ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 652

อานเป่ยเยว่ตกใจมากจนรีบปิดปาก จุมพิตของจวินมู่ฉงจึงจรดลงบนหลังมือของนาง

จวินมู่ฉงมองนางและพูดว่า “อย่าฝืนตัวเองเพื่อจวินมู่เหนียน มันไม่คุ้ม”

เขาไม่เคยต้องการให้อานเป่ยเยว่ต่อต้านเขาเหมือนในตอนนี้มาก่อน

และถึงแม้ว่าดวงตาของอานเป่ยเยว่จะแดงก่ำ แต่นางยังคงไม่ขัดขืน นางค่อย ๆ เปิดมือของตัวเองออกและถามว่า “สวรรค์รู้โลกรู้ เจ้ารู้ข้ารู้ อย่าบอกใคร”

หัวใจของจวินมู่ฉงรู้สึกราวกับว่ามีคนเทน้ำเย็นลงไป มันก็เย็นยะเยือกจนถึงกระดูกในทันใด

จวินมู่ฉงหลับตาลง เขาไม่มองดวงตาคู่นั้นที่หลั่งน้ำตาของอานเป่ยเยว่อีก เขากลัวว่าเขาจะตัดใจหากมองมากเกินไป

จูบปะทะลงบนใบหน้าราวกับพายุโหมกระหน่ำ

อานเป่ยเยว่ดันไหล่ของจวินมู่ฉง แต่นางจะต้านกำลังของชายร่างสูงด้วยความแข็งแกร่งของนางได้อย่างไร

จวินมู่ฉงจับข้อมือเรียวเล็กของนางมาโอบคอตนไว้และลิ้มรสความงามของนางอย่างไร้สำนึก

คนหนึ่งเป็นทหารผ่านศึกผู้ช่ำชอง และอีกคนเป็นสาวน้อยผู้ไม่เคยมีความรัก

ในการดวลกันระหว่างทั้งสองคน อานเป่ยเยว่ไม่นับว่าเป็นคู่มือเลย

อย่างชำนาญในการไล้เลียของจวินมู่ฉง การจูบที่ทรงพลังและมัวเมา การชี้แนะทีละขั้น ทำให้จิตสำนึกของอานเป่ยเยว่เริ่มพร่ามัวมากขึ้น

จนกระทั่งเสื้อคลุมตัวใหญ่และเสื้อด้านในถูกรั้งไว้ลงมาถึงกระดูกไหปลาร้า เมื่อมีลมเย็นพัดปะทะร่างกายของนาง อานเป่ยเยว่ก็กลับมามีสติและเริ่มดิ้นรนอย่างหนักในทันใด

จวินมู่ฉงไม่ได้คลายการบดขยี้ปากนางแต่อย่างใด เขาใช้มือใหญ่ลูบไล้ไปตามความนุ่มนวลอย่างไร้ยางอาย

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน