ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 676

มีความสุขที่สุด!

ในขณะนี้ ชือหลีมีเพียงสองคำนี้ในใจเท่านั้น ความสุขที่สุด!

มันมีความสุขเกินไป ทักษะต่างๆ ของหรูอี้ทำให้ชือหลีอยากจะกลืนนางลงท้องจริงๆ ไม่น่าแปลกใจเลยที่ในบรรดาอนุทั้งหลาย ท่านอ๋องสี่จะชอบหรูอี้มากที่สุด

แน่นอนว่าไม่ธรรมดา

ในขณะนี้ชือหลีนอนราบอยู่บนพื้นหญ้า และหรูอี้ก็นั่งคร่อมอยู่บนเอวของเขา ระบายแล้วสองครั้ง ก็ยังทำให้คนทั้งสองไม่สามารถหยุดได้

ชือหลีเอามือจับที่เอวบางของนาง ยกขึ้นแล้วจากนั้นก็ให้นั่งลง ทั้งสองต่างดื่มด่ำไปกับความสุขและไม่สามารถแยกตัวออกจากกันได้

ด้วยความสับสนและความลุ่มหลง ชือหลีก็พูดว่า “มาเป็นผู้หญิงของข้าดีหรือไม่?”

หรูอี้กัดริมฝีปาก ไม่ได้ตอบ เมื่อเห็นเช่นนี้ชือหลีก็ลุกขึ้นนั่งแล้วกอดเอวของนาง เป็นฝ่ายรุกบ้าง พลางเอ่ยถามว่า “ให้เจ้าเป็นผู้หญิงของข้าดีหรือไม่?”

หรูอวี้ถูกกระแทกจนสติหลุดลอยออกไป ส่ายหัวแล้วกล่าวว่า “ไม่ ไม่ดี ไม่ดีๆ...”

เสียงอ้อยอิ่งที่ถูกกระแทกแตกกระจัดกระจาย การปฏิเสธของนางก็กลายเป็นการเชิญชวน

ไม่รู้ว่ามันเป็นเสียงกระตุ้นชือหลีหรือคำพูดปฏิเสธนั้นทำให้ชือหลีโกรธ เขาที่เป็นฝ่ายรุกก็กลายเป็นดุร้ายขึ้นมา

…

พวกเขาไม่ได้กินยาพิเศษอะไรทั้งนั้น แต่พวกเขาก็ยังพัวพันกันจนถึงรุ่งสาง

เรื่องกำลังสูสีกันนี้ทำให้ทั้งสองคนพอใจมาก แต่หลังจากที่พวกเขาพอใจแล้ว ก็มีความจริงที่โหดร้ายที่จำเป็นต้องเผชิญ

หรูอี้สวมเสื้อผ้าอย่างช้าๆ จากนั้นก็คุกเข่าลงกับพื้นแล้วพูดว่า “ให้ข้าตายอย่างสมเกียรติหน่อยเถอะ อย่าให้เลือดมันเลอะได้หรือไม่? แขนคอฆ่าตัวตายดีหรือไม่?”

ชือหลีไม่เต็มใจที่จะฆ่านางในตอนนี้ แต่เขาก็ไม่มีทางรั้งนางได้

ชือหลีกล่าวว่า “เหลือรองเท้าของเจ้าไว้ จากนั้นก็ไปเถอะ จะไปไหนก็ได้ แล้วอย่ากลับมาที่เมืองหลวงอีก”

หรูอี้รู้สึกประหลาดใจ “เจ้าจะปล่อยข้าไปหรือ?”

......

แต่สิ่งที่ชือหลีคิดไม่ถึงก็คือแม่นางหรูอี้ที่นอนครางอยู่ใต้ร่างของเขา และร้องอ้อนวอนขอความเมตตาอยู่ที่แทบเท้าของเขา

ในขณะนี้ นางยืนอยู่ไม่ไกล กำลังเฝ้าดูทุกการเคลื่อนไหวของเขากับชายชุดสีม่วง

ชายชุดสีม่วงคนนี้ไม่ใช่คนอื่น ก็คือป๋ายหลี่เชียนซาง

หรูอี้เบ้ปากกล่าว “เจ้านาย เพื่อองครักษ์ของจวนอ๋องฉิน ให้บ่าวไปเป็นสายลับมันจะคุ้มกันหรือ?”

ที่แท้หรูอี้ไม่ใช่อนุธรรมดา แต่เป็นสายลับของป๋ายหลี่เชียนซางในจวนอ๋องสี่

ป๋ายหลี่เชียนซางเลิกคิ้วขึ้นแล้วเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ทำไม เจ้าดูไม่มีความสุขเลยนะ หรือว่าเจ้าชองจวินมู่ฉยง ไม่อยากไปหรือ?”

หรูอี้ยักไหล่แล้วกล่าวว่า “จะเป็นไปได้ยังไง อย่างเขาจะมีค่าอะไร เป็นพวกสัตว์เดรัจฉานปลอมตัวมา”

ป๋ายหลี่เชียนซางก็มองไปที่ชือหลีแล้วเบ้ปากเอ่ยว่า “งั้นเจ้าก็อาลัยอาวรณ์กับเขางั้นหรือ?”