ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 656

ม่านรถถูกเปิดออกและกลิ่นชะมดลอยมากระทบใบหน้าของนาง นางเห็นหญิงสาวเปลือยกายกำลังคุกเข่าอยู่ระหว่างขาของจวินมู่ฉง

ทั้งสองมือของนางจับจวินมู่ฉง นางก้มศีรษะลงและพงกหัวเป็นจังหวะ นางปรนเปรอเจ้านายของนางอย่างขยันขันแข็ง

ในทางกลับกันจวินมู่ฉงนั่งอยู่ตรงนั้นโดยแต่งตัวเรียบร้อยและเปิดเผยให้เห็นเพียงส่วนสำคัญของเขาเท่านั้น

เมื่อเห็นภาพอนาจารตรงหน้า อานเป่ยเยว่เกือบกรีดร้องโดยไม่รู้ตัว แต่กลับจวินมู่ฉงพูดขึ้นมาก่อน “ข้าบอกเจ้าแล้วว่าไม่สะดวก แต่เจ้าต้องขึ้นมาดู งั้นก็ดูเสียสิ นางบำเรอของข้าเกร็งไปหมดแล้ว”

อานเป่ยเยว่เบิกตามองจวินมู่ฉงด้วยความอับอายและโกรธ นางพูดด้วยความไม่พอใจ “ไร้ยางอาย!” หลังจากพูดจบ อานเป่ยเยว่ก็หันหลังกลับออกไป

แต่จู่ ๆ จวินมู่ฉงก็พูดว่า “ข้าได้คิดวิธีจัดการกับพวกเขาแล้ว ให้เจ้ารอจนกว่าถึงท่าเรือเฟิงหลิงก่อน เจ้าอดทนหน่อย น้องสาวคนดีของข้า”

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ถูกพูดออกมา อานเป่ยเยว่ก็ไม่ขยับเท้าของนางได้อีกต่อไป

อานเป่ยเยว่หันกลับมามองจวินมู่ฉงแล้วถามว่า “เจ้าจะทำอะไร?”

จวินมู่ฉงหัวเราะเบา ๆ และพูดว่า “พี่เยว่เอ๋อร์ เจ้าแน่ใจหรือว่าต้องการฟังตอนนี้? หรือเจ้าจะนั่งคุยกัน?”

อานเป่ยเยว่กระทืบเท้าด้วยความโมโหและลงจากรถม้าไปโดยไม่หันกลับมามอง

หลังจากที่อานเป่ยเยว่ไปแล้ว จวินมู่ฉงก็ตบหน้าหรูอี้ หรูอี้เข้าใจและเร่งความเร็วทันที นางใช้ทักษะทางปากทั้งหมดที่มี จนกระทั่งจวินมู่ฉงรู้สึกโล่งแล้ว หรูอี้จึงลุกขึ้นมาปรนนิบัติทำความสะอาดร่างกายให้จวินมู่ฉง

เมื่อเห็นว่าจวินมู่ฉงไม่ได้ต้องการนาง หรูอี้ก็เริ่มแต่งตัวด้วยความผิดหวัง แต่นางกลับไม่ตำหนิ

นางเป็นนางบำเรอและหน้าที่ของนางคือปรนนิบัติเขา จะเอาความกล้าที่ไหนมาขอให้อ๋องสี่มาร่วมบรรเลงกับนาง

เมื่อเห็นว่าหรูอี้เชื่อฟัง จวินมู่ฉงจึงเอื้อมมือไปคว้านางมาไว้ในอ้อมแขนของเขาและลูบไล้เล่นกับร่างกายของหรูอี้ แต่เขารู้สึกว่ามันไม่ดีเท่า อานเป่ยเยว่

เอวไม่บางพอ หน้าอกไม่ใหญ่พอ และสะโพกไม่กลมกลึง ในฐานะสตรีเหมือนกัน รูปร่างของอานเป่ยเยว่ถือว่ามีเอกลักษณ์เฉพาะตัว

จวินมู่ฉงมองทะลุความคิดของหรูอี้ได้อย่างรวดเร็ว เขาเยาะเย้ยอยู่ในใจ แต่ภายนอกเขากลับอ่อนโยนขึ้นและกระซิบ “เมื่อเจ้าไปถึงท่าเรือเฟิงหลิง เจ้าไป…”

หรูอี้พยักหน้าขณะฟัง สุดท้ายนางก็พูดด้วยความกังวลเล็กน้อย “ท่านอ๋อง หากหรูอี้ถูกเขาครอบครองจะทำอย่างไรดี หรูอี้เป็นสตรีที่อ่อนแอ เขาเป็นชายแข็งแกร่งมาก หรูอี้กลัวว่าจะปกป้องเอาไว้ไม่อยู่”

จวินมู่ฉงหยอกล้อ “เจ้ากลัวปกป้องไม่อยู่ หรือกลัวรับไม่ไหว?”

หรูอี้ยิ้มออดอ้อนและพูดว่า “อุ้ย ท่านอ๋องนิสัยไม่ดี”

จวินมู่ฉงหัวเราะเสียงดังและพูดว่า “หากเจ้าปกป้องไม่ไหว ก็เพลิดเพลินไปราวกับปลาได้น้ำ เจ้าคือผู้มีพระคุณของข้า ข้าจะไม่ดูถูกเจ้าเพราะการเสียสละของเจ้า”

หรูอี้ขบริมฝีปากของนางและพยักหน้า ไม่ใช่ว่านางโง่และใจง่าย แต่นางไม่มีความสามารถในการปฏิเสธ

ชีวิต ความตาย เกียรติยศ และความอับอายของนางทั้งหมดขึ้นอยู่กับจวินมู่ฉง และชีวิตของนางอยู่ในมือของจวินมู่ฉง นางหวังเพียงว่าจวินมู่ฉง จะเป็นคนมีมโนธรรมและทำสิ่งที่เขาพูด หลังจากทุกอย่างเสร็จสิ้นแล้ว เขาจะทำดีกับนางขึ้นมาอีกนิด