ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 675

ชือหลียืนอยู่ตรงหน้าหรูอี้ เอ่ยปากบอกว่า

“เจ้า...เจ้าเป็นอะไรไป?”

ขอบตาหรูอี้แดงก่ำ ใบหน้าเต็มไปด้วยคราบน้ำตา แล้วหันมองชือหลีอย่างน่าสงสาร พร้อมเอ่ยถาม

“ท่านอ๋องให้เจ้าสังหารข้าใช่หรือไม่?”

ชือหลีชะงักไปทันที เขาไม่ตอบ แต่สีหน้าของเขากลับตอบทุกอย่างชัดเจน

หรูอี้เบะปาก น้ำตาไหลออกมามากกว่าเดิม

ชือหลีเห็นดังนั้นจึงกำหมัดแน่น บอกว่า

“เกิดเรื่องอย่างนี้ขึ้น ท่านอ๋องคงปล่อยเจ้าไปไม่ได้”

เสียงร้องไห้ของหรูอี้ดังขึ้นเรื่อยๆ นางร้องไปด้วยตะโกนไปด้วย

“นี่เป็นความผิดของข้าหรือ? เป็นความผิดของข้าหรือ? เขาเป็นคนบังคับให้ข้าทำเช่นนี้ ข้าเองก็เป็นลูกสาวของครอบครัวที่ดี ไม่ใช่หญิงคณิกา ไม่ใช่หญิงโคมเขียว เขาต้องใจความงามของข้า แล้วบังคับให้ข้าเข้าไปเป็นอนุที่จวน ข้าดูแลปรนิบัติพัดวีราวกับข้าทาส เพียงเพื่อให้ที่บ้านได้มีชีวิตที่ดี ข้าทำอะไรผิด? เพราะข้าเกิดเป็นหญิง ดังนั้นชีวิตก็เลยต้องต่ำต้อยหรือ? ฮือฮือฮือ...”

ชือหลีกัดฟันกรอด เมื่อได้ยินเสียงร้องของหรูอี้ เขาอดหวั่นไหวไม่ได้

เมื่อคิดดูให้ดีเรื่องนี้หรูอี้ถือเป็นผู้บริสุทธิ์ เขาเองก็เป็นผู้บริสุทธิ์

แต่เขายังมีประโยชน์กับท่านอ๋อง ดังนั้นท่านอ๋องจึงไม่สังหารเขา แต่หรูอี้ไม่มีประโยชน์แล้ว ดังนั้นจึงถูกทิ้งขว้างอย่างไม่ใยดี

ชือหลีถอนหายใจ

“ขอโทษนะ ข้าเองก็ต้องทำตามหน้าที่”

เมื่อหรูอี้ได้ยิน จู่ๆนางลุกขึ้นยืน แล้วเข้าไปกอดชือหลีโดยไม่ทันตั้งตัว ทำให้ชือหลีตกใจจนลืมตอบโต้ ยืนตัวแข็งอยู่ที่เดิม

หรูอี้เอ่ยปาก

“ปล่อยข้าไปเถอะ ข้าขอร้องละนะ พวกเราถือว่าเป็นสามีภรรยากัน เมื่อครู่เจ้าก็สุขสมมากไม่ใช่หรือ? ปล่อยข้าไปเถอะนะ ถือว่าข้าตายไปแล้วดีหรือไม่? เจ้าจะบอกว่าข้าตกเหว หรือว่าข้ากระโดดรถม้าหนี หรือว่าข้ากระโดดแม่น้ำก็ได้ ข้าแค่อยากมีชีวิตอยู่ อยากมีชีวิตอยู่เท่านั้น...”

หรูอี้จ้องชือหลีด้วยขอบตาแดงก่ำ ดึงมือของเขาให้เคลื่อนย้ายไปตามร่างกายตัวเอง น้ำเสียงสะอื้นแล้วบอกว่า

“ไม่ได้อยากมีชีวิตอยู่เลยหลอกล่อเจ้า แต่เพราะต้องการหลอกล่อเจ้าจึงอยากมีชีวิตอยู่”

ชือหลีชะงักไป พร้อมประหลาดใจ

“เจ้าชอบข้าหรือ?”

หรูอี้ไม่ได้ตอบเขา แต่กลับบอกว่า

“ถึงอย่างไรก็เป็นคนที่ต้องตาย จะพูดเรื่องชอบหรือไม่ชอบทำไมกัน วินาทีนี้ชอบ แต่เดี๋ยวพอดื่มน้ำซุปยายเมิ่ง ก็ลืมสิ้นทุกอย่าง ในเมื่อท่านอ๋องสี่ต้องการสังหารข้าเพราะคบชู้ เช่นนั้นข้าจะมีชู้ให้ถึงที่สุด! มีความสุขกับข้าเถอะ ขอร้อง...”

บุรุษที่ไหนจะทนการเชื้อเชิญเช่นนี้ได้? ต่อให้เป็นชือหลีที่เพิ่งออกศึกมาหลายครั้งเมื่อครู่ ตอนนี้ก็กลั้นจนปวดไปหมด

เมื่อรับรู้ว่าร่างกายของหรูอี้พร้อมจะสนองเขาแล้ว ชือหลีจึงไม่เกรงใจ งัดของตัวเองออกมา แล้วทำภารกิจทันที

เสียงสุขสมของชายหญิงดังก้องไปทั่วป่าทึบที่เงียบสงัด หมู่มวลวิหกบินว่อนไปทั่วด้วยความตกใจ คล้ายจะเขินอายที่ต้องเป็นพยานในการเสพสุขของนกยวนยางป่าคู่นี้