ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 655

อ๋องรองจวินมู่หลานไม่ชำนาญการล่าสัตว์ อ๋องห้าและหกเป็นคนธรรมดา ไม่ได้อยู่ในสายตาของฮ่องเต้เจาเหวิน ฉินอ๋องจวินมู่เหนียนเคลื่อนไหวไม่สะดวก เขามาที่นี่เพียงเพื่อเข้าร่วมให้คึกคัก และอ๋องแปดจวินมู่เยว่ ขี้เกียจเกินกว่าจะสนใจเรื่องเล็กๆ น้อย ๆ

ดังนั้นอ๋องสี่จวินมู่ฉงจึงต้องรับผิดชอบในการจัดการการเดินทางไปยังเขาลั่วเสียและดูและทหารรักษาพระองค์ตลอดทาง โดยเขาได้รับความช่วยเหลือจากหันเจิ้นรองแม่ทัพของกองทัพหลงอู่

ในเมื่อจวินมู่ฉงเป็นผู้นำ เขาจึงต้องทำตัวให้ดูเหมือนผู้นำ ดังนั้นในบรรดาทุกคน จวนอ๋องสี่จึงเป็นคนแรกที่เตรียมพร้อมเดินทาง

เมื่ออานเป่ยเยว่ออกมาจากกระโจมและไปหาจวินมู่ฉง จวินมู่ฉงก็ได้อยู่บนรถม้าไปและพร้อมที่จะออกเดินทางแล้ว

เมื่อเห็นอานเป่ยเยว่เข้ามาใกล้ องครักษ์ชือหลีที่อยู่ด้านนอกรถม้าได้กล่าวว่า “ท่านอ๋อง องค์หญิงน้อยแห่งจวนอานชินอ๋องกำลังมาทางนี้”

จวินมู่ฉงที่นอนอยู่บนรถม้ายิ้มเยาะ คิดไม่ถึงเลยว่าอานเป่ยเยว่จะกระสับกระส่ายขนาดนี้ แค่คืนเดียวนางก็คิดว่าเขาเป็นเทพสวรรค์แล้วหรือ?

เดิมทีจวินมู่ฉงต้องการจะทำแบบขอไปที แต่คิดดูแล้ว ดูเหมือนจะไม่มีเหตุผลที่จะไม่กินเนื้อที่เข้าปากของเขา

จวินมู่ฉงพูดว่า “หากนางขอพบ ก็ให้นางขึ้นมาคุยบนรถม้า”

ชือหลีกล่าวว่า “ขอรับ”

จวินมู่ฉงกลอกตาและพูดอีกครั้ง “ช้าก่อน เจ้าไปเรียกหรูอี้มาเสียก่อน”

หรูอี้เป็นหนึ่งในนางบำเรอที่จวินมู่ฉงพามาด้วยในทริปนี้ นางเป็นหนึ่งในสาวงามแห่งเรือนหลังจวนอ๋องสี่ และได้รับความเอ็นดูจากจวินมู่ฉงเป็นอย่างมาก

ชือหลีงุนงงเล็กน้อย หากจวินมู่ฉงต้องการคุยกับ องค์หญิงเป่ยเยว่ การมีนางบำเรอพิเศษอยู่ด้วยจะไม่สะดวกหรือไม่?

ชือหลีเม้มปาก แต่สุดท้ายเขาก็ไม่ถามอะไรออกไป และสั่งให้คนรับใช้ไปเรียกนางมาอย่างเชื่อฟัง

หลังจากนั้นไม่นาน อานเป่ยเยว่ก็มาถึงรถม้า นางมองชือหลีและถามว่า “เจ้านายของเจ้าอยู่หรือไม่?”

จวินมู่ฉงที่อยู่ในรถม้าพูดว่า “เยว่เอ๋อร์ เจ้าเชื่อฟังหน่อย อย่าเข้ามา ข้าจะพูดให้เจ้าฟังเมื่อเราไปถึงท่าเรือเฟิงหลิง”

อานเป่ยเยว่ได้ยินจวินมู่ฉงพูดแบบนี้ และนางก็ไม่สามารถขึ้นรถม้าได้ นางจึงช่างหัวมัน และในตอนที่นางหันหน้าไป นางก็บังเอิญเห็นจวินมู่เหนียนและซูจื่ออวี๋เดินจูงมือกันไปที่รถม้าของจวนฉินอ๋อง

จวินมู่เหนียนเคลื่อนไหวไม่สะดวก แต่เขาสามารถส่งซูจื่ออวี๋ขึ้นขณะนั่งได้ ให้นางก้าวขึ้นรถม้าได้อย่างง่ายดาย เห็นได้ชัดว่าฝ่าบาทฉินอ๋องไม่อนุญาตให้ใครแตะต้องพระชายาอันเป็นที่รักของเขา แม้แต่คนรับใช้ของเขาก็ตาม

ความอิจฉาและคับแค้นใจเกิดขึ้นพร้อมกันอยู่ครู่หนึ่ง อานเป่ยเยว่ตบหน้าชือหลีและพูดด้วยความโกรธ “ยังไม่คุกเข่าลงอีก”

ชือหลีเม้มริมฝีปากและมองไปในรถม้า บนรถม้าไม่มีเสียงของจวินมู่ฉงเล็ดลอดออกมาอีก ชือหลี ถอนหายใจและคลานเข่าลงบนพื้น อานเป่ยเยว่เหยียบบนหลังของชือหลีและขึ้นไปบนรถม้าของจวินมู่ฉง

อานเป่ยเยว่เปิดม่านรถแล้วพูดด้วยความโกรธ “ข้าอยากรู้นักว่าเจ้าไม่สะดวกอะไร!”