ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 663

ซูจื่ออวี๋บรรยายความรู้สึกในใจไม่ออก จึงได้แต่ยิ้มอย่างอ่อนโยน พร้อมเอ่ยถาม

“ท่านอ๋องไม่เป็นไรใช่หรือไม่?”

จวินมู่เยว่พยักหน้า

“ไม่เป็นไร พี่เจ็ดไม่เป็นไร เพียงแค่รู้สึกเหนื่อย จึงพักผ่อนไปก่อน ใช่สิ พี่เจ็ดได้ให้คนจัดห้องไว้ให้อาซ้อน้อยแล้ว อยู่ข้างห้องพี่เจ็ด”

ซูจื่ออวี๋ชะงักไปอย่างอดไม่ได้ ข้างห้อง? ปกติจวินมู่เหนียนชอบอยู่ติดนางมาก แต่คืนนี้กลับให้นางพักอยู่ข้างห้อง...

นี่มันช่าง...น่าสนุกเสียจริง

ซูจื่ออวี๋พยักหน้าเรียบเฉย พร้อมเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

“ได้ พวกเราไปกินอาหารกันก่อนดีกว่า หิวแล้ว”

จวินมู่เยว่เห็นซูจื่ออวี๋ไม่ได้ทำท่าไม่พอใจ ทั้งยังไม่นึกสงสัย จึงเป็นฝ่ายสงสัยเสียเอง

เขาเดาใจซูจื่ออวี๋ไม่ออกจริงๆ เหตุใดซูจื่ออวี๋ถึงได้ไม่ถามอะไรเขาเลยล่ะ?

จวินมู่เยว่หันมองเซวียนชาง เขาเองก็ขมวดคิ้วพร้อมส่ายหน้า แม้แต่จวินมู่เยว่ยังเดาใจซูจื่ออวี๋ไม่ออก ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเขา

ซูจื่ออวี๋เหลือบมอง เห็นนายบ่าวสองคนกำลังสื่อสารกันทางสายตา จึงถอนหายใจ แล้วถือกระโปรงเดินเข้าศาลาพักม้า

……

คืนนี้มีเพียงกลุ่มของพวกเขาที่พักอยู่ที่ศาลาพักม้า ดังนั้นขุนนางที่ดูแลจึงจัดอาหารไว้บนโต๊ะตัวใหญ่ที่ชั้นหนึ่ง

เมื่อเห็นว่าคนที่นั่งเต็มโต๊ะมีแต่คนที่ตัวเองเกลียด ทำให้ซูจื่ออวี๋หมดความอยากอาหารทันที

นางกำลังจะบอกว่าไม่กิน แต่กลับได้ยินซูจื่อเยียนบอกว่า

“น้องสาม รีบมากินข้าวสิ คงไม่ได้เป็นเพราะท่านอ๋องฉินไม่อยู่ข้างกายเจ้า แม้แต่ข้าวเจ้าก็กินไม่ลงแล้วหรอกนะ?”

ยังไม่ทันที่ซูจื่ออวี๋จะได้เอ่ยปาก หนานหยวนหรัวก็ช่วยสำทับ

“เจ้าอย่าได้อ้างว่าต้องไปดูแลอ๋องฉินนะ เพราะเมื่อครู่ท่านอ๋องฉินบอกแล้วว่าห้ามทุกคนไปรบกวน ห้าม ทุก คน”

ซูจื่ออวี๋กำมือแน่น คิดไม่ถึงว่าพอกลับมาถึงศาลาพักม้าจวินมู่เหนียนยังอาละวาดอีก ตราพยัคฆ์หยกขาวบ้าบออะไรกัน ตกลงเกี่ยวพันกับเรื่องใดกันแน่?

ไม่ว่าเกี่ยวพันกับเรื่องใด ตอนนี้จวินมู่เหนียนห้ามผู้ใดไปรบกวน นางจึงไม่มีข้ออ้างที่จะออกจากที่นี่

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน