ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 653

จวินมู่ฉงใจกว้างจริงๆ เขาไม่ได้บังคับอานเป่ยเยว่ แต่เขาพยายามใช้อุบายเพื่อให้อานเป่ยเยว่ลิ้มรสความสุขที่นางไม่เคยสัมผัสมาก่อน

ในตอนที่พวกเขากลับมาที่ค่าย อานเป่ยเยว่ผล็อยหลับไปเพราะความเหนื่อยล้าจากความสุขและความเจ็บปวดที่ประสานกัน จวินมู่ฉงจัดแจงเสื้อผ้าของนางราวกับว่าไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นและพานางกลับไปที่ค่าย

จวินมู่ฉงกลับมาถูกเวลา อานเป่ยซานพาคนไปเพื่อออกตามหานางอย่างร้อนใจ เขารวบรวมคนและม้า ในตอนที่กำลังจะออกเดินทาง เขาก็เห็นทั้งสองคนกลับมา

เมื่อเห็นอานเป่ยเยว่เป็นสลบอยู่ในอ้อมแขนของจวินมู่ฉง หัวใจของอานเป่ยซานก็เต้นรัว เขารีบไปรับน้องสาวของตัวเองมา

จวินมู่ฉงพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “องค์ชายอานไม่ต้องกังวล เยว่เอ๋อร์สบายดี นางแค่ร้องไห้นานเกินไปจึงได้หลับไปจากความเหนื่อยล้า”

เมื่อได้ยินจวินมู่ฉงพูดแบบนี้ อานเป่ยซานก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เขามองสำรวจเสื้อผ้าของน้องสาวโดยไม่รู้ตัวและพบว่าเสื้อผ้าของนางไม่มีอะไรเสียหาย เขาจึงรู้สึกโล่งใจมากยิ่งขึ้น

อานเป่ยซานอุ้มอานเป่ยเยว่เข้าไปในกระโจม เพื่อพานางเข้านอน จากนั้นจึงหันหลังกลับและออกมาขอบคุณจวินมู่ฉง

อานเป่ยซานกล่าวว่า “ขอบคุณอ๋องสี่ เยว่เอ๋อร์นาง...นางถูกพวกเราตามใจจนนิสัยเสีย ต่อไปข้าจะลงโทษนางอย่างแน่นอน”

จวินมู่ฉงพยักหน้าเล็กน้อยแล้วพูดว่า “นางยังเด็กอยู่ จากนี้นางจะเข้าใจว่าใครดีกับนาง”

คำว่าคนที่“ดีกับนาง” จวินมู่ฉงหมายถึงตัวเอง แต่สำหรับคนอื่นพวกเขาคิดว่าจวินมู่ฉงหมายถึงอานชินอ๋องและองค์ชายอาน

หลังจากที่จวินมู่ฉงพูดคุยองค์ชายอานต่อเล็กน้อย พวกเขาก็แยกย้ายกลับไปที่ค่ายของตน

หลังจากกลับถึงค่ายแล้ว ในขณะที่จวินมู่ฉงกำลังจะขอน้ำเพื่ออาบน้ำ เขาก็เห็นจวินมู่หลานก้าวฉับ ๆ โดยไม่มีใครรายงาน

จวินมู่ฉงขมวดคิ้วและไม่พอใจเล็กน้อย แต่เขาก็ชินแล้วเช่นกัน ในสายตาของจวินมู่หลาน เขาเป็นน้องชายของเขาและยิ่งกว่านั้นเขายังเป็นลูกน้องอีกด้วย มันมีเจ้านายที่ไหนต้องรายงานลูกน้องด้วยหรือ?

เมื่อเห็นท่าทางภาคภูมิใจของจวินมู่ฉง จวินมู่หลานก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “เจ้าทำสำเร็จแล้วหรือ?” เจ้าคนนี้คงไม่ไม่ได้หลับนอนกับอานเป่ยเยว่แล้วหรอกนะ

แม้ว่าเขาจะเชิญแล้ว แต่เขาก็ไม่กล้าเชื่อใจง่าย ๆ ช่างลำบากจริง ๆ

จวินมู่ฉงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและพูดว่า “พี่รอง ท่านน่าจะลองไปคุยกับเสวี่ยเฉิงอัน เขาได้เปิดห้องยาเถื่อนในเมืองหลวง ดูเหมือนว่าสำนักราชาโอสถ วางแผนที่จะขยายอำนาจในตงโจวในอนาคต นี่เป็นโอกาสอันดีที่จะผูกมิตร”

ดวงตาของจวินมู่หลานเป็นประกาย และพยักหน้า “เจ้าพูดถูก เจ้าชำนาญการผูกมิตร เรื่องนี้ฝากเจ้าด้วย”

จวินมู่ฉงตอบรับอย่างเชื่อฟัง “ข้าเข้าใจแล้ว”

……

หลังจากที่จวินมู่หลานจากไปแล้ว จวินมู่ฉงก็เรียกหาน้ำร้อนและลงไปแช่ในอ่าง เมื่อนึกถึงรูปร่างอันสวยงามของอานเป่ยเยว่ในวันนี้ จวินมู่ฉงก็อดไม่ได้ที่จะหลับตาและเลื่อนมือลงลึกไปในน้ำ

นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้น เขาต้องการกลืนกินอานเป่ยเยว่ทีละน้อย เขาไม่สามารถตอบสนองความต้องการของนางได้ในคราเดียว แต่เขาก็ไม่สามารถที่จะไม่ทำอะไรเลย เขาจะวางแผนจัดการซูจื่ออวี๋ได้อย่างไรดี? จวินมู่ฉงเริ่มวางแผนในใจ