ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 649

ในอีกด้านหนึ่ง จวินมู่เยว่เดินออกมาไกล ๆ กับอ๋องห้าและหก ไม่เสียมารยาทดูและไม่เสียมารยาทฟัง

จวินมู่หลานโกรธมากจนกลับไปที่กระโจมของตัวเอง เขาต้องการให้หนานหยวนรัวมาเพื่อระบายความโกรธ แต่เขากลับถูกสาวใช้ของหนานหยวนหรัวมาขัดขวางโดยบอกว่าหนานหยวนหรัวมีรอบเดือน ไม่สะดวกที่จะรับใช้เขา โชคไม่ดีเลย

ด้วยความสิ้นหวัง จวินมู่หลานทำได้เพียงปล่อยให้ซูจื่อเยียนเข้ามาในกระโจมเพื่อรับใช้เขา

ทางฝั่งของฉู่อวิ๋นหยาง เขากัดฟัน ถ่มน้ำลายและก่นด่าเสียงเบา “นังสตรีสำส่อน เสียงร้องของเจ้าน่ารำคาญนัก”

ฉู่อวิ๋นหยางสะบัดแส้ขี่ม้าและเดินเข้าไปในป่าลึก

เมื่อเห็นสิ่งนี้เสวี่ยเฉิงอันก็ส่ายหัวเล็กน้อยและกลับไปที่กระโจมของตัวเอง

……

และซูจื่ออวี๋ซึ่งถูกฉินอ๋องบีบนวดไหล่และหลัง อยู่นั้น ไม่รู้ว่าตัวเองส่งผลกระทบที่น่าตกใจต่อภายนอกอย่างไร

ทุกคนได้ยินเพียงเสียงการสนทนาที่น่าเหลือเชื่อดังออกมาจากกระโจมของฉินอ๋องเป็นเวลานานกว่าหนึ่งชั่วยาม

ฝ่าบาทฉินอ๋องถามว่า “สบายหรือไม่?”

ชายาฉินอ๋องตอบเบา ๆ “อืม สบาย แรงขึ้นอีกนิด”

ฝ่าบาทฉินตรัสถามว่า “เช่นนี้หรือ? หรือแรงอีกนิด?”

ชายาฉินอ๋องร้องออกมา “โอ้ย แรงเกินไปแล้ว โปรดอ่อนโยนกว่านี้”

ฝ่าบาทฉินหัวเราะเบา ๆ และพูดว่า “แม่สาวน้อยช่างเอาใจยาก แบบนี้ดีกว่านี้หรือไม่? หรืออยากได้เร็วขึ้น?”

ชายาฉินอ๋องตอบด้วยความพึงพอใจ “อืม เร็วกว่านี้อีกนิด”

ฉินอ๋องถามเสียงนุ่ม “ความสามารถของข้าเป็นอย่างไรบ้าง?”

ชายาฉินอ๋องพยายามยกยอเขาอย่างไม่ลดละ “ท่านอ๋องความสามารถล้ำเลิศ ยากที่จะเจอและหาจับตัวได้”

……

“พวกเขาล้วนแต่เป็นคนสารเลว เทียนชิงทาสกล้าขวางทางขององค์หญิงอย่างข้า ข้าจะให้ท่านพ่อของข้าสับหัวเจ้าอย่างแน่นอน”

“ถึงจวินมู่เหยียนอะไรนั่นก็คู่ควรที่จะหมั้นหมายกับข้า แต่ข้าอานเป่ยเยว่จะไม่แต่งงานกับใครนอกจากพี่หลานซี!”

เดิมทีจวินมู่ฉงเต็มไปด้วยความร้อนใจ แต่หลังจากได้ยินเสียงตะโกนของอานเป่ยเยว่ เขาก็หยุดทันที

จวินมู่ฉงกำมือแน่นและยืนอยู่ข้างหลังของอานเป่ยเยว่ไม่ไกล เขาเริ่มนึกถึงเรื่องราวเล็ก ๆ น้อย ๆ ในวัยเด็กของเขาในหัว

พวกเขามีอายุไล่เลี่ยและมักเล่นด้วยกันเสมอในตอนเด็ก อานเป่ยเยว่มีหน้าตาน่ารักมาตั้งแต่เด็ก องค์ชายพวกนี้ชอบที่จะอยู่ล้อมรอบนาง แต่นางชอบแค่จวินมู่เหนียนผู้ที่ไม่แยแสนางเท่านั้น

หรือว่าสตรีบางคนเกิดมาเป็นเป็นคนเลวทราม? นางเยาะเย้ยสิ่งดี ๆ ที่ทำให้นาง แต่กังวลเมื่อไม่ใส่ใจนาง?

จวินมู่ฉงกังวลว่าการที่ตัวเองใกล้ชิดกับจวนอานชินอ๋องมากเกินไปจะทำให้ฮ่องเต้เจาเหวินรู้สึกคับข้องพระทัยจนส่งผลกระทบต่ออนาคตของพี่น้องของเขา ดังนั้นเขาจึงกดความรู้สึกของเขาที่มีต่ออานเป่ยเยว่มาตลอด และตั้งตารอจวินมู่หลานขึ้นครองบัลลังก์ หรือเมื่อตัวเขาเองขึ้นเป็นฮ่องเต้ เขาก็สามารถโอบอุ้มเหล่าสาวงามได้

แต่ตอนนี้ ดูเหมือนว่าแม้ว่าเขาจะสามารถครองบัลลังก์ได้หรือไม่ก็ตาม อานเป่ยเยว่ก็ไม่มีเขาอยู่ในใจอยู่ดี

จวินมู่ฉงกัดฟัน และเตรียมจะหันหลังกลับไป แต่กลับไม่เต็มใจอย่างยิ่ง ทำไมคนที่เขาต้องการครอบครองจึงถูกจวินมู่เหนียนทอดทิ้งเหมือนรองเท้าที่ใส่แล้ว?