ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 670

ผู้คนที่มามุงดูต่างขมวดคิ้ว ชั่วขณะนั้นไม่รู้ว่าควรจะเชื่อชือหลีดีหรือไม่

แม้สิ่งที่ชือหลีพูดมาคล้ายจะสมเหตุสมผล แต่ทุกคนก็ยากจะเชื่อว่าเทียนชิงจะกล้าทำเช่นนี้ เพราะถึงอย่างไรนั่นเป็นถึงอนุคนโปรดของท่านอ๋องสี่ แค่มีปากเสียงกัน คงไม่ทำให้เทียนชิงเอาชีวิตตัวเองไปเสี่ยงถึงขนาดนี้

อีกอย่าง คนที่มีปากเสียงด้วยคือชือหลี ไม่ใช่หรูอี้ เหตุใดจึงต้องทำร้ายทั้งสองคนด้วย?

ทุกคนจึงอยู่ในความสงบ ไม่ได้แสดงความคิดเห็นใด

กลับเป็นอานเป่ยเยว่ที่ทนไม่ไหว

“สุนัขรับใช้ เจ้าได้ยินหรือยัง? เจ้ายังมีสิ่งใดจะพูดอีก? เห็นเจ้าวางอำนาจบาตรใหญ่แต่แรกแล้ว คิดไม่ถึงว่าเจ้าจะบังอาจขนาดนี้ ถึงกับกล้าทำเรื่องเช่นนี้ พี่หลานซี ท่านจะปล่อยมันไปไม่ได้นะ”

จวินมู่เหนียนน้ำเสียงราบเรียบ

“ข้าปล่อยให้เขาทำสิ่งใดหรือ?”

อานเป่ยเยว่ชะงักไป พร้อมบอกว่า

“ปล่อยให้มันทำร้ายผู้อื่น !”

จวินมู่เหนียนถามต่อ

“เขาทำร้ายผู้ใดหรือ?”

อานเป่ยเยว่รู้สึกว่าสายตาของจวินมู่เหนียนไม่เป็นมิตร สีหน้าเยือกเย็น จึงไม่กล้าพูดต่อ

จวินมู่ฉงเห็นท่าทางใจเสาะของอานเป่ยเยว่ ยิ่งโกรธมากกว่าเดิม จึงตะโกนด้วยความโกรธ

“จวินมู่เหนียน เจ้าหูหนวกหรือ? ไม่ได้ยินสิ่งที่ชือหลีพูดหรือ? เขาเป็นคนวางยาชือหลีกับหรูอี้ !”

จวินมู่เหนียนไม่สนใจจวินมู่ฉงที่โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ แต่กลับมองชือหลีด้วยสายตาเรียบเฉย

“เจ้าบอกว่าเทียนชิงจู่โจมเจ้าจากด้านหลังใช่หรือไม่?”

ชือหลีไม่กล้าเงยหน้า แต่กลับตอบอย่างหนักแน่น

“เรียนท่านอ๋องฉิน ถูกต้องขอรับ”

แน่นอนว่าจวินมู่ฉงอยากจะตั้งข้อหาให้เทียนชิง แต่ไม่มีหลักฐานจะตั้งข้อหาได้อย่างไร? ที่สำคัญคือชือหลีโง่เขลา แม้แต่ใส่ร้ายคนอื่นยังทำได้ไม่ดี พูดจาไม่มีหลักการ วกวนไปมา ยากที่จะทำให้ใครเชื่อได้

ในขณะที่สถานการณ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออก ซูจื่ออวี๋กลับเอ่ยขึ้น

“คำโบราณว่าไว้ จับชู้ต้องจับให้ได้คามือ จับโจรต้องจับพร้อมของกลาง ในเมื่อคำให้การไม่ละเอียด ทั้งยังไม่มีพยาน เช่นนั้นลองหาหลักฐานดูดีหรือไม่?”

เมื่อเสวี่ยเฉิงอันได้ยิน กลับพยักหน้า บอกว่า

“ยาปลุกกำหนัดม้าไม่ใช่สิ่งที่พบเห็นได้ทั่วไป โดยมากจะพบในโรงปศุสัตว์หรือในค่ายทหาร ตอนนี้สามารถลองไปตรวจค้นที่มาของยาปลุกกำหนัดม้า เพื่อตามหาคนร้าย”

เมื่อจวินมู่ฉงได้ยิน หันมองชือหลีทันที เห็นเพียงชือหลีพยักหน้าให้เขา จวินมู่ฉงจึงโล่งอก

“เป็นความคิดที่ดี พวกบ่าว รีบไปค้นเดี๋ยวนี้ ข้าอยากจะดูสิ ว่าในห้องของผู้ใด ที่มียาปลุกกำหนัดม้าซ่อนอยู่”

พรึ่บพั่บ ทหารหลงอู่กรูกันเข้ามาในศาลาพักม้า แล้วเริ่มตรวจค้นทันที

ชือหลีดูใจเย็นมาก ไม่กลัวว่าจะค้นเจอสิ่งใดเลย เพราะยาปลุกกำหนัดม้าในมือเขามีเพียงห่อเดียวเท่านั้น อีกอย่างยังถูกใช้ไปแล้ว ต่อให้ไปตรวจค้นก็คงไม่เจอสิ่งใด