ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 667

ทุกคนหันไปมองตามเสียง เป็นหรูอี้จริงๆ

ใบหน้าของนางแดงก่ำผิดปกติ ตรงหางตามีหยาดน้ำตา มุมปากมีน้ำลายไหล ทั่วทั้งร่างบิดเบี้ยวอย่างผิดวิสัย คล้ายไส้เดือนที่ไม่ได้รับการบำรุงจากดินและน้ำ

เมื่อเห็นสภาพของหรูอี้ที่เป็นเช่นนี้ จวินมู่ฉงรู้สึกรำคาญ แต่ละครฉากนี้อย่างไรก็ต้องแสดงให้จบ

จวินมู่ฉงเดินไปด้านหน้า แล้วถอดเสื้อนอกของเขานำไปคลุมไว้บนตัวหรูอี้ พร้อมเอ่ยอย่างห่วงใย

“หรูอี้ หรูอี้!”

หรูอี้ตัวอ่อนปวกเปียกพร้อมซบอยู่ในอกจวินมู่ฉง นางไม่ตอบรับใดๆ แต่กลับอยากได้รับการปลอบโยนทางร่างกายจากเขา

ฉู่อวิ๋นหยางเป็นสภาพประหลาดของชายหญิงทั้งสอง จึงเอ่ยปาก

“ท่านอ๋องสี่ ทั้งสองคนคงจะถูกวางยา” ไม่เช่นนั้นนานขนาดนี้ ควรจะมีสติได้แล้ว

เสวี่ยเฉิงอันก้าวไปด้านหน้า

“จะให้ข้าน้อยช่วยพวกเขาตรวจดูหรือไม่?”

จวินมู่ฉงรีบเอ่ยปาก

“เร็วเข้า รีบช่วยหรูอี้ของข้าด้วย”

จวินมู่ฉงวางหรูอี้ไว้บนหญ้าแห้ง หันหลังแล้วดึงกระบี่ออกจากมือลั่วไป๋ทันที เขาชูกระบี่ขึ้นสูงพร้อมกับเดินเข้าไปหาชายหนุ่มที่อยู่ในสวน

ท่าทางดุดันของเขา เห็นได้ชัดว่าต้องการฆ่าคนคนนั้น

จวินมู่ฉงตะคอกด้วยความโกรธ

“เทียนชิง เจ้าสุนัขรับใช้ ช่างบังอาจนัก กล้าย่ำยีอนุคนโปรดของข้าหรือ วันนี้ข้าจะสังหารเจ้าด้วยมือข้าเอง เพื่อล้างแค้นให้หรูอี้!”

เมื่อสิ้นเสียงจวินมู่ฉง เขาชูกระบี่ขึ้นแล้วเตรียมจะฟันลง ทว่าก่อนที่กระบี่เกือบจะฟันลงบนคอชายหนุ่ม ทันใดนั้นเสียงของจวินมู่เหนียนดังขึ้น

“เกิดเรื่องใดขึ้น?”

ทุกคนหันไปตามเสียง พลันเห็นเซวียนชางเข็นรถของจวินมู่เหนียนเดินมาอย่างเชื่องช้า ข้างกายมีซูจื่ออวี๋ที่สีหน้ามึนงงตามมาด้วย

อานเป่ยเยว่เห็นดังนั้นจึงรีบก้าวไปด้านหน้าพร้อมเอ่ยปาก

“พี่หลานซี ท่านดูบ่าวรับใช้ข้างกายท่านสิ ถึงกับบังอาจทำเรื่องบัดสี ย่ำยีอนุของพี่ฮวายหยง เรื่องนี้จำเป็นต้องให้ความเป็นธรรมกับพี่ฮวายหยง!”

จวินมู่เหนียนประหลาดใจ

“บ่าวข้างกายข้า? ผู้ใดหรือ?”

อานเป่ยเยว่ได้ใจ

“ก็เจ้าเทียนชิงที่ชอบดูแคลนผู้อื่นนะสิ!”

“เยว่เอ๋อร์ มีอะไรหรือ?”

หัวใจอานเป่ยเยว่กระตุกวาบ นางคิดว่าจะให้คนเชื่อมโยงเรื่องนี้มาถึงนางไม่ได้ จึงรีบอธิบาย

“ไม่...ไม่มีอะไร ข้าแค่สงสัย เมื่อครู่พี่ฮวายหยงเรียกเจ้าสารเลวนั่นว่าเทียนชิงไม่ใช่หรือ? แต่ว่าตอนนี้เทียนชิงอยู่ที่นี่ แล้วคนคนนั้นคือผู้ใดหรือ?”

ทุกคนหันไปมองตามนิ้วของอานเป่ยเยว่ ที่ชี้ไปหาคนที่กำลังนอนคว่ำอยู่

จวินมู่เหนียนเห็นชายคนนั้นไม่ได้สวมเสื้อผ้า แม้จะนอนคว่ำ แต่ก็เผยให้เห็นก้นของเขา จึงพูดอย่างไม่สบอารมณ์

“เทียนชิง ส่งพระชายากลับไปที่ห้อง” เขาไม่อยากให้ซูจื่ออวี๋เห็นภาพเช่นนี้

ซูจื่ออวี๋เบะปาก นางยังอยากอยู่ดูเรื่องสนุก

ซูจื่ออวี๋กำลังคิดจะหาเหตุผลอยู่ที่นี่ต่อ ด้านจวินมู่ฉงที่หายจากอาการตกตะลึง รีบตะโกนขึ้น

“ไปไม่ได้!”

ซูจื่ออวี๋ยักคิ้ว แล้วคิดในใจ ไม่ไปก็ไม่ไปสิ ตรงใจนางพอดีเลย

จวินมู่ฉงหันมองเทียนชิง แล้วหันมองชายบนพื้น จากนั้นเขาเตะชายคนนั้นหนึ่งที ทำให้ชายหนุ่มที่ยังไม่ได้สติคนนั้นพลิกตัวนอนหงาย

ทุกคนจึงรีบกรูกันเข้าไปมองหน้าชายหนุ่มคนนั้น...