!”

ซูจื่ออวี๋มองซูจื่อเยว่แวบหนึ่ง ใบหน้านางงดงามไร้เดียงสา ทำให้ดูไม่ออกว่ากำลังมีความสุขบนความทุกข์ของผู้อื่น หรืออวยพรจากใจจริง

ซูจื่ออวี๋คิดในใจ หากไม่ใช่เพราะนางเป็นคนใจไม้ไส้ระกำ คงเป็นเพราะนางแสดงละครดีเกินไป

ซูจื่ออวี๋เอ่ยปากตอบรับ

“มีอะไรน่ายินดี พี่ใหญ่กับพี่รองต้องแต่งเข้าราชสำนัก พวกนางต่างหากที่เจ้าควรจะแสดงความยินดี”

ซูจื่อเยว่ถอนหายใจบอกว่า

“เฮ้อ พูดอีกก็ถูกอีก แต่ว่าฐานะอย่างพวกเราที่เกิดจากอนุ ถูกกำหนดไว้แล้วว่าไม่มีทางได้แต่งเข้าราชสำนัก แค่ได้เป็นภรรยาเอกอย่างถูกต้องก็ถือว่าไม่เลวแล้ว ข้าได้ยินมาว่าคุณชายรองตระกูลหัน แม้จะมีหญิงสาวอยู่แล้วไม่น้อย ทว่าตระกูลหันก็ถือว่าเข้มงวดพอสมควร เพราะจนกระทั่งตอนนี้ก็ยังไม่มีลูกที่เกิดจากอนุ ขอเพียงท่านพี่แต่งเข้าไป แล้วสามารถมีลูกชายได้ เด็กคนนั้นก็จะกลายเป็นหลานชายคนโตของตระกูลหัน!”

ซูจื่ออวี๋ยักคิ้วมองซูจื่อเยว่ ซูจื่อเยว่กำลังส่งสารมาให้นาง นั่นก็คือหันเจิ้นมีหญิงสาวมากมาย

ซูจื่ออวี๋ไม่ได้โต้ตอบ ซูจื่อเยว่จึงพูดต่อว่า

“พี่สาม ข้ายังได้ยินมาว่า คุณชายรองตระกูลหัน ตอนยังเด็กสมองได้รับบาดเจ็บ เอ่อ แต่ท่านวางใจได้ ตอนนี้รักษาจนหายดีแล้ว หากพี่สามแต่งเข้าไป จะต้องเป็นผู้นำคุณชายรองได้แน่ เขาจะต้องโอนอ่อนตามท่านพี่แน่นอน!”

ซูจื่ออวี๋เข้าใจแล้ว ที่แท้หันเจิ้นเป็นคนสมองไม่ดี แล้วก็เป็นพวกเสเพลที่ลุ่มหลงในสตรี ฮูหยินซูช่างทุ่มเทแรงกายแรงใจ ในการหาคู่หมายให้นางซะเหลือเกิน!

ซูจื่ออวี๋หันมองซูจื่อเยว่ จากนั้นเอ่ยขึ้นอย่างจริงใจ

“ขอบคุณน้องสี่ที่ชี้แนะ”

ซูจื่ออวี๋ยิ้มจนตาหยี คล้ายฟังไม่เข้าใจสิ่งที่ซูจื่ออวี๋กำลังพูด พร้อมดื่มน้ำชาแล้วบอกว่า

“อืม...ชาของพี่สามหอมดีนะ”

ซูจื่ออวี๋สั่งการชิวขุย

“ไปนำใส่ห่อแล้วส่งไปที่ห้องคุณหนูสี่”

ชิวขุยรับคำสั่งแล้วเดินจากไป ซูจื่อเยว่เห็นซูจื่ออวี๋เข้าใจแล้ว จึงไม่รีรอ ลุกขึ้นบอกว่า

“เช่นนั้นขอบคุณพี่สามมาก คืนนี้ดึกแล้ว ข้าคงไม่รบกวนต่อ รอให้พี่สามออกเรือนเมื่อใด ข้าจะมอบของขวัญให้แน่นอน”

ซูจื่ออวี๋พยักหน้า แล้วส่งซูจื่อเยว่จากไป

หลังจากปิดประตู ซูจื่ออวี๋เข้าใจแล้วว่า การแต่งงานในครั้งนี้ นางตอบตกลงไม่ได้

แต่สิ่งที่นางไม่เข้าใจก็คือ เหตุใดจู่ๆ ซูจื่อเยว่จึงได้หวังดีกับนาง

……　　

ซูจื่ออวี๋ไม่เข้าใจ ตงเหมยสาวใช้ของซูจื่อเยว่ก็ไม่เข้าใจเช่นกัน

ตงเหมยเอ่ยปากถาม

“คุณหนู เหตุใดท่านต้องช่วยคุณหนูสามด้วย? หากฮูหยินรู้เรื่องนี้เข้า เกรงว่า...”

ขณะนี้ใบหน้าของซูจื่อเยว่ไร้ซึ่งรอยยิ้มใด นางเอ่ยเสียงเย็น

“หุบปาก เจ้าจะไปรู้อะไร!” นางจะยอมให้ซูจื่ออวี๋ออกเรือนไปก่อนนางไม่ได้ ไม่อย่างนั้นต่อไปความโกรธของฮูหยินซู กับความร้ายกาจของพี่ใหญ่กับพี่รอง คงต้องมาระบายกับนางทั้งหมด

ตงเหมยเม้มปาก และไม่กล้าพูดสิ่งใดต่อ

——

จวนอ๋องฉิน

จวินมู่เหนียนทำเหมือนปกติ เขากำลังอ่านสารลับที่ลูกน้องส่งมาให้

หลายวันก่อนอาการขององค์ฮ่องเต้ไม่สู้ดีนัก ทำให้เหล่าองค์ชายเตรียมจะห้ำหั่นกัน แต่ช่วงนี้อาการขององค์ฮ่องเต้ดีขึ้น ทุกคนจึงได้สงบลง จึงไม่มีข่าวอะไรน่าสนใจสักเท่าไหร่

ในขณะที่จวินมู่เหนียนกำลังจะเก็บสารลับแล้วเตรียมตัวพักผ่อนนั้น กลับเห็นข่าวหนึ่งเข้า

จวนเสนาบดีซูกับรองเจ้ากรมกลาโหมตระกูลซูจะเกี่ยวดองกัน?