ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 668

จวินมู่หลานส่งสายตาให้ลั่วไป๋ ลั่วไป๋จึงรีบเข้าไปปัดผมเผ้าที่ยุ่งเหยิงบนใบหน้าชายหนุ่มออก ตอนที่เขาเห็นหน้าชายผู้นี้ชัดเจน อดไม่ได้จึงถึงกับอุทานออกมา

“ชือหลีหรือ? ทำไมถึงเป็นฉือหลีไปได้? !”

จวินมู่ฉงเองก็ชะงักไปทันที นี่ไม่เป็นไปตามอุบายของเขาเลย ทำไมชายชู้คนนี้ถึงกลายเป็นองครักษ์ของเขาไปได้ล่ะ?

เมื่อท่านอ๋องแปดจวินมู่เยว่เห็นภาพตรงหน้า หัวใจที่ตกไปอยู่ตรงตาตุ่ม กลับมาอยู่ที่เดิมได้สักที

จวินมู่เยว่สูดหายใจเข้าลึกๆ พร้อมหัวเราะ

“ข้ายังนึกว่าเป็นเจ้าคนใจกล้าหน้าด้านมาจากไหน ถึงได้กล้าย่ำยีอนุของพี่สี่ ที่แท้ก็เป็นองครักษ์ของพี่สี่นี่เอง คนหนึ่งเป็นองครักษ์ที่หนุ่มแน่นกำยำ อีกคนเป็นอนุที่เปล่าเปลี่ยว รวมหัวกันคบชู้ แม้จะไม่ค่อยน่าฟัง แต่ก็สมเหตุสมผลอยู่นะ!”

“เจ้าพูดจาเหลวไหล!” จวินมู่ฉงอดไม่ได้จึงสบถออกมา

จวินมู่เยว่แค่นหัวเราะ

“เหอะ ตอนนี้พี่สี่ยังมีแก่ใจมาห่วงว่าข้าจะพูดจาอย่างไรด้วยหรือ? ไม่ควรจะไปสืบเสาะให้ดีหรอกหรือ ว่าอนุคนโปรดกับองครักษ์ที่ไว้ใจ คบชู้บนหัวท่านได้อย่างไร?”

มือที่จับกระบี่ของจวินมู่ฉงสั่นเทิ้ม สายตาที่มองจวินมู่เยว่ เห็นได้ชัดว่าเต็มไปด้วยรังสีพิฆาต

จวินมู่หลานเห็นดังนั้น จึงรีบเอ่ยปากตำหนิ

“พอแล้ว ไม่ต้องทะเลาะกัน เจ้าแปด เจ้าก็พูดให้น้อยหน่อยเถอะ พวกเขาทั้งสองผิดปกติถึงเพียงนี้ เห็นได้ชัดว่าถูกคนลอบทำร้าย ลั่วไป๋ ไปเชิญท่านหมอมา”

ลั่วไป๋รับคำสั่ง กำลังจะเดินจากไป แต่เสวี่ยเฉิงอันกลับบอกว่า

“ให้ข้าน้อยตรวจดูก่อนเถอะ”

จวินมู่หลานยิ้มเจื่อน

“เสียมารยาทต่อหน้าองค์รัชทายาทอวิ๋นหยางกับนายน้อยเสวี่ยแล้ว”

ฉู่อวิ๋นหยางยักคิ้ว

“คงไม่ถึงขั้นเสียมารยาท แต่กลับเพิ่มพูดความรู้ได้ไม่น้อย ภายใต้การคุ้มกันที่แน่นหนาเพียงนี้ ถึงกับมีคนกล้าวางยาอนุคนโปรดกับองครักษ์ของท่านอ๋องสี่ ช่างเป็นเรื่องที่น่าสนใจมาก”

ฉู่อวิ๋นหยางแทบจะพูดออกมาอย่างเถรตรงว่าทหารของตงโจวไม่เอาไหน

จวินมู่หลานสีหน้าดูไม่จืด แต่ไม่ได้พูดสิ่งใด กลับเป็นจวินมู่เหนียนที่เอ่ยขึ้น

“เป็นโจรนั้นแสนง่าย แต่ป้องกันโจรจะง่ายได้อย่างไร?”

ซูจื่ออวี๋รีบสำทับ

“ใช่นะสิ สี่เท้ายังรู้พลาด องค์รัชทายาทอวิ๋นหยางเองก็มาถึงเมืองหลวงโดยไม่ให้ใครรู้เลยไม่ใช่หรือ?”

“ช่างน่าสนใจยิ่งนัก ทางหรูอี้ ท่านอ๋องสี่คงไม่แตะต้องนางแล้ว ส่วนชือหลี จะให้ไปหาหญิงในหมู่บ้านมาให้เขาย่ำยีต่ออีกหรือ?”

หรูอี้ถูกย่ำยีจากชายอื่น ซ้ำยังถูกคนมากมายเห็นเรือนร่าง จวินมู่ฉงคงไม่แตะต้องนางแล้ว

แต่ตอนนี้ก็ปล่อยให้หรูอี้ตายไม่ได้

ในขณะที่ทุกคนกำลังขบคิดกันอยู่นั้น จวินมู่หลานมองไปหาซูจื่อวอี๋ พร้อมกับเอ่ยถามนาง

“ซูจื่ออวี๋ เจ้ามีวิธีหรือไม่?”

ซูจื่ออวี๋แอบกลอกตา คิดในใจว่าจวินมู่หลานมีสมองหรือไม่ คิดว่าทำไมนางต้องยอมช่วยพวกเขาด้วย ชายหญิงตรงหน้าสองคนนี้ เห็นได้ชัดว่าบาแผนเล่นงานเทียนชิง นางจะไปช่วยศัตรูได้อย่างไร?

ซูจื่ออวี๋เอ่ยปาก

“ไม่มีเจ้าค่ะ”

จวินมู่หลานเห็นท่าทางไม่อยากสนใจของนาง ในใจยิ่งโมโห จึงเบือนหน้าไม่มองนาง

ขณะนี้เสวี่ยเฉิงอันเอ่ยขึ้นอย่างลำบากใจ

“ถ้าอย่างไร...ลองวิธีพื้นบ้านดูหรือไม่?”